Zero waste φιλοσοφία και δημιουργική ελληνικότητα σε μία ολοκαίνουρια άφιξη στο κέντρο της πόλης

Η εποχή αυτή είναι πάντα η αγαπημένη μου, καθώς τώρα βλέπουμε να παίρνουν σάρκα και οστά τα projects που σχεδιάζονταν -ή ξεκινούσαν- τη σεζόν που μας πέρασε. Με τις νέες αφίξεις να διαδέχονται η μία την άλλη, το ολοκαίνουριο Zohós, το νέο απόκτημα του Ομίλου Electra Hotels & Resorts που έκανε ένα soft opening μέσα στο καλοκαίρι, κερδίζει τις εντυπώσεις με το φιλόξενο περιβάλλον, τη nose-to-tail μαγειρική προσέγγιση, αλλά και τα πιάτα του που μιλάνε για Ελλάδα και τοπικές συνταγές, comfort νοστιμιά και μοντέρνα άποψη. Αυτός ο συνδυασμός πάντα μου αρέσει, όταν δεν συνοδεύεται από άνευ λόγου περιττολογίες και επιτηδευμένους ψυχαναγκασμούς, και στην περίπτωση του νέου εστιατορίου στον πανέμορφο κήπο του Electra Palace Athens με το άκρως ελληνικό όνομα, η αυθεντικότητα και η γευστική ειλικρίνεια έχουν τον πρώτο λόγο.

Εσύ ξέρεις γιατί τα κρασιά της Σαντορίνης θεωρούνται μοναδικά;

Η αυλή, κήπος, αίθριο του ξενοδοχείου, όπως θέλεις μπορείς να το χαρακτηρίσεις, που παλιά είχε μία μυστική αύρα, σαν να κρυβόταν από τον κόσμο μέσα στο ατμοσφαιρικό του σκηνικό, ανακαινίστηκε εκ βάθρων και πλέον αποτελεί έναν ανοιχτόκαρδο, μοντέρνο, εξωστρεφή και ιδιαιτέρως φιλόξενο χώρο, που με φόντο το πραγματικά πανέμορφο κτήριο του Electra Palace Athens, μπορεί να γίνει το ιδανικό σκηνικό για συναντήσεις με φίλους και αγαπημένους, after-office dinners & cocktails, ρομαντικές βραδιές με το άλλο μας μισό, ενώ σε λίγο καιρό θα ανοίγει Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή από το μεσημέρι, προσφέροντας μία ακόμη εναλλακτική για κομψές οικογενειακές εξόδους στο κέντρο της πόλης.

Fine comfort ιταλική κουζίνα αξιώσεων στο Κολωνάκι από τον Luca Piscazzi

Όπως είπαμε και παραπάνω, εδώ η βιωσιμότητα βρίσκεται στο επίκεντρο, με τις zero waste πρακτικές να έχουν παρουσία σχεδόν παντού, όπως στη ζύμωση του βουτύρου του οποίου το fermentation process εμπλέκει πληθώρα βοτάνων και υλικών που περισσεύουν στην κουζίνα, ή στο αλάτι που φτιάχνεται από τα κόκκαλα των ψαριών, ή στις μελιτζάνες που το δέρμα τους γίνεται πεντανόστιμο cracker για τραγανές απολαύσεις.

Η επιμέλεια αυτού του πολύ φρέσκου και εξαιρετικά επίκαιρου project, που συνοδεύεται από το τόσο ταιριαστό motto «Wild Greek Gastronomy» ανήκει στον βραβευμένο Group Executive Chef του Ομίλου, Σάκη Βενέτη, με τον Chef de Cuisine Χάρη Αντωνόπουλο να ξεδιπλώνει το ταλέντο του με όπλο τα πιο φρέσκα υλικά της ελληνικής γης και θάλασσας, που φτάνουν εδώ αποκλειστικά από μικρούς Έλληνες παραγωγούς από κάθε γωνιά της χώρας μας, αλλά και τεχνικές slow cooking αναμεμειγμένες με ένα πιο μοντέρνο perception.

