Εγώ, αυτός, η πρώην του, ο πρώην μου και η ζήλια. Τι να κάνω;

Αγαπητέ μου Dr. Love

Διάβασα πολλές ιστορίες εδώ μέσα και αποφάσισα να σου στείλω και εγώ το δικό μου πρόβλημα μιας και είδα ο,τι οι συμβουλές σου είναι αντικειμενικές. Είμαι 20 και είμαι με ένα αγόρι 22 χρονών σχεδόν 1 χρόνο. Προφανώς θα πρέπει να σου αφηγηθώ μερικά γεγονότα για να βγάλεις συμπέρασμα.
Τον γνώρισα εντελώς τυχαία, πέρσι το καλοκαίρι είχε βγεί από σχέση δύο χρόνων αρκετούς μήνες πριν αλλά κρατούσε επαφές! Στην αρχή δεν το είχε δει και τόσο σοβαρά κανένας από τους δύο μας να σου πω την αλήθεια. Υπήρχαν λέξεις τύπου "Η πρώην μου μου έστειλε αυτό και έκανε το άλλο και το άλλο κτλ." (τους πρώτους 2 μήνες με 3)ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΚΑΙΡΟ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΔΙΝΕ ΣΤΟ ΚΡΑΝΙΟ γιατί μας ενοχλούσε συνεχώς, βλέπεις δεν περίμενε να προχωρήσει την ζωή του μετά απο αυτήν! Τον είχε πάντα στο χέρι της μέχρι που αυτός γνώρισε εμένα.
Αυτός ζήλευε πολύ τον δικό μου τον πρώην που ήταν και ο πρώτος μου... Εγώ του έλεγα ο,τι δεν υπάρχει λόγος να ζηλεύει μέχρι που έκανα την γκάφα και έδωσα ένα φιλί με αυτόν και το έμαθε... Μετά όμως ήρθε το καλύτερο, τα βρήκε με την πρώην του αυτός! Αλλά και πάλι δεν είχε έρθει το τέλος, ένιωθα πολύ άσχημα, ένιωθα ο,τι αυτός ήταν που έψαχνα να βρω τόσο καιρό και ο,τι έπρεπε να κάνω κάτι....
Για να μην σε κουράζω, όσο ήταν μαζί της για 2 μήνες δηλαδή είχαμε κάνει μια συμφωνία να βρισκόμαστε και να έχουμε άλλη μόνο επαφή, χωρίς αισθήματα κτλ... Έλα μου όμως που πιο πολύ χρόνο περνούσε με εμένα παρά με αυτή;! Ύστερα λοιπόν μέρα με την μέρα, μήνα με τον μήνα τα συναισθήματα μας άλλαζαν, νιώθαμε πιο δεμένοι, νιώθαμε τον απόλυτο έρωτα και την απίστευτη αυτή αγάπη που θα ένιωθε κάποιος μόνο με το άλλο του μισό, μου έλεγε ο,τι δεν έχει ξανανιώσει έτσι, αλλά με πολύ ζήλια, ζήλευε μέχρι και τους φίλους του....... Χώρισε και είμαστε ακόμα μαζί...
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ο,τι μου ΄χει κάνει πολλά που του τα έχω συνγχωρήσει όλα και έστω και μικρά αλλά και άλλα πολλά! Ήμασταν χώρια 1 βδομάδα σχεδόν τώρα και γνώρισα ένα αγόρι που μίλησα μία φορά στη ζωή μου στο internet και από την πολύ του ζήλια μου μίλησε με τον χειρότερο τρόπο και δεν μου απαντάει πια στα μηνύματα, και με έχει κάνει μπλοκ και στο facebook... Η αλήθεια είναι ο,τι είναι πολύ εγωιστής, δεν αναγνωρίζει τα δικά του λάθη και δεν μπαίνει στον κόπο να τα συγκρίνει για να καταλάβει ο,τι μου έχει κάνει χειρότερα... Ξέρω ο,τι με αγαπάει αλλά δεν ξέρω πως να το χειριστώ... Σίγουρα θα του περάσει γιατί μ'αγαπάει πολύ κι αυτός αλλά θέλω να κάνω κάτι να μου δείχνει ο,τι νοιάζεται όσο κι εγώ ακόμα και όταν νευριάζει! Και όχι να με κάνει να αμφιβάλλω ώρες ώρες...
Αα! Και είχε κάνει κάτι και με μια άλλη κοπέλα, το έμαθα και έκλαψε σε δημόσιο χώρο λέγοντας μου ο,τι αν με χάσει θα αυτοκτονήσει γιατί νιώθει κενό χωρίς εμένα. Αν μου πεις να προχωρήσω την ζωή μου, δεν μπορώ... ή έστω δεν θέλω, πρώτη φορά νιώθω έτσι, νιώθω κενό όσο δεν τον έχω αγκαλιά μου. Και ξέρω ο,τι κι αυτός στεναχωριέται αλλά πρέπει να κάνω κάτι ΑΝ είναι δυνατόν να βάζει τον εγωισμό του πιο κάτω από εμένα.. Αλλιώς χαιρετίσματα στο Βεζικουέρα που λέμε και στο χωριό μου....
Σε ευχαριστώ πολύ που με άκουσες και συγγνώμη αν σε μπέρδεψα σε μερικά σημεία, με πολύ εκτίμηση! Περιμένω απάντηση σου.

