Ήμασταν μαζί 3,5 μήνες ώσπου εξαφανίστηκε χωρίς να πει απολύτως τίποτα. Γιατί;

Αγαπητέ Dr. Love,

Βγαίναμε για 3,5 μήνες... Στην αρχή ήταν όλα τόσο καλά και όμορφα,ουσιαστικά ήμουν το κέντρο της προσοχής του...Όμως σιγά-σιγά άρχισε να απομακρύνεται,το ένιωθα,το καταλάβαινα και εγω προσπαθούσα να είμαστε καλά... Υπήρχαν πράγματα τα οποία μου έκρυβε πλέον,σχέδια που έκανε και εγω δεν υπήρχα μέσα σε αυτά,να είμαι δίπλα του και να είμαι αόρατη....Να σας πω ένα περιστατικό: κανονίσαμε 2 διήμερα όπου στο πρώτο απλά ξεράθηκε για σχεδόν 12 ώρες στον ύπνο και δεν ξυπνούσε με τίποτα ότι κι αν έκανα,λέγοντας την δικαιολογία ότι ήταν κουρασμένος και δεν περίμενε να κοιμηθεί τόσο πολύ(τον καταλαβαίνω εν μέρει επειδή έχει περίεργα ωράρια αλλά θα μπορούσαμε να κανονίσουμε 2ημερο για άλλη μέρα) και στο δεύτερο και τελευταίο ήμουν αόρατη για αυτόν και με ''έβλεπε'' μόνο για το σεξ.....Μίλαγε συνολικά 2 ώρες μέσα στο διήμερο με τον κολλητό του,έλεγε να κανονίσουν 2-3 μέρες για να πάνε κάπου για μπάνια και το αποκορύφωμα να λέει ο φίλος μου να πάνε να δούνε μαζί ένα σπίτι(δλδ. ετοιμαζόταν να νοικιάσει σπίτι και εμένα δεν μου είχε πει τίποτα απολύτως;;;)...Φυσικά του είπα ότι τον νιώθω απόμακρο και ότι θέλω να έχουμε περισσότερη επικοινωνία και να κάνουμε περισσότερα πράγματα μαζί όπως στην αρχή,για να πάρω σαν απάντηση πως ότι κάναμε στην αρχή το κάνουμε και τώρα στο ίδιο επίπεδο που ΔΕΝ είναι στο ίδιο επίπεδο όμως! Και μετά απλά έγινε το ''αποχαιρετιστήριο σεξ'' χωρίς να ξέρω ότι πολύ πιθανόν να μην τον ξαναδώ. Δεν σας κρύβω πως τότε ένιωσα πως απλά με πηδ..ξε έτσι για την πλάκα του..

Το θέμα είναι ότι μετά από αυτήν την τελευταία μέρα,αυτός απλά εξαφανίστηκε. 3 μηνύματά μου έμειναν αναπάντητα και ο κύριος,άφαντος. Γιατί να μην μου πει το πρόβλημα,είτε ότι βαρέθηκε,είτε ότι ξενέρωσε,είτε ότι έχει βρει κάτι άλλο αλλά απλά να εξαφανιστεί; Τόσο αντρίκιο είναι αυτό,δλδ.; Και ας μου έλεγε τι παράπονο έχει και μετά ας μου έλεγε τέλος ή έστω να μου έλεγε το τέλος,ούτε θα φώναζα,ούτε θα έκλαιγα και θα παρακάλαγα να είναι μαζί μου από την στιγμή που δεν θα ήθελε απλά θα το δεχόμουν. Το τελευταίο μήνυμα που του έστειλα, έγραφα πως θα ήταν πιο αντρίκιο να πει τέλος και όχι απλά να εξαφανιστεί και πως δεν θα τον ξαναενοχλήσω και φυσικά δεν πήρα καμία απάντηση...

