Είμαι με ένα παίδι εδώ και 10 μήνες, αλλά δείχνει να αδιαφορεί για μένα. Γενικά η σχέση μας δεν πάει καλά. Σκέφτηκα να χωρίσω αλλά δεν μπόρεσα. Τι να κάνω;
Γεια σας,
Δεν έχω συνηθισμένα προβλήματα με τη σχέση μου για το λόγο ότι δεν έχω συνηθισμένη σχέση γι' αυτό ούτε οι φίλες μου μπορούν να με βοηθήσουν, και δεν ξέρω πλέον τι να κάνω. Με το φίλο μου είμαστε μαζί 10 μήνες, αλλά τους 8 είμαστε από απόσταση. Ήμασταν γνωστοί από πριν αλλά μόλις άρχισε να γίνεται κάτι μεταξύ μας έπρεπε να φύγω για ένα χρόνο στο εξωτερικό. Οπότε αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε και να μείνουμε μαζί. Χωρίσαμε μια φορά και τσακωθήκαμε ακόμη 3-4 φορές και όλα ήταν για το ίδιο θέμα. Δεν δίνουμε ο ένας στον άλλο όση σημασία πρέπει να δίνουμε.
Για να το εξηγήσω καλύτερα, εγώ στην αρχή επειδή είναι και η πρώτη μου σχέση και ήμουν πολύ κρατημένη ώστε να μην πληγωθώ και να "πέσω με τα μούτρα" ήμουν πολύ αδιάφορη, δεν τον έψαχνα εγώ μόνο αυτός, για αρκετό καιρό, μέχρι που κατάλαβα πως έκανα λάθος και άρχισα να τον θέλω και περισσότερο και είχα την ανάγκη να του μιλώ κάθε μέρα ,συνέχεια. Δεν έγινα απαιτητική όμως έγινε αυτός αδιάφορος. Είχε συνεχώς κάτι να κάνει, μιλούσαμε μόνο μια φορά την μέρα και μερικές μέρες καθόλου και αυτός έδειχνε να μην είχε κανένα πρόβλημα ενώ εγώ είχα αλλά σπάνια το έλεγα. Το ανέφερα λίγες φορές και ο τρόπος μου ήταν αρκετά επιθετικός για να καταλάβει και πάντα η απάντηση του ήταν ότι και εγώ έτσι ήμουν κάποτε, τώρα είμαι στη θέση που ήταν αυτός τότε.
Για να καταλήξω, ήρθα πίσω εδώ και 20 μέρες και τσακωθήκαμε για 3 μέρες τις οποίες κατάλαβα ότι έχω κουραστεί μαζί του πολύ, θέλω μια κανονική σχέση όπου θα έχουμε και οι δυο ανάγκη να μιλάμε συνεχώς ο ένας με τον άλλο και πάνω που ήθελα να του πω να χωρίσουμε δεν μπορούσα γιατί κατάλαβα πόσο τον θέλω και πόσο πολύ τον σκέφτομαι. Να επισημάνω ότι είμαι αρκετά ντροπαλή γενικά δύσκολα μιλάω σε ανθρώπους που δεν ξέρω αρκετό καιρό και επίσης έχω πρόβλημα αυτοπεποίθησης, δεν έχω καθόλου δηλαδή. Αυτός είναι το ίδιο ντροπαλός, πολύ κλειστός χαρακτήρας, δεν μιλάει για προσωπικά θέματα και δύσκολα ανοίγεται.
Πιστεύω πως ένα πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει η απαραίτητη άνεση μεταξύ μας και ξέρω πως αυτό θέλει χρόνο για να αλλάξει. Είμαι διατεθειμένη να κάνω πολλά για αυτή τη σχέση, γιατί απ ότι φαίνεται αυτός δεν έχει ιδέα τι γίνεται, δεν κάνει τίποτα για να αλλάξει. Πριν τον δω σκέφτομαι πόσο πολύ θέλω να τρέξω να τον φιλήσω, αλλά μόλις τον δω κάτι με κρατά δεν ξέρω τι, δεν έχω δεθεί όσο πρέπει μαζί του. Επίσης να αναφέρω πως στο θέμα σεξ, ενώ στην αρχή ήταν πολύ ωραίο, τώρα έχει αρχίσει να μην μου αρέσει μάλλον λόγω αυτής της κατάστασης.
