Mε καταπιέζει αλλά νιώθω πως χωρίς αυτόν δεν θα είμαι τόσο συγκροτημένη

Το γράμμα της αναγνώστριας

Καλησπέρα, έχω ένα μεγάλο πρόβλημα μα τον άνθρωπο που έχω σχέση εδώ και σχεδόν 4 χρόνια.Είμαι 20 και είναι 21. Πριν από 1,5 χρόνο είχαμε χωρίσει γιατί σπουδάζω μακρυά και μου είχε κάνει τη ζωή φυλακή. Όμως του ζήτησα να τα ξαναβρούμε μετά από 6 μήνες γιατί μου είχε προσφέρει και πολύ ωραίες στιγμές. Την περίοδο που τα ξαναβρήκαμε δεν ήταν καθόλου πιεστικός και πίστεψα ότι έχει αλλάξει. Αλλά με τον καιρό άρχισε πάλι τα ''δεν βγαίνουμε βράδυ μόνοι μας΄΄ και ΄΄πρέπει΄΄ να φέρεσαι σωστά. Θέλει να ξέρει τα πάντα. Απομακρύνθηκα για χάρη του από την παρέα μου και έκανα τα πάντα για να τον ευχαριστήσω.Όμως, νιώθω ότι χάνω τη ζωή μου, δεν λέω με φροντίζει και με προσέχει πολύ αλλά ζηλεύει υπερβολικά. Η λογική μου λέει ότι πρέπει να χωρίσω γιατί αυτή η σχέση δεν βγάζει πουθενά. Αλλά κολλάω στο ότι ξέρω τους γονείς του πολύ καλά, με στηρίζει σε δύσκολα οικογενειακά προβλήματα και με κάνει να πιστεύω ότι χωρίς αυτόν θα χάσω ότι έχω καταφέρει να κάνω καλύτερο στη ζωή μου. Είναι πολύ οξύθυμος σε σημείο που να είναι έτοιμος να σηκώσει χέρι πάνω μου, έχει ταπεινώσει τον εγωισμό μου άπειρες φορές βρίζοντάς με και το μυαλό του βρίσκεται σε εποχή 1930 η γυναίκα στο σπίτι. Δεν ξέρω τι να κάνω γιατί φοβάμαι ότι όντως χωρίς αυτόν δεν θα μπορώ να είμαι τόσο συγκροτημένη, αλλά πώς μπορεί να κρατηθεί μια σχέση με τόση μεγάλη απόσταση και με τέτοια καταπίεση;Να σημειώσω ότι δεν έχουμε ούτε κοινά ενδιαφέροντα ούτε απόψεις σχεδόν για τίποτα. Υ.Γ. Ούτε γυμναστήριο δεν με αφήνει να πάω. please help!

Η απάντηση του Queen.gr

To λες και μόνη σου. Αν μια φίλη σου, σου έλεγε την ίδια ιστορία, τι θα απαντούσες; Να χωρίσει. Ότι μπορεί και μόνη της. Ότι κάθε άνθρωπος οφείλει να μπορεί και μόνος του, διότι αν δεν είναι αναξάρτητος δεν μπορεί να συνυπάρξει σε σχέση.

Αν δεν θες την καταπίεση και αν ονειρεύεσαι διαφορετικά πράγματα για σένα, για ποιο λόγο να κάθεσαι; Ουσιαστικά η επιστροφή σε εκείνον είναι δικό σου θέμα ανασφάλειας. Αν γύρισες σε κάτι τέτοιο πάει να πει πως πρόκειται περί εξαρτητικής σχέσης. Σε εκείνον αρέσει να εξουσιάζει και σε σένα να σε εξουσιάζουν- προφανώς.

Καταλήγω στο ότι σου αρέσει να μη σε αφήνει να κάνεις πράγματα και να είναι κτητικός. Διαφορετικά θα έφευγες. Πραγματικά είναι τόσο μα τόσο απλό. Μου περιέγραψες μια σχέση από απόσταση, με έναν άνθρωπο με τον οποίο δεν μοιράζεσαι σχεδόν τίποτα. Η φράση σου ήταν του στυλ 'με κάνει να πιστεύω πως μακριά του δεν θα είμαι το ίδιο συγκροτημένη'. Τι πάει να πει: 'με κάνει'. Δεν μπορεί κανείς να σε κάνει. Μήπως πρέπει να σκεφτείς πολύ σοβαρά τα θέματα που έχεις με τον εαυτό σου πρώτα και κατόπιν να λήξεις αυτή την ας το πούμε σχέση ή και το αντίθετο; Πρέπει να μείνεις μόνη και να σκεφτείς.

Μπορείτε να μας στέλνετε τις ερωτήσεις σας εδώ