Η ξενοδοχειακή άφιξη που ορίζει εκ νέου την έννοια του "destination hotel" στη χώρα μας

Τον όρο «destination hotel» τον είχα δει πρώτη φορά πριν πολλά χρόνια σε κάποιο ξένο ταξιδιωτικό έντυπο σε κάποιο άρθρο τύπου «10 destination hotels you must see before you die» και ομολογώ με είχε εντυπωσιάσει. «Μα καλά», είχα σκεφτεί, «θα ταξίδευε κάποιος κάπου μόνο και μόνο για ένα ξενοδοχείο, πώς θα έπρεπε πια να είναι αυτό το ξενοδοχείο;». Η αλήθεια είναι πως εκείνα τα χρόνια σίγουρα η χώρα μας ακόμη δεν διέθετε κάτι αντίστοιχο, και επίσης πάντα είχαμε στο μυαλό μας πως η Ελλάδα είναι destination από μόνη της. Και ήταν, και είναι, μη με παρεξηγείς, δεν υπονοώ το αντίθετο.

Επειδή όμως ο εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο, και επειδή η τουριστική ανάπτυξη της χώρας μας ανθίζει τα τελευταία χρόνια, μαζί και η τουριστική ανάπτυξη και των γειτονικών μας χωρών αυξάνοντας σημαντικά τον ανταγωνισμό, τα destination hotels έγιναν θέμα συζήτησης και εδώ. Και πλέον διαθέτουμε ορισμένα ξενοδοχεία που διεκδικούν επάξια μία θέση σε κάποιο σχετικό με το παραπάνω αφιέρωμα. Όμως εδώ και κάτι λιγότερο από δύο μήνες, το πρώτο Mandarin Oriental της χώρας μας ήρθε για να δώσει νέο περιεχόμενο στον όρο και να συμβάλλει ώστε να μπει η χώρα μας στο bucket list ενός άλλου ταξιδευτή, του συλλέκτη πολυτελών εμπειριών ανά τον κόσμο.

Ένα παλιό σανατόριο μεταμορφώθηκε σε μία από τις σημαντικότερες ξενοδοχειακές αφίξεις της σεζόν

Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα ήθελα να ξεκινήσω την αφήγησή μου λίγο ανάποδα από ότι συνήθως, και όταν λέω ανάποδα εννοώ το εξής: δεν θα σου πω πρώτα για το απίστευτο αυτό ξενοδοχείο ως εγκαταστάσεις, ως αρχιτεκτονική, ως γαστρονομική, wellness ή leisure εμπειρία, θα σου πω για την αίσθηση που αποκομίζεις από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή, και αυτή είναι πραγματικά μοναδική. Αν ο «βασιλιάς» της νέας πολυτέλειας, όπως τόσο συχνά την συζητάμε, είναι η εμπειρία και το personalisation, τότε ξεκάθαρα we have a winner here!

Μία πρώτη ματιά μέσα στην πιο πολυαναμενόμενη ξενοδοχειακή άφιξη της Αθηναϊκής Ριβιέρας

Το πρώτο πράγμα που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον με το που περνάς τη μεγάλη πόρτα με το χαρακτηριστικό ελαιόδεντρο (ένα από τα εκατοντάδες που θα συναντήσεις παντού μέσα στο resort) και τις ode-to-locality κουδούνες του lobby είναι η ησυχία. Μία ησυχία μαγική που σε ακολουθεί παντού, σαν ξαφνικά να τηλεμεταφέρθηκες σε έναν κόσμο που ο μόνος «θόρυβος» είναι το τιτίβισμα των πουλιών, ο ήχος του ανέμου, ο παφλασμός του νερού. Δεν ξέρω πως γίνεται και πως επιτυγχάνεται αυτό σε έναν χώρο με ανθρώπους και πολλή ζωή, αλλά αυτή η ησυχία είναι μέρος της εμπειρίας, αφού τη βιώνεις με έναν πρωτόγνωρο τρόπο και έχει πραγματικά ιαματικές ιδιότητες.

