Γιατί τον σκέφτομαι; Μήπως απλά θυματοποιώ τον εαυτό μου;
Το Queen.gr απαντά στα γράμματά σας
Το γράμμα της αναγνώστριας
Αγαπητό Queen αποφάσισα να σου γράψω κι εγώ την ιστοριούλα μου για να ακούσω και μια ακόμα γνώμη. Πριν από δύο χρόνια είχα γνωρίσει έναν άντρα 10 περίπου χρόνια μεγαλύτερο μου. Είχαμε γνωριστεί για επαγγελματικούς λόγους αλλά εκείνος τότε πολύ επίμονα μου ζήτησε να γνωριστούμε καλύτερα. Σκέφτηκα πως δεν είχα κάτι να χάσω αν έδινα μια ευκαιρία. Έτσι κι έγινε. Με αυτά και με εκείνα ξεκίνησε μια σχέση. Στην αρχή όπως ήταν αναμενόμενο ήταν όλα ρόδινα. Εγώ πιο μικρούλα, με είχε μη βρέξει και μη στάξει. Ταξίδια για να με δει λίγες ώρες όταν έλειπα εκτός πόλης, συνομιλίες όλη μέρα και υποσχέσεις. Πολλές υποσχέσεις και πολλά μεγάλα λόγια. Μετά από 3-4 μήνες τα πράματα άρχισαν να χειροτερεύουν. Άρχισαν καυγάδες για μικροπράματα κυρίως γιατί θεωρούσε ότι "μιλούσα πολύ" στους φίλους μου για την σχέση και θεωρούσε ότι τον εξέθετα. Η σχέση κράτησε 11 μήνες και οι μισοί και παραπάνω ήταν μαρτυρικοί για εμένα. Συνεχώς κατηγορίες, συνεχώς να ανακατεύεται σε θέματα που δεν τον αφορούσαν άμεσα. Κάπου το χάσαμε και οι δύο θεωρώ. Έκανα κι εγώ τα λάθη μου σαφώς. Από αυτούς τους μήνες δεν έχω να θυμάμαι και πολλά καλά πράματα για να πω την αλήθεια. Ή ίσως και να μην θέλω να τα θυμάμαι. Ο χωρισμός ήρθε με πολύ άσχημα τρόπο, μέσω ενός τηλεφωνήματος με φωνές τύπου "μου είσαι βάρος δεν θέλω ούτε να σε ακούω ούτε να σε βλέπω βρες κάποιον άλλον να καταλαβαίνει τις μαλακίες σου κοίτα τις σπουδές σου η ζωή συνεχίζεται". Όλα αυτά τα ανόητα κλισέ που λένε οι άντρες για να σε ξεφορτωθούν. Μια βδομάδα πριν το τηλεφώνημα μου είχε στείλει και ανάλογο μήνυμα στο facebook. Δεν είχε καν το θάρρος και την τόλμη να μου πει ότι είχε κατά πρόσωπο. Ίσως γιατί ήξερε ότι θα έκλαιγα και όλα τα σχετικά και όπως έλεγε δεν άντεχε τα δράματα. Πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο που μου βγήκε και σε αρκετά σοβαρό πρόβλημα υγείας. Στη διάρκεια της σχέσης είχα γίνει σκιά του εαυτού μου. Εμπιστευόμουν πιστά ότι μου έλεγε και πάντα έλεγα ότι θα προσπαθήσω κι άλλο. Μόνο εγώ προσπαθούσα όμως κι εκείνος το έβλεπε και απλά δεν έκανε τίποτα. Το απολάμβανε. Όταν χωρίσαμε λίγες μέρες μετά είχε τύχει κάποιες φορές να συναντηθούμε στο δρόμο και η συμπεριφορά του ήταν τελείως αλαζονική. Εδώ να σημειώσω ότι μετά το τηλεφώνημα εκείνο δεν σύρθηκα άλλο, δεν τον ενόχλησα. Αντίθετα κάποιους μήνες μετά με ενόχλησε εκείνος με sms στα οποία ζητούσε "απλά να μάθει τι κάνω". Μάλιστα όταν έμαθε ότι αντιμετώπιζα κάποιο προσωπικό πρόβλημα πάλι έσπευσε να στείλει sms και να μου πει ότι η ζωή συνεχίζεται και ότι λυπάται για όσα έμαθε. Λες και τον ρώτησε κανείς τη γνώμη του ή λες και είχαμε κρατήσει κάποια επαφή. Εκείνος ήθελε να κρατήσουμε επαφή εγώ θεώρησα καλό για εμένα να το αποφύγω και έτσι κι έγινε. Με κατηγόρησε ότι "δεν ήμουν σε θέση να κρατήσω μια τυπική σχέση" τότε. Δεν έδωσα σημασία. Δεν θα με βοηθούσε η όποια επαφή Εγώ ακόμα τον αγαπούσα. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε, πολλοί μήνες. Έχω περάσει από διάφορα στάδια θυμού, μίσους και τελικά αποδοχής. Είχε τύχει σε αυτό το διάστημα να συναντηθούμε έξω, αυτός πάντα με κοίταζε από μακριά κάποιες φορές έκανε και κίνηση να έρθει να μου μιλήσει αλλά τον γείωσα πριν καν προλάβει. Να πούμε τι; Ότι είχαμε να πούμε το είπαμε ή μάλλον το είπε μόνος του. Μετά από όλα αυτά το μόνο που μου έχει απομείνει είναι ένα γλυκόπικρο συναίσθημα τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο. Αυτό το άτομο το αγάπησα έστω κι αν με πονούσε καθημερινά. Νομίζω πως ακόμα τον αγαπώ, δεν είμαι ερωτευμένη δεν θα ήθελα να είμαστε μαζί ποτέ ξανά. Όλα αυτά που έγιναν δεν σβήνονται δυστυχώς ή ευτυχώς. Κάποιο διάστημα τον δικαιολογούσα, τώρα πλέον έχει σταματήσει και αυτό. Κάποιες φορές όμως πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται γιατί με έψαξε ξανά. Τόσο ανόητος είναι; Τι περίμενε; Με μερικά sms να πω όλα καλά και να μιλάμε σαν φιλαράκια; Γνωρίζει πολύ καλά τι ένιωθα γνωρίζει πολύ καλά πόσο με πλήγωσε και θεωρώ πως με ξέρει αρκετά σαν άτομο για να ξέρει ότι είμαι αρκετά δυναμική ώστε να μην λυγίζω εύκολα. Αναρωτιέμαι ποιος ο λόγος να με ψάξει εφόσον ήμουν ένα βάρος. Ένα βάρος όταν το ξεφορτώνεσαι δεν το θέλεις πίσω. Εντάξει πέρασε την ώρα του, έπαιξε, τέλος. Τι άλλο ήθελε πια; Πιστεύω πως αν όντως ήταν αληθινά όσα μου είχε πει τότε τώρα θα ήμασταν μαζί, δεν θα με πετούσε έτσι σαν την τρίχα από το ζυμάρι. Νιώθω όμως πως ακόμα τον αγαπώ σαν άτομο. Αναρωτιέμαι κατά πόσο όλο αυτό είναι φυσιολογικό εφόσον ξέρω ότι ο όποιος γυρισμός μόνο καλό δεν θα μου κάνει. Είναι λίγο μπερδεμένα στο μυαλό μου όλα αυτά. Μετά από αυτόν άλλαξα παρέες και άλλαξα και εγώ σαν άτομο. Μήπως είμαι ανόητη; Μήπως θυματοποιώ τον εαυτό μου; Μήπως απλά έχω κολλήσει στον πόνο; Θεωρώ πως ήξερε πολύ καλά τι έκανε και ήξερε ότι ο δρόμος που ακολούθησε δεν είχε γυρισμό. Ζητάει και τα ρέστα τώρα; Έπαιξε και έχασε. Πφφφφφ... Μπέρδεμα...
Η απάντηση του Queen.gr
Δεν θα μπω στον κόπο να επεκταθώ όπως τόσο πολύ έκανες εσύ, απλά για να σου επιστήσω την προσοχή στην ουσία και όχι στις λεπτομέρειες- οι οποίες εν τέλει δεν έχουν σημασία. Στην προκειμένη δεν ισχύει καθόλου το ρητό 'η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά'.
Έχουμε μία βαριά κατάσταση με γεγονότα απόλυτα ξεκάθαρα. Όλη την αλήθεια την συνοψίζεις στις τελευταίες σου ερωτήσεις:
'Μήπως είμαι ανόητη; Μήπως θυματοποιώ τον εαυτό μου; Μήπως απλά έχω κολλήσει στον πόνο; Θεωρώ πως ήξερε πολύ καλά τι έκανε και ήξερε ότι ο δρόμος που ακολούθησε δεν είχε γυρισμό. Ζητάει και τα ρέστα τώρα; Έπαιξε και έχασε. Πφφφφφ... Μπέρδεμα...'
- Δεν είσαι ανόητη, θα είσαι όμως αν συνεχίσεις να αναλώνεσαι.
- Ναι, θυματοποιείς τον εαυτό σου.
- Δεν έχει νόημα να κολλάς στον πόνο, αφού αν το ξαναπιάσετε από την αρχή, τα ίδια και χειρότερα θα συμβούν.
-Αφού το θεωρείς, μην αναρωτιέσαι και σταμάτα να ασχολείσαι. Το αν σου λέει πως δεν μπορείς να κρατήσεις μια τυπική επαφή, δεν μας νοιάζει. Είναι δικαίωμά σου να μη θες.
- Δεν είναι παιχνίδια οι σχέσεις των ανθρώπων. Δεν υπάρχει ''έπαιξε κι έχασε. Ούτε παίζω με τον εαυτό μου. Σταμάτα να παίζεις άρα.
- Ναι, είσαι μπερδεμένη. Μπέρδεμα κατά τα άλλα δεν υπάρχει, μιας και η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρη. Δεν έχει νόημα.
