Μου αρέσει το αφεντικό μου, είναι 15 χρόνια μεγαλύτερος και έχει οικογένεια. Τι να κάνω;
Αγαπητέ Γιατρέ του Έρωτα
Είμαι 30 χρόνων, αρχιτέκτων, και εργάζομαι εδώ και ένα χρόνο στο αρχιτεκτονικό γραφείο του Κ. Ο Κ. είναι γνωστός και καταξιωμένος στο χώρο του, 15 χρόνια μεγαλύτερος μου, παντρεμένος με οικογένεια. Αν και στην αρχή ήμουν αρκετά ψυχρή και τυπική, λόγω και ενός σχετικά πρόσφατου χωρισμού (με μια όχι και τόσο σοβαρή σχέση), σταδιακά άρχισε να με ελκύει σαν άντρας αλλά και σαν προσωπικότητα. Παρά την διαφορά ηλικίας, δεν θα είμαστε αταίριαστοι σαν ζευγάρι: μικροδείχνει και είναι πάντα εξαιρετικά κομψός.
Ο Κ. είναι απαιτητικός στην εργασία του αλλά ταυτόχρονα ευγενικός και υποστηρικτικός με τους συνεργάτες του, και ιδιαίτερα μαζί μου. Να διευκρινίσω ότι απέναντι μου μέχρι τώρα είναι "κύριος", ποτέ δεν μου έχει πει κάτι απρεπές, ή να μου έχει (έστω και ευγενικά) "ριχτεί". Μου κάνει όμως διακριτικά κομπλιμέντα π.χ. για κάτι όμορφο που μπορεί να φοράω, ή για το άρωμά μου. Περνάμε αρκετό χρόνο μαζί και έχω μάθει πολλά πράγματα πλαι του. Πάντα είναι πρόθυμος να μου δείχνει. Νιώθω πλέον καθαρά ότι υπάρχει μία ένταση όταν είμαστε μαζί κι ότι ερχόμαστε πιο κοντά.
Οταν σχεδιάζουμε μαζί, ακουμπάει ανεπαίσθητα το χέρι του στο δικό μου και ηλεκτρίζομαι. Νομίζω οτι κι εκείνος νιώθει το ίδιο. Γενικά απολαμβάνουμε ο ένας την παρεα του άλλου. Τις προάλλες, καθίσαμε στο γραφείο και μιλήσαμε για τουλάχιστον μια ώρα. Εχει τόσο απίστευτο χιούμορ! Έμοιαζε η ολη συζήτηση με εκεινες τις (σχετικά ανώδυνες) ανιχνευτικές συζητήσεις ενος πρώτου ραντεβού. Μου αρεσε τόσο! Μιαν αλλη φορα προσφερθηκα να μεινω μεχρι αργα στο γραφειο για να τελειωσω ενα δύσκολο project. Ενω είχε φύγει, ξαναπέρασε το απόγευμα, λέγοντας ότι βρέθηκε εκει κοντα για μια αλλη δουλεια και μου εφερε ενα κουτακι γλυκα για να νιώσω καλύτερα που δουλεύω μονη. Δεν κάθισε όμως, έφυγε σχεδόν αμεσως.
Είμαι ερωτευμένη μαζί του, ή εν πάση περιπτώσει, θα μπορούσα να τον ερωτευτώ τρελά. Αυτό που νιώθω μαζί του δεν έχει καμιά σχέση με ό,τι έχω νιώσει μέχρι τώρα. Είμαι σίγουρη ότι θα μου πεις "παρ'το αλλιως, μην μπλέκεις με τα σκ..ά". Ξέρω ποιο είναι το "σωστό" αλλά δυστυχώς (η ευτυχώς) ο έρωτας δεν ειναι μαθηματικά...Ειμαι σίγουρη οτι αν του δώσω λίγο παραπάνω "αερα" θα ανταποκριθεί. Αλλά από την άλλη, η θέση μου είναι τόσο δυσκολη...Μήπως πρόβάλλω τις δικές μου επιθυμίες σε κείνον; Συνήθως όμως δεν ξεγελιέμαι...Θα εκτιμούσα την άποψη σου Γιατρέ μου.
Αγαπητή φίλη,
Μάλλον νομίζεις ότι εκτιμάς την άποψή μου, γιατί όταν διαβάσεις και το γράμμα δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι θα συνεχίσεις να το κάνεις.
Ναι, συμφωνώ μαζί σου. Δεν είναι ο έρωτας μαθηματικά. Και θα αποφύγω τις κλισεδούρες «πάρ' το αλλιώς» και άλλα τέτοια ωραία. Απλά το συμπέρασμα θα είναι το ίδιο - και sorry από τώρα αν ακουστώ λίγο σκληρός. Δεν το κάνω κατά λάθος!
Ναι, όπως είπαμε έρωτας δεν είναι μαθηματικά, αλλά έχει και μερικές αρχές -αρχές για να μην γίνεσαι παιχνιδάκι και ο χαζός της παρέας. Αλήθεια, ξέρεις κάποιον καταξιωμένο και επιτυχημένο επαγγελματικά που να έχει μια ωραία γυναίκα στο γραφείο του (υποθέτω ότι είσαι ή νιώθεις ωραία ε;) και να μην ψιλοφλερτάρει; Έστω και στα επιτρεπτά όρια. Εγώ όχι. Δεν ξέρω πώς είναι η φάση με την οικογένειά του κι αν είναι ευτυχισμένος, απλά αν γίνει κάτι μεταξύ σας θα είσαι κυρίως το toy του και τίποτα περισσότερο. Το γκομενάκι για μερικές ωραίες στιγμούλες. Αυτό και τίποτε άλλο. Έτσι μου κάθεται εμένα, όπως μου τα είπες.
Και ναι, αν του «δώσεις αέρα», άντε να γίνεις η... αεράτη του γραφείου.
Και αυτό ήταν το χαλαρό ξεκίνημα. Πάμε στα σκληρά τώρα.
Σίγουρα στον έρωτα δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Και προφανώς δεν σε ενδιαφέρει αν θα διαλύσεις μια οικογένεια, αρκεί να κάνεις αυτό που θέλεις. Μαγκιά σου, αλλά θα ήθελες να ήσουν στη θέση της συζύγου του; Δεν νομίζω. Και μην μου πεις ότι εσύ δεν θα την πάταγες έτσι. Απλά σου λέω μην κάνεις πράγματα που δεν θέλεις να σου κάνουν, γιατί η μοίρα ξέρει ωραία παιχνίδια και της αρέσει και η εκδίκηση!
Και κάτι για το τέλος: Και μόνο που από τη μία μου γράφεις «είναι παντρεμένος με οικογένεια» και από την άλλη «μικροδείχνει και δεν θα ήμασταν αταίριαστοι σαν ζευγάρι» και έχεις κάνει αυτά τα σχέδια ευτυχίας στο μυαλό σου, μου θυμίζεις λίγο τις psycho γυναίκες σε ταινίες θρίλερ. Λίγο, αλλά μου τις θυμίζεις.
Άρα, όπως κατάλαβες, σου είπα «παρ' το αλλιώς», αλλά διαφορετικά. Το τι θα κάνεις είναι δικό σου θέμα. Απλά πιστεύω ότι έχεις φτιάξει στο μυαλό σου μια κατάσταση με happy end, λες και είσαι ηρωίδα σε παραμύθι. Και η ζωή δεν είναι (πολλές φορές) έτσι.