Το δεύτερο πράγμα που θα διαπιστώσεις είναι η θέα που θα σε πάρει από το χέρι και θα γίνει το ιδανικό φόντο για κάθε μελλοντικό σου όνειρο. Το ξενοδοχείο είναι χτισμένο αμφιθεατρικά, καθ’ ύψος ενός λόφου, με αποτέλεσμα να έχεις θέα από παντού, σε όποιο σημείο και αν βρίσκεσαι. Ταυτόχρονα, η sustainable αρχιτεκτονική φιλοσοφία του θέλει όλα του τα κτήρια να είναι καλυμμένα με φυσικό πράσινο, οπότε στην ουσία δεν έχεις ποτέ «κτήριο» με τη συμβατική έννοια του όρου στο οπτικό σου πεδίο.

All that said, ας περάσουμε λίγο και στα πιο πρακτικά, αν και όχι ακόμη εντελώς, καθώς θέλω να μου επιτρέψεις και μία τελευταία μνεία στο service του resort, που για εμένα αποτελεί πάντα την καρδιά, την ψυχή και τον καθρέπτη κάθε ξενοδοχείου. Αυτό το χαμηλόφωνο, μαγικό, αψεγάδιαστο, proactive service, από τη ρεσεψιόν μέχρι το housekeeping και από τα εστιατόρια μέχρι το spa, που θυμάται πως πίνεις τον καφέ σου χωρίς να το επαναλάβεις, διαλέγει με σοφία τη στιγμή που θα σου απευθυνθεί, σου δίνει επιλογές χωρίς να σε πιέζει, σε κάνει pamper χωρίς να σε πνίγει, σου αφήνει χώρο χωρίς να σε παραμελεί, σου τυλίγει το καλώδιο του κινητού σου και σου αφήνει screen cloths δίπλα στο laptop σου, σου χαμογελάει και με το στόμα και με τα μάτια.

Τώρα στα λίγο πιο πρακτικά λοιπόν. Το Mandarin Oriental, Costa Navarino διαθέτει 99 σουίτες και βίλες, εκ των οποίων όλες οι βίλες έχουν μεγάλες ιδιωτικές πισίνες, τεράστιους εξωτερικούς χώρους και ξεχωριστά outdoor tropical rain showers, που κάπως σε κάνουν να νιώθεις πως βρίσκεσαι στο Μπαλί και ετοιμάζεσαι για σαφάρι στη ζούγκλα. Όλοι οι κοινόχρηστοι χώροι και τα 99 «δωμάτια» πρεσβεύουν την ενοποίηση εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, εκφράζοντας ξεκάθαρα μία outdoor living λογική, ενώ οι καμπύλες αρχιτεκτονικές φόρμες (επίσης παρούσες παντού) διασφαλίζουν απόλυτη ιδιωτικότητα, σε βαθμό που θα πρέπει να προσπαθήσεις πολύ -μα πάρα πολύ- για να δεις τι συμβαίνει στο εσωτερικό των δωματίων.

Οι σουίτες και οι βίλες διαθέτουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν να χρειαστεί κανείς, τόσο που αρχίζεις να σκέπτεσαι πως ίσως δεν θέλουν να βγαίνεις από μέσα ποτέ. Πραγματικά δεν νομίζω πως έχω μείνει ξανά κάπου που να μη θέλω καθόλου να αφήσω το δωμάτιο μου, ούτε για να κάνω μία βόλτα μέχρι την πισίνα. Οι μικρές εκπλήξεις, όπως τα welcome desserts-έργα τέχνης που βρίσκεις στο δωμάτιο σου, τα made in Japan kimono που κρέμονται στην ντουλάπα, οι custom-made ομπρέλες με τα χαρακτηριστικά χρώματα του resort, τα καπέλα παραλίας for him and for her, το πανέμορφο ξύλινο τάβλι για ατελείωτες ώρες made in Greece διασκέδασης, τα Ortigia Sicilia καλλυντικά μπάνιου, τα bathtub salts και η βούρτσα μαλλιών (βούρτσα ομολογώ δεν έχω ξανασυναντήσει ποτέ σε amenities μπάνιου), το yoga mat, η έξυπνη λεκάνη μπάνιου, και τόσα ακόμη, κάνουν τη διαμονή απόλυτα απολαυστική και ουσιαστικά πολυτελή, ανεβάζοντας τον πήχη του luxury hospitality σε νέα επίπεδα coolness και proactiveness.

