Μου αρέσει, δείχνει πως του αρέσω, αλλά μέχρι εκεί. Με χρησιμοποιεί; Τι να πιστέψω;

Καλησπέρα,

Θέλω και εγώ με την σειρά μου να σου διηγηθώ το πρόβλημα μου. Ας ξεκινήσω... Ξεκίνησαν οι σχολές ξεκίνησαν οι εγγραφές ξεκίνησαν και οι έρωτες. Όντας πρωτοετής πήγα να γραφτώ στην σχολή μου. Βέβαια δεν είμαι σαν τους υπόλοιπους πρωτοετής διότι τους ρίχνω και 4 χρονάκια. Τέλος πάντων, πήγα στην σχολή και με περίμεναν τα γνωστά σε όλους μας «τραπεζάκια» (γνωστές και μη εξαιρετέες παρατάξεις) με τσίμπησαν και εμένα και ιδιαίτερα αυτός...
Ετών 21, τριτοετής (και έχει ότι ψάχνω). Προθυμοποιήθηκε να με βοηθήσει, μου έδωσε την αίτηση και πρότεινε να κάτσω, αλλά εγώ αρνήθηκα ευγενικά την θέση γιατί ήμουν μια χαρά, αλλά εκείνος εκεί να επιμένει και έτσι ξεκίνησε μια γλυκιά κόντρα μεταξύ μας. Σε όλη την διάρκεια μου στη σχολή μου έκανε διάφορα κομπλιμέντα και στο τέλος μου ζήτησε και το τηλέφωνο μου (σιγά μη δεν το έδινα). Μετά από 2-3 μέρες με παίρνει τηλέφωνο για να μου πει διαφορές πληροφορίες για την σχολή λίγο πριν κλείσουμε με ρωτάει εάν έχω τον γνωστό σε όλους μας «ρουφιάνο της εποχής μας»και κλείνει λέγοντας μου ότι με βαρέθηκε δεν πέρασαν όμως 2 λεπτά και με ξαναπαίρνει και μου είπε ότι ξέχασε να μου το δώσει το φάκελο.
Από εκείνη την ημέρα μιλάμε, βεβαία τις περισσότερες φόρες εγώ στέλνω πρώτη αλλά και εκείνος. Αρκετές μέρες αργότερα ήμασταν στην σχολή και τον έπαιρνα τηλέφωνο και δεν απαντούσε και κάποια στιγμή εκεί που καθόμουν με την παρέα μου έρχεται με τσαμπουκά και μου λέει «όταν θα σε παίρνω εγώ τηλέφωνο δεν θα μιλάς με άλλους». Η αλήθεια είναι ότι τσαντίστηκα αλλά δεν το έδειξα. Αργότερα μου μίλησε και του λέω ότι δεν σου μιλάω (όπως ακριβώς κάνουν τα 5χρονα) και από εκείνη την ώρα οι ματιές μας έκαιγαν. Όπου και να γυρνούσα τον έβλεπα να με κοιτάει, να μου πετάει επιδεικτικά το τσιγάρο κλπ μέχρι που το απόγευμα ξανά μανά στο «ρουφιάνο» μου είπε ότι μου είχε πει στην σχολή μου (ουφ σε έχω κουράσει το ξέρω λίγο ακόμα υπομονή).
Κάθε Πέμπτη η σχολή κάνει πάρτι σε ένα μαγαζί και τον ρώτησα για περισσότερες λεπτομέρειες και μου είπε ότι καλύτερο θα ήταν να πάω εκεί που δουλεύει εκείνος. Τέλος πάντων πήγα και στο πάρτι της σχολής αλλά το Σάββατο πήρα μια φίλη μου αλαμπρατσετα και πήγαμε στο μαγαζί που δουλεύει όταν με είδε έμεινε έκπληκτος με φίλησε, με ρώτησε που πάω και μου έριξε για ακόμα μια φορά την μπήχτη του ότι πάω μονό σε αλλά μαγαζιά και ότι δεν τον καταδέχομαι.
Τελικά μπαίνουμε μέσα, κάποιες φόρες μου έδινε σημασία, κάποιες όχι (θα μου πεις δουλεία είναι εκεί, δεν πήγε για διασκέδαση) χορέψαμε για λίγο μαζί, τραγουδήσαμε ο ένας στον άλλο, μας κέρασε σφηνάκια και έτσι κύλισε όλη η βράδια. Και πάλι με τις ματιές μας να παίρνουν φωτιά...Ήρθε όμως η ώρα να φύγουμε, εκείνος καθόταν στην εξώπορτα, με φίλησε, με ρώτησε αν θα οδηγήσω, που θα πάω τώρα και άλλες παρόμοιες ερωτήσεις που φανέρωναν ενδιαφέρον.
Και έρχομαι τώρα και κλείνω (επιτέλους ) το γράμμα: πες μου βρε doctor τι ακριβώς θέλει; Με θέλει ή απλά κινεί τα νήματα για να με βάλει στην παράταξη; Αλλά ξέρω πως όταν ένας άντρας θέλει μια κοπέλα της το λέει και δεν παίζει κρυφτούλι είναι η πρώτη φορά που δεν μπορώ να βγάλω κάποιο συμπέρασμα...
Συγνώμη γι αυτό το «μικρούλι» γραμματική αλλά ήθελα να καταλάβεις όσο το δυνατόν περισσότερα... Το ξέρω ότι σε κούρασα.
Σε ευχαριστώ πολύ.

