Είμαι 22 ετών, παντρεμένη & με παιδί.Όμως δεν είμαι ερωτευμένη και θέλω άλλον. Τι να κάνω;

Γεια σας,

Είμαι παντρεμένη ένα χρόνο αλλά μαζί είμαστε 4 χρόνια και είμαι 22 χρονών. Έχουμε και ένα κοριτσάκι 6 μηνών. Το θέμα μου είναι ότι δεν είμαι καθόλου ερωτευμένη με τον συζυγό μου γιατί τα ενδιαφέροντά μας δεν είναι ίδια και στο κρεβάτι δεν μπορώ να πω οτι με ικανοποιεί σχεδόν τίποτα. Όμως δεν θέλω να φύγει απο την ζωή μου, έχω μάθει μαζί του.
Από την άλλη έχω κόλλημα με ένα παιδί που το ξέρω από τα φοιτητικά μου χρόνια και δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου. Και είναι υπέροχος στο κρεβάτι. Δεν ξέρω πώς να χειριστώ το θέμα!

Αγαπητή φίλη,

Προτού σου πω την άποψή μου για το θέμα, ειλικρινά θα ήθελα να αναλύσω μερικά πράγματα. Γιατί ειλικρινά θα με τρελάνεις.

Sorry αλλά 4 χρόνια που είσαι μαζί με τον άλλον, τώρα κατάλαβες ότι δεν έχετε κοινά ενδιαφέροντα; Μάλλον όχι. Και τώρα κατάλαβες ότι δεν είσαι ερωτευμένη; Πάλι μάλλον όχι. Και αφού τα ήξερες, γιατί τον παντρεύτηκες;
Ήθελες να κάνεις την επανάστασή σου; Να φύγεις από το σπίτι; Σκέφτηκες «αυτός μου έτυχε, τι να κάνω τώρα;»; Sorry, και πάλι, αλλά δεν πάει έτσι το θέμα. Όπως και το να μένεις σε έναν γάμο επειδή έχεις μάθει μαζί του. Γιατί, αργά ή γρήγορα, αυτός ο γάμος θα διαλυθεί - από τη βαρεμάρα ή από τις βλακείες που θα γίνουν για να φύγεις από τη βαρεμάρα.

Άρα, όσο δύσκολο κι αν είναι, τα πράγματα έχουν ένα δρόμο: χωρίζεις. Και μετά δοκιμάζεις και την τύχη σου με το κόλλημά σου από τα φοιτητικά χρόνια (που από την ώρα που ξέρεις ότι είναι καλός στο κρεβάτι, σημαίνει ότι έχεις ήδη δοκιμάσει τη τύχη σου).
Και μην μου πεις «μα έχουμε ένα παιδί» κτλ κτλ. Είναι πάντα καλύτερα για ένα παιδί να μεγαλώνει σε νορμάλ περιβάλλον έστω και χωρισμένων γονιών, παρά σε ένα σπίτι με δύο ανθρώπους που δεν θέλουν να είναι μαζί.

ΥΓ.: Εκτός κι αν όλη σου η αντίδραση οφείλεται στα 22 σου χρόνια και την ανωριμότητα της ηλικίας. Τότε κάτσε και σκέψου σοβαρά τι θέλεις.