Ξεκίνησα κάτι όμορφο μαζί του επειδή μου θύμιζε άλλον, αλλά δεν μπορώ να ξεκολλήσω.

Το γράμμα της αναγνώστριας

Στις μέρες μας συμβαίνει συχνά να γνωρίζονται άνθρωποι μέσω ίντερνετ.Είμαι 17 χρονών και μια μέρα τον Ιούλιο που μας πέρασε ήμουν σε ένα site του facebook με chat και παιχνίδια.Εκεί μίλησα με κάποιον τον οποίο έκανα και φίλο στο facebook μετά.Πέρασε ένας μήνας και ενώ τον είχα ξεχάσει μου έστειλε μήνυμα,του απάντησα και αρχίσαμε να μιλάμε.Είναι 5 χρόνια μεγαλύτερος μου(δεν έχω κανένα πρόβλημα με την ηλικία),του γούστου μου και σε εμφάνιση και σε χαρακτήρα(αυτό το κατάλαβα με το καιρό).Γενικά δεν πιστεύω ότι τέτοιου είδους γνωριμίες είναι βάσιμες και τις αποφεύγω.Αλλά η περίπτωση του με τραβούσε πολύ.Περνούσα πολύ ωραία όσο μιλούσαμε και μιλούσαμε σχεδόν κάθε μέρα.Είχε γίνει κομμάτι της καθημερινότητας μου.Περίμενα τη στιγμή που θα μιλούσαμε για να τον ρωτήσω πώς είναι,τι κάνει,αν θα βγει.Μου μιλούσε με πολύ όμορφο τρόπο και στο facebook και στο κινητό και μέσω skype.Νόμιζα πώς είναι τέλειος για μένα.Η μόνη του ατέλεια είναι η απόσταση...800 χλμ μακριά δεν είναι και λίγα πόσο μάλλον όταν ξέρω ότι έχει τόσα προσόντα και από την άλλη δεν μπορώ να ξέρω(αλλά φαντάζομαι) τι μπορεί να κάνει εκεί σχετικά με κοπέλες και όλα αυτά.Και έτσι κάθε φορά που μου ερχόταν αυτό στο μυαλό σκεφτόμουν ότι δεν έχει νόημα και τσάμπα δένομαι όλο και περισσότερο μαζί του.Από την άλλη τόσο που τον ήθελα έλεγα 'γιατί να επιλέξω τον εύκολο δρόμο της λογικής;' που ήταν να δεθώ έτσι με κάποιον του τόπου μου.Σημειώνω ότι είχα μιλήσει και στη μαμά μου για αυτό και ενώ δεν το έβρισκε λογικό την έπεισα να με αφήσει να κάνω αυτό που θέλω αφού όντως πίστευα σε αυτόν.Μου είχε πει ότι θα ερχόταν στις διακοπές τον Χριστουγέννων,αλλά δεν ήρθε.Σταματήσαμε να μιλάμε θεωρητικά και είχα απογοητευτεί πολύ.Κάθε λεπτομέρεια,κάθε μέρα μου τον θύμιζε.Την μια έστελνε αυτός μήνυμα,την άλλη εγώ και ενώ προσπαθούσα να ξεφύγω 'ερχόταν' πάλι και με αναστάτωνε.Είπα να κάνω άλλη μια προσπάθεια στις 14 Φλεβάρη που θα πηγαίναμε τετραήμερη με το σχολείο στην Αθήνα(Αθηναίος είναι),οπότε χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν τρίτο του έστειλα μήνυμα ότι έρχομαι και μου είχε πει ότι θα ερχόταν οπωσδήποτε να με δει.Τελικά δεν ήρθε ούτε εκεί και απογοητεύτηκα για άλλη μια φορά.Εν το μεταξύ έχω εδώ και ενάμιση χρόνο έναν πολύ καλό φίλο Αθηναίο ο οποίος είχε έρθει από Αθήνα πριν τόσο καιρό και μένει πλέον εδώ.Μιλούσαμε για τα πάντα.Τυχαίνει να έχουν το ίδιο όνομα με τον πρώτο.Οπότε κάθε φορά που προβληματιζόμουν και για αυτό το θέμα του μιλούσα και πάντα είχε κάτι χρήσιμο να μου πει.Πριν από ένα μήνα περίπου μου εκδηλώθηκε ερωτικά αφού το σκέφτηκε πολύ γιατί είχαμε και μια φιλία.Το είχα καταλάβει μπορώ να πω και είχε αρχίσει να μου αρέσει.Σκέφτηκα γιατί όχι;Οπότε ας πούμε ότι άφησα τον άλλον πίσω...δεν είναι όμως έτσι.Όσο και να λέω πως δεν τον θέλω και δεν τον σκέφτομαι είναι ψέμα.Δεν ξέρω αν δέχτηκα να το 'προχωρήσω' με τον φίλο μου λόγω των ομοιοτήτων τους και απλά με παρηγορεί το ίδιο όνομα ή η ίδια καταγωγή.Δεν λέω περνάω καλά μαζί του και μου δείχνει και μου λέει ότι με θέλει αλλά συνεχίζω να σκέφτομαι τον άλλον.Πιστεύω ότι είναι λογικό αφού και ο φίλος μου ήξερε ποιον έχω στο μυαλό μου πριν μου μιλήσει.Το θέμα είναι πως ο πρώτος μου είχε πει ότι τον Μάρτιο θα ανέβαινε στην πόλη μου για δουλειές και ενώ εγώ είμαι με τον έναν σκέφτομαι πως μπορεί και να πέσω καμιά μέρα πάνω στον άλλον και δε θα ξέρω πώς θα αντιδράσω.
Δεν ξέρω αν από τα πολλά που έχω στο μυαλό μου για αυτό το θέμα σου πέρασα αυτό που ήθελα πάντως θέλω βοήθεια.Θα εκτιμούσα τη γνώμη σου!

