Η ταγμένη εφοριακός

Μόλις χθες συνέβη σ' εμένα αυτό που έχω να σας διηγηθώ. Όπως ξέρετε, αυτή τη στιγμή το κράτος ψάχνει να βγάλει απ' τη μύγα ξίγκι, συνεπώς το παραμικρό γραφειοκρατικό θέμα, μπορεί να καταλήξει σε πρόστιμο. Συνάμα, έχουν αρχίσει και γίνονται όλοι καχύποπτοι με όλα και το πιο απλό πράγμα πρέπει πλέον να το αποδείξεις.

Κάτι τέτοιο έπαθα κι εγώ στην εφορία που πήγα να κάνω έναρξη επαγγέλματος (κανείς δεν προσλαμβάνει πλέον με ΙΚΑ, όλοι σε βάζουν να κόβεις αποδείξεις) και έτσι όπως ήταν γραμμένα τα στοιχεία μου, υπήρχε πρόβλημα. Η εφοριακός μου είπε πως δεν μπορούσε να είναι σίγουρη για το αν η διεύθυνσή μου ήταν πραγματική, οπότε έπρεπε να έρθει σπίτι μου να το διασταυρώσει. Προσπάθησα για αρκετή ώρα να της αλλάξω γνώμη, αλλά ήταν κάθετη: έπρεπε να έρθει να το δει με τα ίδια της τα μάτια.

Αφού περάσαμε άλλο ένα 10λεπτο προσπαθώντας ν' αποφασίσουμε αν θα πάμε με το αυτοκίνητό της ή με ταξί, τελικά πήγαμε με τα πόδια. Φτάσαμε στο σπίτι, τσέκαρε το κουδούνι, και όταν βρεθήκαμε στην είσοδο του διαμερίσματος είδα ότι δεν σκόπευε να μπει μέσα. Της είπα πως το σπίτι είναι λίγο ακατάστατο αλλά είναι ευπρόσδεκτη να μπει για ένα ποτήρι νερό. Με πολύ μεγάλη δυσκολία δέχτηκε τελικά να μπει, όμως η τροπή της ιστορίας με κάνει ν' αναρωτιέμαι γιατί.

Με το που μπήκαμε στο σπίτι, με πλησίασε, έπιασε το χέρι μου και το ακούμπησε στο στήθος της. Εγώ δεν πίστευα στα μάτια μου. Με περνούσε τουλάχιστον 10 χρόνια, αλλά ήταν πολύ όμορφη. Διστάζοντας αρχικά, στην πορεία ξέχασα τις δουλειές που τόσο βιαστικός ήμουν να κάνω και άρχισα να της βγάζω τα ρούχα. Ό,τι κάναμε δεν κράτησε για περισσότερα από 10 λεπτά, όμως ήταν αρκετά για να μου αναστατώσουν ολόκληρη τη μέρα.

Αλέξης, 25