Αγαπητή φίλη,
Κοίτα να δεις. Ναι, σίγουρα πιστεύεις ότι δεν έχεις συνηθισμένα προβλήματα στη σχέση σου και καλά κάνεις. Το καλό (ή το κακό, δεν ξέρω να σου πω σίγουρα) είναι πως όλος ο κόσμος πιστεύει ότι δεν έχει συνηθισμένα προβλήματα στη σχέση του. Αλλά τελικά δεν είνα τα προβλήματα αλλά οι άνθρωποι - ναι, δεν είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι, είμαστε όλοι διαφορετικοί μεταξύ μας.
Μπορώ να καταλάβω τον φίλο σου που πέρασε σε φάση αδιαφορίας. Είναι θέμα εγωισμού και πίστεψέ με, σχεδόν όλοι είμαστε εγωιστές και βγάζουμε ορισμένες φορές το κακό μας εγώ προς τα έξω.
Στην αρχή ήσουν εσύ αδιάφορη (για τους λόγους σου), θα μίλησε με κανέναν κολλητό του, θα του είπε «κάνε και εσύ τον Κινέζο να δούμε αν θα της αρέσει» και άλλαξαν οι ρόλοι.
Μπορώ να καταλάβω και το ένα (ή και κανένα) τηλέφωνο. Ξέρεις πόσο έχουν πάει οι χρεώσεις στα τηλέφωνο Ελλάδα-εξωτερικό; Φωτιά και λαύρα. Θέλεις 2η δουλειά για να πληρώσεις τον λογαριασμό. Να είμαστε και λογικοί. (ναι, ok, αστειάκι ήταν αυτό)
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τι κάνετε μαζί ακόμα. Ok, την αρχίσατε τη σχέση, περάσατε από τα διάφορα επίπεδα, αλλαγές και games κυριαρχίας και έχετε φτάσει εδώ. Εδώ που, μεταξύ μας τώρα, δεν περνάτε καλά. Απλά δεν έχετε (ή για να είμαι πιο συγκεκριμένος, δεν έχεις) τη δύναμη να χωρίσεις.
Κοίτα να δεις, οι σχέσεις είναι για να τις απολαμβάνεις. Δεν λέω ότι πάντα είναι φωτεινές, χαρούμενες, υπέροχες και δεν έχουν προβλήματα. Φυσικά και έχουν, αλλά αυτά τα προβλήματα μας δένουν πιο πολύ, ιδιαίτερα όταν τα ξεπερνάμε.
Αν όμως δεν ξεπεραστεί το πρόβλημα, τότε βαλτώνεις και εκεί έχεις μια λύση: χωρίζεις και συνεχίζεις τη ζωή σου. Το να μένεις, απλά δείχνει ότι έχεις και εσύ τα θεματάκια σου.
Ναι, ok, δεν θέλεις να χωρίσεις γιατί «κατάλαβα πόσο τον θέλω και πόσο πολύ τον σκέφτομαι». Μπούρδες και sorry που στο λέω έτσι. Απλά θέλεις και σκέφτεσαι αυτή την κατάσταση που έχεις δημιουργήσει στο μυαλό σου, αυτή την τέλεια κατάσταση. Την ωραία, τη ρομαντική. Αλλά αυτή είναι μια φαντασία, δεν είναι η πραγματικότητα.
Στη τελική ούτε το σεξ δεν απολαμβάνεις! Τι άλλο περιμένεις για να βρεις μια σχέση που να σε γεμίζει; Ξέρεις, μια αληθινή σχέση, και όχι κάτι ιδανικό που απλά υπάρχει στο μυαλό σου.
Διάλεξε και πάρε, γιατί δύο επιλογές έχεις: ή αλλάζει αυτό ή χωρίζετε. Στο να μένεις σε αυτή τη κατάσταση είναι χάσιμο χρόνου. Κρίμα δεν είναι;
