Το αγόρι μου πάει φαντάρος και νιώθω πολύ χάλια. Δεν ξέρω τι να κάνω!

Γεια σου dr.Love,

Δεν είμαι καλα! Με το αγόρι μου είμαστε μαζί 10 μήνες απο απόσταση. Μου λείπει πολυ. Συνήθως μιλάμε πάρα πολύ γιατί λείπει ο ένας στον άλλον αλλά τον τελευταίο μήνα με την δουλειά και με αυτά έχουμε δεθει πιο πολυ, διότι δεν μιλάμε πάρα πολύ και ετσι λείπει πιο πολύ ο ένας στον άλλον. Τον αγαπάω πάρα πολύ, τόσο που δεν μπορώ να το ελέγξω!
Ξανφικά σήμερα πήγαινα σπίτι και με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ''κάθεσαι'' και λεω ''ναι'' μου λέει ''ήρθε το χαρτί΄''. Το χαρτί για να βάλει τα χακί του.
Φεύγει σε 23 μερες, δεν ξέρω τι να κάνω! Δεν θέλω να φύγει, κλαίω απο το πρωί μέχρι το βράδυ. ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΧΑΛΙΑ! Ειναι και το στρες από τις εξετάσεις, ειναι η κατάθλιψη για διάφορα θέματα που απασχολούν την οικογένεια και γενικώς όλους μας και ξαφνικά φεύγει και το αγόρι μου που ήταν ο μόνος που με στήριζε 10 μήνες σε όλο αυτό. Τι θα κάνω! Πως θα μιλάμε τώρα; ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ Ή ΘΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΟΥΜΕ;
Δεν θέλω να τον χάσω ούτε και αυτός θέλει να με χάσει! Κάθε μέρα μου λέει πόσο πολύ με αγαπάει και πόσο πολύ του λείπω Τι θα κάνω, χρειάζομαι βοήθεια. 15 Ιουλίου εχω γενέθλια, κανονίζαμε να είναι εδώ και τώρα; Τιποτα, διαλυθήκανε όλα! Τι θα κάνω; ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ!

Αγαπητή φίλη,

Ναι, ξέρω ότι θα έπρεπε να σου πω "έλα, ηρέμησε τώρα, μην κάνεις έτσι, δεν είναι τόσο δύσκολο, θα πάνε όλα καλά, θα περάσει ο καιρός" και άλλα τέτοια ωραία. Αλλά ειλικρινά δεν πάει το χέρι μου. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή που έκαψες το μυαλό με το γράμμα σου.

Πας καλά; Δηλαδή, είσαι σοβαρή και τα λες όλα αυτά;

Κοίτα να δεις, για να το τελειώνουμε: ο στρατός είναι λίγο σαν παιδική χαρά εδώ και αρκετά χρόνια. Φαντάρος πάει, δεν μπαίνει φυλακή για τα επόμενα 31 χρόνια, ούτε τον στέλνουν εξόριστο στη Σιβηρία να σπάει τον πάγο! Σε μια μονάδα θα είναι για κάτι μήνες, θα παίρνει άδειες, κινητό θα έχει, internet θα έχει - πολλά στρατόπεδα έχουν και internet cafe! Όλα τα αγοράκια το κάνουν αυτό και η υπόθεση δεν έχει τόσο δράμα όσο εσύ νομίζεις. Απλά πράγματα.

Όχι καλή μου, μια θητεία δεν τα διαλύει όλα, όπως πιστεύεις. Ούτε έρχεται το τέλος του κόσμου. Ούτε τίποτα.
Τώρα, για όλα τα υπόλοιπα, όπως στρες και κατάθλιψη και μάλλον αυτή η υπερβολή στις αντιδράσεις σου, καλό είναι να δεις έναν ειδικό. Γιατί αν αυτό σου φαίνεται καταστροφή, δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα αντιδράσεις στον έξω κόσμο, με τα επαγγελματικά προβλήματα, τα μαχαιρώματα πίσω από την πλάτη, τις κακίες και ό,τι άλλο συμβαίνει σε σταθερή βάση στην καθημερινότητα.

ΥΓ.: Χρόνια πολλά για τα επερχόμενα γενέθλιά σου μέσα σε όλα.