Και μπορεί να μην ήθελα να βγω από το δωμάτιο μου αρχικά, αλλά τα εστιατόρια του Mandarin Oriental αποτελούν συνθήκη ικανή όχι μόνο για να σε κάνουν να εγκαταλείψεις τη βίλα σου, αλλά για να επιλέξεις να έρθεις στο ξενοδοχείο εξαρχής. Κάπου εδώ να πούμε πως επικεφαλής της γευστικής εμπειρίας είναι ο Executive Chef Bertrand Valegeas, ο οποίος δεν χρειάζεται και πολλές συστάσεις με προϋπηρεσία σε Four Seasons, Grande Bretagne κλπ, και ο οποίος έχει πραγματοποιήσει μικρά θαύματα εδώ. Να αναφέρουμε ενδεικτικά πως πάνω από 90% των προϊόντων που μπαίνουν στις κουζίνες του ξενοδοχείου είναι ελληνικά, και μάλιστα με τόση έμφαση στην εντοπιότητα αλλά και στη βιωσιμότητα, που προσπαθούν οι πηγές να μην υπερβαίνουν τα 50 χιλιόμετρα απόσταση από την περιοχή. Επίσης ο σεφ ετοιμάζει το μποστάνι του Mandarin Oriental, το οποίο έχει αρχίσει ήδη να δίνει μία μικρή παραγωγή, αλλά και το προσωπικό τους μελίσσι, ενώ δεν χρειάζεται καν να μιλήσουμε για τα ελαιόδεντρα που βρίσκονται παντού προσφέροντας τους πολύτιμους καρπούς τους.

Πρώτη γευστική στάση, το πρωινό, το οποίο αποτελεί ένα από τα καλύτερα breakfast experiences που μπορείς να συναντήσεις στη χώρα μας. Τι έχει σκεφτεί λοιπόν εδώ ο genius chef με το δύσκολο γαλλικό όνομα; Έναν «μπουφέ» σε μορφή a la carte, και εξηγούμαι! Ένα ξενοδοχείο αυτού του επιπέδου δεν θα μπορούσε να έχει ένα απλό a la carte menu, αλλά ταυτόχρονα το κλασσικό buffet concept, εκτός από αρκετά παρωχημένο πλέον, δεν είναι καθόλου sustainable, πράγμα που θα αποτελούσε μεγάλο σκόπελο σε ένα ξενοδοχείο με τη βιωσιμότητα στον πυρήνα του. Έτσι επιστρατεύτηκε η παραδοσιακή ελληνική «παραμάνα», ο κλασσικός δίσκος της παλιάς εστίασης στην Ελλάδα, που έρχεται φορτωμένη με μικρά πιάτα γεμάτα με τοπικές ελληνικές γεύσεις και συνταγές. Πάνω σε αυτήν την παραμάνα, που αλλάζει κάθε μέρα επιλογές, θα βρεις σπανακόπιτες, μελόπιτες, κολοκυθόπιτες, τηγανίτες, σοκολατόπιτες, τοπικά τυριά και αλλαντικά, γιαούρτι με μέλι και κερήθρα, εποχικά φρούτα και ό,τι άλλο βάζει ο νους σου. Ταυτόχρονα ένα όμορφο basket με χειροποίητα ψωμάκια και θεϊκά κρουασάν έρχεται μαζί με τοπικό μέλι, βούτυρο και μαρμελάδες, ενώ ένα a la carte menu με παρασκευές αυγών και όχι μόνο συμπληρώνει την πιο έξοχη εμπειρία πρωινού ever.

Στη φωτογραφία τα Αυγά Florentine στην πιο ελληνική τους εκδοχή με το κλασσικό σπανάκι να έχει δώσει τη θέση του σε γέμιση σπανακόπιτας και την κλασσική hollandaise εδώ να περιέχει φέτα και άνηθο, ενώ το κλασσικό muffin εδώ έχει αντικατασταθεί από ζυμωτό ψωμί. Ένα όνειρο ήταν αυτό και δεν στο κρύβω.