Αγαπητή φίλη,

Καταρχήν να πω ότι δεν με κούρασες (ήμουν ήδη κομμάτια από χθες). Απλά με πέταξες 15 χρόνια πίσω και θυμήθηκα λίγο και εγώ τα φοιτητικά μου χρόνια.
Κοίτα να δεις, για να ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή: ναι, είσαι σωστή όταν λες "ξέρω πως όταν ένας άντρας θέλει μια κοπέλα της το λέει και δεν παίζει κρυφτούλι" αλλά αυτό ισχύει κυρίως στον πραγματικό κόσμο.
Γιατί όπως και να το κάνεις, τι είναι το πανεπιστήμιο; Η συνέχεια του σχολείου. Δηλαδή δεν έχουν προλάβει οι περισσότεροι να ξεμυρίσουν από τις σχολικές αίθουσες. Η ουσιαστική διαφορά είναι ότι είναι ενήλικοι πλέον. Κατά τα άλλα τρεις λαλούν και δύο χορεύουν.
Και ιδιαίτερα οι άντρες! Είναι και 21 ετών, άρα καταλαβαίνεις, δεν σκίζει και από ωριμότητα.

Κοίτα να δεις. Τα στοιχεία δείχνουν ότι του αρέσεις. Ok, ξέρω, αυτοί στις παρατάξεις είναι πολύ παθιασμένοι και θέλουν να τραβήξουν κόσμο, αλλά μέχρι εκεί. Αν ήταν μόνο αυτό δεν θα υπήρχαν ούτε τα βλέμματα, ούτε τόσο ενδιαφέρον για το τι κάνεις.
Άρα πιστεύω ότι αξίζει να το παλέψεις λίγο ακόμα. Ξέρεις να παίξεις λίγο το game του φλερτ. Αλλά μην το παρατραβήξετε και εσείς. Είναι ωραίο το ζέσταμα στην αρχή, αλλά μην καεί και το φαγητό!

Πάντως αν τα κάνει όλα αυτά μόνο για την παράταξη, τι να πω; Το παιδί πάει καρφωτός για πρωθυπουργός σε καμιά 20αρια χρόνια! Τόσο καλός είναι δηλαδή! Και παρτάκιας!

Btw το μόνο που κατάλαβα εγώ είναι ότι πρέπει να είναι λίγο δαπίτης ε; Ακούς εκεί «όταν θα σε παίρνω εγώ τηλέφωνο δεν θα μιλάς με άλλους».

Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιστορίες στον Dr. Love ΕΔΩ