Η απάντηση του Queen.gr

Τι να σου πω τώρα; Δεν έχετε ζήσει κάτι και για εκείνον είναι σχετικά ξεκάθαρα τα πράγματα. Είναι ωραίο να έχεις να ασχολείσαι με κάτι από μακριά και να μην χρειάζεται να τα πεις από κοντά. Σαφώς και μπορεί να έχει κοπέλα. Δεν αποκλείεται να του αρέσει απλά το φλερτ.

Το ότι δεν ήρθε εκείνα τα Χριστούγεννα, δεν σημαίνει κάτι μιας και είναι μακριά. Από την άλλη αν ήθελε τόσο θα είχε έρθει όταν πήγες εσύ. Στα μάτια του είσαι παιδί. Και στα δικά σου παιδί πρέπει να είσαι. Όσο γυναίκα κι αν αισθάνεσαι. Όταν φτάσεις 22-25 θα καταλάβεις πως είναι εντελώς διαφορετική η νοοτροπία. Δεν θέλει κάτι σοβαρό από εσένα. Παίζει εκ του ασφαλούς και από μακριά. Μπορείς να κάνεις το ίδιο; όχι, γιατί όπως τα περισσότερα κορίτσια, δένεσαι.

Φοβάμαι πως τσάμπα λέω αυτά που λέω, αλλά θα τα πω. Σταμάτα να ασχολείσαι και να συγκρίνεις έναν άνθρωπο που έπλασες ιδανικά όπως τον θες εσύ με όσα στοιχεία είχες και πασπάλισες με χρυσόσκονη. Δεν τον γνωρίζεις, δεν τον έχεις ζήσει και 100000000%, δεν είναι αυτό, ενδεχομένως και να μην έχει καμία επαφή με αυτό που φαντάστηκες. Μην κολλάς σε μία εμμονή, μιας και αυτό έχει γίνει το πρόσωπό του και μην επιμένεις στην ανάγκη για επιβεβαίωση. Είναι απαραίτητο στη ζωή να μαθαίνουμε πως δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, πως δεν μας θέλουν όλοι, πως κάποια πράγματα δεν είναι αληθινά. Έτσι είναι. Ο μόνος τρόπος να εξελιχθείς σε έναν ευγενικό και υγιή ενήλικα είναι να αντιληφθείς και να αποδεχτείς αυτή ακριβώς τη συνθήκη.

Ζήσε τη ζωή σου και μη σκέφτεσαι τι θα γίνει αν τον δεις. Αν τον δεις, θα δεις. Αλλά μην κρέμεσαι από αυτό γιατί εκείνος δεν προχωρά κάθε μέρα του γαντζωμένος στη δική σου ιδέα. Και καλά κάνει. Δεν το λέω για να σε πληγώσω, αλλά ευγενικά σου δίνει να καταλάβεις πως όλο αυτό είναι ένα φλερτάκι. Αθώο φλερτ, που δεν έχει πρόθεση να συνεχίσει.

Γράψε μας τη δική σου ιστορία εδώ