Πέρα από το πρωινό λοιπόν, που σερβίρεται στο κεντρικό εστιατόριο, το Oliviera, εδώ το βράδυ υπηρετείται μία κομψή εκδοχή της μεσογειακής κουζίνας με βάση τις ελληνικές συνταγές αλλά με απροσδόκητα twists που καθόλου δεν ξενίζουν. Πριν ξεκινήσεις το δείπνο σου, θα βιώσεις μία μίνι γευσιγνωσία ελαιολάδου, αφού θα σου σερβιριστούν τρία εξαιρετικά ελαιόλαδα, συνοδεία ποικιλίας χειροποίητων ψωμιών και crackers, και θα σου δοθούν και όλες οι απαραίτητες πληροφορίες για αυτά από το πλήρως ενημερωμένο σέρβις.

Από τα πιάτα προσωπικά ξεχώρισα το Tartare Κόκκινης Γαρίδας Κοιλάδας με σπαράγγια και ένα ελαφρώς spicy dressing από τα κεφάλια της γαρίδας, τα Κεφτεδάκια σε εκδοχή beef tartare, που ουσιαστικά έχει όλα όσα περιμένεις να συναντήσεις στο ελληνικό αγαπημένο κεφτεδάκι αλλά σε raw version και είναι θεϊκό (και χαρακτηριστικό παράδειγμα της λογικής της κουζίνας του Oliviera) και τα Ντολμαδάκια Σαρδέλας α λα πολίτα με αγκινάρα, καρότα και όλα τα συστατικά της αγαπημένης κλασσικής συνταγής αλλά μαζί με ένα gel από ούζο, που ειλικρινά έκανε όλη τη διαφορά. Πιάτο μαγικό και ικανό να ξυπνήσει αλλά και να δημιουργήσει γευστικές μνήμες.

Οι ίδιες Γαρίδες Κοιλάδας που απολαμβάνεις στα ορεκτικά σε ωμή εκδοχή ψήνονται για το εικονιζόμενο πιάτο και δημιουργούν ένα ριζότο-γαρίδα σαγανάκι, που πιο φινετσάτη εκδοχή του από αυτήν δύσκολα θα ξανασυναντήσεις. Στα γλυκά μία μικρή σοκολατένια μέλισσα κάθεται πάνω σε μία mousse και ένα κέικ από κερήθρα, μέλι, βανίλια και γύρη και περιχύνεται με ένα infusion από τσάι βουνού και χαμομήλι και γενικά αποτελεί μία γλυκιά και λαχταριστή ωδή στα πολύβουα μελίσσια του ξενοδοχείου.

Όμως το υπέροχο Oliviera δεν είναι φυσικά το μοναδικό εστιατόριο του Mandarin Oriental, αφού ο πολυσχιδής Bertrand Valegeas είχε μεγάλα σχέδια και τα έκανε όλα πράξη. Στο χώρο της πισίνας λοιπόν υπάρχει φυσικά ένα all-day menu με πολλά και ενδιαφέροντα, αλλά το βράδυ ο χώρος μεταμορφώνεται στο απόλυτο setting για δύο διαφορετικά μεταξύ τους concepts. Εδώ λοιπόν, σε ένα υπερηψωμένο Pizza Bar 12 μόλις θέσεων θα βιώσεις την μοναδική εμπειρία ενός degustation menu πίτσας. Όχι δεν αστειεύομαι, αφού ο πολυβραβευμένος Daniele Cason από το Mandarin Oriental του Tokyo ανέλαβε να μεταφέρει και για τους τυχερούς επισκέπτες του resort της Πύλου το διάσημο του Omakase Pizza Experience. Το concept αυτό μάλιστα έχει λάβει την 4^η θέση στον παγκόσμιο οδηγό 50 Top Pizza, τη Βίβλο της πίτσας για τους γνώστες.

