Μαζί για ψώνια; Όχι, ευχαριστώ

Βαριέμαι. Δεν το καταλαβαίνεις; Πλήττω αφόρητα να κουβαλιέμαι μαζί σου για ψώνια. Δεν το αντέχει το νευρικό μου σύστημα. Δεν έχω χειρότερο απ' το να είμαι μαζί σου στα μαγαζιά. Αν ειδικά κουβαλάς και όλες τις φίλες σου μαζί, τότε μπορώ να αυτοκτονήσω.

Ξεκινάτε όλες μαζί και αναλύετε τα ρούχα εξονυχιστικά, ακόμη κι αν κοστίζουν το τίποτα, λες και αγοράζετε καινούργιο σπίτι στο St Germain (την πανάκριβη περιοχή των Παρισίων). Αφού ξέρεις, ότι αν έρθω μαζί σου πάλι θα γκρινιάζω και θα σου τη χαλάσω, γιατί επιμένεις;

Κάνεις πάντα δέκα ώρες και μία, ανελέητη για τα νεύρα μου, έρευνα αγοράς, για να αγοράσεις στο τέλος σχεδόν τίποτα. Εγώ, εν τω μεταξύ, κάνω το αξεσουάρ. Αν διανοηθώ, να δούμε και λίγο τα αντρικά ρούχα, γίνεσαι έξαλλη (ξέχασα βγήκαμε για σένα), ενώ αν σε περιμένω στο café στη γωνία, είμαι αχάριστος (ναι, ναι το ξέχασα. Είπαμε βγήκαμε για σένα). Μόνο που δε θα ξαναβγούμε για σένα, γιατί μετά θα χωρίσουμε. Για μένα.