Έχουν περάσει 15 μέρες από την τελευταία φορά που τον είδα και ενώ στην αρχή ήμουν χάλια,τώρα πλέον εχω ηρεμήσει κάπως αλλά θα με τρώει για πάντα το γιατί...Γιατί να μην μου πει τι έφταιξε και απλά να εξαφανιστεί; ΓΙΑΤΙ; Υπάρχει και στο μυαλό μου η σκέψη να είχε βρεί κάτι άλλο και να ήταν παράλληλα και με εμένα...

Δεν είχα μάτια για άλλον,δεν ποθούσα άλλον,ήθελα μόνο αυτόν..Ήμουν σίγουρη για την επιλογή μου δλδ. για αυτόν επειδή το να δημιουργήσεις μια σχέση είναι επιλογή και των δυο,είχα πίστη και εμπιστοσύνη στον εαυτό μου αλλά... Φίλες μου,μου λένε πως είμαι τυχερή επειδή φάνηκε τι τύπος είναι στους 3,5 μήνες και δεν έχασα περισσότερο χρόνο από την ζωή μου,πως είναι ανασφαλής και δειλός που απλά εξαφανίστηκε αλλά δεν ξέρω αν όντως ισχύει αυτό και δεν μου το λένε επειδή είναι φίλες μου και με αγαπάνε και έτσι είναι με το μέρος μου....

Ξέρω ότι θα ξαναερωτευτώ,ότι θα ξαναδοθώ,ότι θα υπάρχει κάποιος άνθρωπος που θα κάνει τα πάντα για μένα και όχι μόνο μέχρι να με κατακτήσει αλλά ελπίζω να μην εχω καταστραφεί συναισθηματικά μέχρι τότε και δεν πιστεύω τίποτα και κανέναν από φόβο ότι θα εξαφανιστεί και αυτός.

Αγαπητή φίλη,

Ειλικρινά δεν μπορώ να σου πω γιατί εξαφανίστηκε έτσι ξαφνικά από τη ζωή σου. Ναι, μπορεί να είχε άλλη παράλληλα, μπορεί να βαρέθηκε, μπορεί από την αρχή να είχε βάλει ημερομηνία λήξης στη σχέση σας (και το όριο να ήταν 3,5 μήνες).

Πολλά μπορείς να καθήσεις και να σκεφτείς, αλλά πίστεψέ με, δεν υπάρχει κανένα νόημα για αυτό. Την απάντηση την ξέρει μόνο ο ίδιος.

Θα συμφωνήσω με τις φίλες σου, ότι καλύτερα που έγινε τώρα που είναι νωρίς και όχι μετά από κανένα χρόνο που θα είχες δεθεί ακόμα περισσότερο. Ναι, δεν είναι αντρίκιο αυτό και δεν σου αξίζει ένας τέτοιος τύπος στη ζωή σου.
Θα διαφωνήσω όμως στη σκέψη που κάνεις, ότι μπορεί να έχεις καταστραφεί συναισθηματικά μέχρι να ερωτευτείς και πάλι. Μην το κάνεις τόσο δράμα το όλο θέμα - άλλωστε και ο έρωτας είναι ένα περίεργο παιχνίδι με αρκετό ρίσκο.
Θα δεις με τον καιρό θα είναι μια παλιά ανάμνηση και τίποτα περισσότερο. Να σκέφτεσαι αυτό μόνο: καλύτερα τώρα. Και όλα τα άλλα θα έρθουν.

ΥΓ.: Μια παρατήρηση μόνο. Οι περισσότεροι άνδρες στην αρχή της σχέσης τους μιλάνε περισσότερο με τους κολλητούς τους για τα σοβαρά θέματα, παρά με την κοπέλα τους. Όπως για παράδειγμα στο θέμα για το σπίτι. Ναι, sorry, μου φαίνεται και εμένα λογικό που το συζήτησε μαζί του και όχι με εσένα. Στο λέω περισσότερο για να είσαι έτοιμη σε περίπτωση που το ξαναδείς το φαινόμενο.