Μετά από 4 χρόνια με έσβησε από τη ζωή του. Πώς να το ξεπεράσω εγώ τώρα;
Γεια σας,
Στα 15 μου έκανα τη πρώτη μου σχέση με ένα αγόρι 2 χρόνια μεγαλύτερο μου και κράτησε μέχρι και πριν λίγο καιρό. Ήταν η πρώτη και μοναδική σχέση που είχα κάνει ποτέ, περνούσαμε όμορφες στιγμές μοναδικές, εκείνος είναι δύσκολος χαρακτήρας γενικά και κλειστός. Αλλά είχε κάνει πράγματα για εμένα, πέρσι που ήμουν Αθήνα και έμενα μόνη μου, προκειμένου να μη με χάσει, έκανε 3 ώρες ταξίδι στις 2 τα μεσάνυχτα και μου είπε πως είναι απο κάτω.
Μου είχε πει πως είμαι η μοναδική κοπέλα με την οποία έχει νιώσει έτσι πως έχω φωτίσει τη ζωή του πως οταν τον αγκαλιάζω και τον φιλάω νιώθει ήρεμα ωραία. Σε ένα γράμμα 7 σελίδων που μου είχε γράψει για τη ζωή του, μετά απο έναν έντονο τσακωμό, μου είπε πως πάντα με ήθελε και πάντα θα με θέλει.
Το καλοκαίρι δεν άντεχα άλλο πνιγόμουν, πάντα ζητούσε απο μενα αλλα δεν έδινε τίποτα πίσω - όλα αυτα τα χρόνια περίμενε εγώ να τον φιλήσω όταν βρεθούμε, εγώ να του πω πως μου έλειψε και εκείνος ποτέ δεν έκανε τίποτα. Είχε την απαίτηση να τον καταλαβαίνω, να κάνω υποχωρήσεις ενώ ποτέ δεν έκανε το ίδιο. Για κάποιο διάστημα είχα κατάθλιψη και κάθε φορά που βρισκόμασταν ήμουν θλιμμένη και απεριπποιητη και γκρίνιαζε, ποτέ δεν σκέφτηκε γιατί είμαι έτσι.
Για να μη χρονοτριβω τον εβγαλα απο τη ζωή μου. Είπα πως έφυγα στο εξωτερικό, άλλαξα αριθμό και πήγαινα στο γιατρό μου. Τα βράδια τον σκεφτόμουν αλλά συγκρατούσα τον εαυτό μου και έκανα πράγματα για μενα. Εκείνος το έμαθε πως είπα ψέματα και με κυνηγούσε, μου έλεγε πως νόμιζε πως είχα φύγει και τελειώσαμε, αλλα με θελει στη ζωη του και θα ειναι ολα αλλιως και δεν θα με ξαναπληγωσει και δεν θα ξαναχωρισουμε. Τον πιστεψα και απογοητευτικα.
Χωρίσαμε γιατί θα έφευγα για Γερμανία όπου και είμαι ακόμα. Μιλούσαμε και μου είπε πως έχει κρατήσει όλα μας τα πράγματα γιατι του θυμίζουν τις στιγμές μας. Και πριν από λίγο καιρό μου είπε πως δεν με θελει και να το καταλαβω. Πως εχει παει παρακατω στη ζωη του, ειναι με άλλη κοπέλα, έχει πετάξει όλα μας τα πραγματα και να πάω και γω παρακατω. Και πως η μόνη θέση που εχω στη ζωη του ειναι φιλική. Βέβαια μου είπε πως όταν έλεγε πως θα με θελει για παντα το εννούσει, αλλά η συμπεριφορα μου τον εκανε να αλλαξει γνωμη και ημουν απλα μια εμεπιρια για εκεινον τιποτα παραπανω.
Πως να το ξεπεράσω αυτό; συνέχεια κλαίω πίστευα πως ειναι ο έρωτας τησ ζωης μου και αυτός με άδειασε έτσι απλά. Δεν έχω κάνει ποτέ κάτι με κάποιον άλλο και ούτε μπορώ.
Αγαπητή φίλη,
Η αλήθεια είναι πως ό,τι και να πω θα σου ακουστεί κλισέ. Από το «λογικό να νιώθεις έτσι γιατί ήταν ο πρώτος σου έρωτας και αυτοί δύσκολα φεύγουν» μέχρι τα «κάνε υπομονή, ο χρόνος τα γιατρεύει όλα».
Δεν λέω ότι είναι λάθος κλισέ, αλλά δεν πιστεύω ότι δεν τα έχεις σκεφτεί και μόνη σου. Όσο δύσκολο κι αν είναι σε μια τέτοια κατάσταση, το θέμα είναι να συνειδητοποιήσεις τα δεδομένα. Δηλαδή, πάντα ο πρώτος έρωτας είναι πολύ έντονος, γιατί βιώνουμε συναισθήματα που δεν είχαμε ξαναζήσει. Και σε μικρές ηλικίες οι σχέσεις παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις στο μυαλό μας. Και σίγουρα πιο ρομαντικές και τέλειες.
Αυτά θα μου πεις γιατί στα λέω; Μάλλον για να σε βάλω στο κλίμα του πώς έχει νιώσει το 99,9% των ανθρώπων! Βλέπεις; Δεν είσαι η μόνη που νιώθεις ότι σε άφησε ο μεγάλος έρωτας. Όλοι έχουν πληγωθεί από μια έντονη σχέση που χάλασε.
Και τι έκαναν αυτοί; Κάποιοι άφησαν τον χρόνο να τσουλήσει. Κάποιοι άλλοι έκλαψαν πολύ. Ο καθένας το αντιμετωπίζει αυτό με το δικό του τρόπο. Κάποιοι μάλιστα το σκέφτηκαν λίγο πιο βαθιά το θέμα. Γιατί μεταξύ μας, όταν τελειώνει μια σχέση, σημαίνει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ναι, ξέρω, στον έρωτα δεν χωράει λογική - αλλά μερικές φορές είναι απαραίτητη. Και διαβάζοντας το γράμμα σου, κατάλαβα ότι μπορεί να ήταν ένα μεγάλο μέρος της ζωής σου, αλλά δεν ήσουν ευχαριστημένη μαζί του. Και προφανώς εκείνος δεν θα άλλαζε, γιατί διαφορετικά δεν θα χωρίζατε ξανά. Ή δεν θα σου μιλούσε έτσι, ώστε να σε αποκαλέσει μια "εμπειρία".
Μια σχέση δεν βασίζεται μόνο στον πόσο καιρό γνωρίζεις τον άλλον, αλλά και στο τι δίνεις και τι παίρνεις. Και πόσο χαρούμενος είσαι σε αυτήν. Κι αν θυμάσαι τι έγραψες, δεν ήσουν και τόσο χαρούμενη. Άρα μάλλον καλύτερα που τελείωσε τώρα, παρά να συνεχιστεί όλο αυτό για άλλα 4 χρόνια.
Σε ένα πράγμα είχε δίκιο ο πρώην σου: πρέπει να προχωρήσεις. Αργά ή γρήγορα, δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι να κάνεις τη κίνηση. Και έχεις την ευκαιρία -νέα χώρα, νέοι άνθρωποι, νέος κύκλος. Μην κοιτάς τόσο πολύ πίσω. Τα καλύτερα είναι πάντα μπροστά.
