Τη μέρα που αποφάσισα να «κόψω» ό,τι πραγματικά με βαραίνει, έκανα ένα μαγικό switch
Γράφει η Ερμιόνη Σαρρή
Αν ζητήσει κάποιος από τους φίλους ή τους συνεργάτες μου να με περιγράψουν με ελάχιστες εκφράσεις ή λέξεις, οι περισσότεροι θα σκεφτούν το χαμόγελό μου, την αισιοδοξία μου ή το ταλέντο μου να αντιμετωπίζω όλες τις καταστάσεις με ψυχραιμία. Ούτε εγώ η ίδια δεν ξέρω πώς τα καταφέρνω να είμαι αισιόδοξη σχεδόν πάντα. Ακόμη και στις πιο δύσκολες φάσεις της ζωής μου. Βέβαια λίγοι γνωρίζουν πως όλο αυτό είναι ο δικός μου τρόπος να μην πανικοβάλλω τους τριγύρω μου ή τους στεναχωρήσω. Καλώς ή κακώς θέλω πρώτα να προφυλάσσω αυτούς που αγαπώ και μετά εμένα.
Οι τελευταίοι 16 μήνες ήταν αρκετά δύσκολοι και κάθε φορά που αισθανόμουν πως ύστερα από ένα στραβοπάτημα, έβρισκα ξανά τις ισορροπίες μου και ήμουν έτοιμη για «στίβο», όλο και κάτι συνέβαινε. Οι φίλοι μου και η οικογένειά μου γνώριζαν πως πίσω από το λαμπερό μου χαμόγελο υπήρχε στεναχώρια και απογοήτευση. Δεν ήταν λίγες οι ημέρες που ήθελα να κλείνομαι στον εαυτό μου, ανέβαλλα εξόδους για φαγητό ή καφέ και ήθελα να κοιμάμαι πολλές ώρες. Θεωρούσα πως είχα ένα μεγάλο βάρος που δεν ήξερα πώς να το αποβάλλω από μέσα μου. Κοιτούσα την Ερμιόνη στον καθρέφτη και αναζητούσα μια αλλαγή. Αυτό το «μαγικό switch» που θα ήταν για μένα πηγή αισιοδοξίας και χαράς μαζί. Αυτό το switch που θα με έκανε να χορεύω ξανά μπροστά από τον καθρέφτη τα πρωινά και τα βράδια να μην προτιμώ να πιάνω έναν ατημέλητο κότσο τα μαλλιά μου μπροστά από την τηλεόραση, ψάχνοντας για καμία ταινία μέχρι να νυστάξω.
Μαλλιά… Ατημέλητος κότσος. Ιδού οι λέξεις κλειδιά. Γιατί ποια είναι η πρώτη κίνηση μιας γυναίκας που θέλει να «διώξει μία αρνητική κατάσταση από το μυαλό της»; Να αλλάξει τα μαλλιά της. Εκεί ξεσπάμε οι περισσότερες. Ένα πρωινό, λοιπόν, ξύπνησα, έκανα το ντους μου, έβαλα το αγαπημένο μου αποσμητικό Dove και έτρεξα στο κομμωτήριο.
«Μάριε, θέλω επειγόντως μία αλλαγή στα μαλλιά μου. Κάτι που να μου προσδίδει χαρακτήρα. Που να ξυπνάω το πρωί, να μου κλείνω το μάτι μπροστά στον καθρέφτη και να ξεκινάω την ημέρα μου όπως πραγματικά πρέπει».
Και ξαφνικά βρέθηκα με αρκετά εκατοστά πιο κοντό μαλλί και αφέλειες. Σήκωσα το κεφάλι μου, με κοίταξα και, δεν ξέρω αν μπορείς να με καταλάβεις, αλλά ένιωσα σα να είχα διώξει ξαφνικά από πάνω μου ό,τι με βαραίνει. Μπροστά μου είχα την πιο όμορφη εκδοχή του εαυτού μου. Είχα καιρό να την αντικρύσω. Να με κοιτάξω και να αισθανθώ όντως ανάλαφρη. Έδωσα μερικά πεταχτά φιλιά στον αέρα στον κομμωτή μου και έφυγα παρέα με τον νέο μου εαυτό.
Από το επόμενο πρωινό, το μοναδικό ίδιο στη ζωή μου ήταν το αποσμητικό μου. Το Dove μου ήταν και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Μαζί με αυτά τα λίγα εκατοστά μαλλιών έδιωξα και όλα όσα με βαραίνουν. Τοξικές σκέψεις για τοξικούς ανθρώπους, απογοήτευση και στεναχώρια πέρασαν στο switch off, αφού στη λίστα του switch on υπήρχαν μόνο αμέτρητα χαμόγελα, διάθεση για νέες εμπειρίες, αγάπη και χορό.
Γενικώς, δε σου κρύβω πως δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος των τόσο ριζικών αλλαγών. Από μικρή προτιμούσα τη «συνήθεια» από την ανατρεπτικότητα. Έχω τις ίδιες κολλητές από τα έξι μου χρόνια. Πάντα φωτογραφίζω το ηλιοβασίλεμα αντί για το ουράνιο τόξο. Χρησιμοποιώ την ίδια μάρκα αποσμητικού (aka Dove) από την πρώτη μέρα που χρειάστηκε να αγοράσω κάποιο από το ράφι του σουπερμάρκετ. Είναι που το άρωμα του Dove με ταξιδεύει στις καλύτερες αναμνήσεις μου; Είναι που είναι δροσερό, φρέσκο και παράλληλα διακριτικό όπως ακριβώς ένα καλοκαιρινό μεσημέρι πλάι στη θάλασσα; Επισκέπτομαι την Τήνο για διακοπές από το νηπιαγωγείο. Και τις Κυριακές τρώω παγωτό φράουλα, ακόμη και αν είναι χειμώνας. Ξαφνικά από ένα μονότονο μακρύ μαλλί που είχα σχεδόν δέκα χρόνια, απέκτησα αφέλειες και λίγες ανταύγειες κοντά στο φυσικό μου (για να με φωτίζουν όπως είπε και ο Μάριος).
Η ζωή μου, όντως, τις τελευταίες εβδομάδες είναι διαφορετική όσον αφορά στις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Τα θετικά σχόλια για την αλλαγή μου αυτή ήταν άπειρα αλλά περισσότερα αυτά που μου εξομολογούνταν πως το χαμόγελό μου δεν είναι πλέον παγωμένο και μουδιασμένο όπως των τελευταίων μηνών αλλά αληθινό. Πηγάζει από μέσα μου. Ανάλαφρο και αισιόδοξο. Σα να έτριψα ένα τζίνι και όλα να άλλαξαν μέσα μου αλλά και έξω μου. Κατά το ήμισυ, το δικό μου τζίνι ήταν ο κομμωτής μου.
Να μην μένεις, λοιπόν, στα ίδια και τα ίδια. Να επεξεργάζεσαι αυτά που νιώθεις, να απομακρύνεις αυτά που σε βαραίνουν και να ζεις με όλο σου το είναι.