Αγαπητή φίλη,

Ναι, χαίρομαι που με βρίσκεις αντικειμενικό και που περιμένεις την απάντησή μου και όχι, μην ανησυχείς, δεν με μπέρδεψε η ιστορία σου. Το τι υπάρχει βέβαια στο κεφάλι σας είναι άλλο θέμα. Είμαι σίγουρος ότι μέχρι και ο Αϊνστάιν (και μαζί του όλη η επιστήμη) θα σήκωνε τα χέρια ψηλά.
Ε, όχι δηλαδή. Απλά ήμουν λίγο υπερβολικός. Έτσι για να ταιριάζω με το γράμμα σου.

Λοιπόν έχω την αίσθηση ότι τα έχετε όλα λάθος στο κεφάλι σας - και επειδή μιλάω μαζί σου και όχι με τον φίλο σου, τα έχεις όλα λάθος στο κεφάλι σου. Ή απλώς τα έχεις όλα από την δικιά σου πλευρά.
Και γιατί στο λέω αυτό; Το διάβασα το γράμμα σου, το ξαναδιάβασα και το συμπέρασμα είναι ότι τις βλακείες που έχει κάνει αυτός, τις έχεις κάνει και εσύ. Ο εγωισμός που έχει αυτός, τον έχεις και εσύ. Ok, μάλλον δεν ζηλεύεις τόσο πολύ, αλλά αυτή η υπεβολική ζήλια δεν του βγαίνει και τυχαία. Ε; Πες μου, μεταξύ μας θα μείνει.

Και η ατάκα σου «δεν μπαίνει στον κόπο να τα συγκρίνει για να καταλάβει πως μου έχει κάνει χειρότερα» δεν ισχύει! Όχι καλό μου, στις σχέσεις δεν τις βγάζουμε έξω να τις μετρήσουμε! Δηλαδή πόσο είστε; 10 χρονών; Κάνε μου τη χάρη.

Το πρόβλημα είναι πως είστε και οι δύο υπερβολικά εγωιστές και στον κόσμο σας. Όχι, δεν θα σου πω να προχωρήσεις τη ζωή σου. Θα σου πω να βάλετε τα πράγματα κάτω, να μιλήσετε ως 20 και 22 ετών αντίστοιχα (αφού τόσο λέτε ότι είστε) και ξεκαθαρίστε τι θέλετε.

Sorry που στο λέω άλλα έτσι όπως τα έχετε κάνει αυτό δεν είναι σχέση, είναι ταλαιπώρια. Ούτε ο Παπακαλιάτης δεν θα το έκανε σήριαλ.