Έτσι λοιπόν παίρνεις θέση στα αναπαυτικά bar stools και απολαμβάνεις ένα προκαθορισμένο μενού 9 σταδίων (αν μέτρησα σωστά) με διαφορετικές προτάσεις σε pizza, calzone, pizzino και πολλά ακόμη, με τη ζύμη να προέρχεται από μείγμα 5 διαφορετικών αλεύρων, την αναλογία και τη σύσταση των οποίων ο Daniele Cason έκανε 10 χρόνια να τελειοποιήσει. Υπεύθυνος της όλης εμπειρίας εδώ ο βέρος Ιταλός pizza expert chef Fabio Avolio, ο οποίος με περισσή μαεστρία δημιουργεί, φουρνίζει και σερβίρει λαχταριστά slices πίτσας που συναρπάζουν, όπως η «βασίλισσα» Margherita, η μεστή Marinara, αλλά και πιο ιδιαίτερες, όπως η πίτσα με κολοκύθι και κολοκυθανθούς, με κρέμα αρακά, με έξι τυριά και μέλι με τρούφα (θεϊκή!), το calzone και πολλές ακόμη. Η εμπειρία είναι άκρως διαδραστική, ενώ σε κάποια φάση καλείσαι και εσύ να δημιουργήσεις τη δική σου ζύμη στο πλαίσιο μίας πολύ διασκεδαστικής διαδικασίας.

Στον ίδιο χώρο και δίπλα στην πισίνα λειτουργεί το εστιατόριο Tahir, το οποίο επικεντρώνεται στην λεβαντίνικη κουζίνα, δηλαδή μία κουζίνα που άπτεται τόσο της λιβανέζικης όσο και της ισραηλινής, αλλά και της τουρκικής και της ελληνικής μαγειρικής έμπνευσης, μαζί με λίγο Ισπανία και Μεσόγειο. Ένα πολύ ενδιαφέρον, και κυρίως νόστιμο, κράμα γεύσεων και αισθήσεων με πρωταγωνιστές το κρέας και το ψάρι, τα μπαχάρια και τα spices, σε πιάτα όπως οι εικονιζόμενες jumbo γαρίδες με μία σος που θυμίζει aioli και προσωπικά δεν ήθελα να αφήσω μέχρι την τελευταία μπουκιά.

Τέλος, η Brasserie de la Bay, στο πανέμορφο Golf Club και με θέα τις καταπράσινες εκτάσεις των γηπέδων golf σερβίρει την κουζίνα της ιδιαίτερης πατρίδας του Executive Chef με τα πιάτα να βρίσκονται σε απευθείας σύνδεση με Γαλλία και να κερδίζουν τις εντυπώσεις με τη φινέτσα και τη γεύση τους. Το αληθινό beef tartare με cured αυγό και χαβιάρι, η niçoise με τόνο, το φιλέτο με τις λεπτές και τέλεια τηγανισμένες πατάτες και πολλά ακόμη και λαχταριστά σερβίρονται φέτος μόνο το μεσημέρι, αλλά από του χρόνου το εστιατόριο θα λειτουργεί και βράδυ με μία πιο fine dining προσέγγιση της γαλλικής κουζίνας.

Κλείνοντας, αργοπορημένα ομολογώ αλλά είχα τόσα να σου πω, θα ήθελα να αναφερθώ και στο wellness area του Mandarin Oriental, το οποίο διαθέτει μία εντυπωσιακή πισίνα 25 μέτρων που ξεκινά από τον εσωτερικό και καταλήγει στον εξωτερικό χώρο, ακριβώς μπροστά στο ηλιοβασίλεμα και θα λειτουργήσει πλήρως σε λίγες ημέρες. Οι θεραπείες του spa προσωποποιούνται ανάλογα με τις ανάγκες του επισκέπτη και αποτελούν μία γιορτή των αισθήσεων, με τους θεραπευτές να εκπαιδεύονται από τους master του είδους της Mandarin Oriental. Άλλωστε το brand φημίζεται για τις wellness & relaxation εμπειρίες που προσφέρει στους φιλοξενουμένους του, αλλά και για τα δικά του signature προϊόντα, που έρχονται να συμπληρώσουν τις συνεργασίες με καταξιωμένα διεθνή spa & skincare brands.

Για να βλέπεις τα πράγματα τη στιγμή που συμβαίνουν και για backstage υλικό συντονίσου με το @kounelly στο IG.