Να μην ξεχάσω να σου πω πως εδώ θα βρεις και μία ενδιαφέρουσα κάβα με έμφαση στον ελληνικό αμπελώνα, και αρωματικά cocktails πάλι με επίκεντρο την ελληνικότητα και τη zero-waste λογική.

Όπως πάντα ομολογουμένως δοκιμάσαμε πολλά και διαφορετικά πιάτα, που όλα οφείλω να πω και παρουσίαζαν γευστικό ενδιαφέρον και υπηρετούσαν πιστά το concept. Από αυτά λοιπόν ξεχώρισα σίγουρα το ζυμωτό ζεστό ψωμί με αλεύρι παραδοσιακού αλευρόμυλου από τη Λήμνο με συνοδευτικό το βούτυρο, που είπαμε πιο πάνω, το οποίο δεν ήθελες να αφήσεις από τα χέρια σου, ενώ ήξερες πως πρέπει να κρατηθείς για τη μακρά συνέχεια. Εγώ δεν κρατήθηκα, ψέματα να μη λεώ.

Ειδική μνεία θα κάνω, αν και μπορεί να σου ακουστεί περιττό, στις λεγόμενες «αλοιφές», δηλαδή την καπνιστή μελιτζανοσαλάτα, την αληθινή ταραμοσαλάτα και την τόσο όσο πικάντικη τυροκαυτερή. Τη μνεία θα την κάνω αφενός γιατί μαζί με το ψωμί, δεν ήθελες κάτι άλλο, και αφετέρου γιατί o Zohós πιστεύει πολύ στο «μοίρασμα» και στην -εξευγενισμένη πάντα- φιλοσοφία του «μεζέ», οπότε η εισαγωγή με ζεστό ψωμί και ποιοτικές αλοιφές σε βάζει εύκολα και ταιριαστά στο νόημα.

Πολύ μου άρεσε ο γαύρος μαρινάτος που ήρθε και έκατσε πάνω σε μία μπουκιά από άγρια χόρτα εποχής (αποτέλεσμα τροφοσυλλογής), αρτύθηκε με αλάτι από τα κόκκαλα των ψαριών της κουζίνας και περιχύθηκε με μία αρωματική σως πράσινης πιπεριάς.

Επίσης ξετρελάθηκα με τη λούζα Τήνου που δέθηκε με εξαιρετικό τσαλαφούτι και πεπόνι, ένα πιάτο βαθιά νόστιμο και αναπάντεχα φινετσάτο, αλλά και με τη μελιτζάνα φούρνου με πυθαρίσια γραβιέρα από τη Σκύρο και άγριο σκόρδο, που αν και όχι τόσο φωτογενής, ήταν από τα ωραίοτερα πιάτα στο μενού, λάμποντας δια της απλότητας της. Το δέρμα της μελιτζάνας εδώ είχε γίνει κράκερ και έδινε το απαραίτητο τραγανό στοιχείο στη σύνθεση.

H κρεμμυδόπιτα Καρπάθου με προσούτο προβατίνας, αμύγδαλα και ένα ζωμό από τα περισσεύματα των κρεμμυδιών είναι must-order, όπως και το ψητό καλαμάρι κομμένο σε στυλ ταλιατέλας και συνοδευόμενο από ρεβυθάδα Σίφνου και ένα πικάντικο λαδολέμονο. Την επόμενη φορά θα δοκιμάσω οπωσδήποτε μία ματσάτα με κουνέλι που είδα στο μενού και πολλά υποσχόμενη μου φάνηκε.

Στα γλυκά οι επιλογές είναι λίγες και καλές, και πλην των σπιτικών παγωτών και sorbet, που ούτως ή άλλως από χειμώνα περιορίζουμε λίγο, κυμαίνονται μεταξύ πορτοκαλόπιτας με αγριομάραθο, κρέμας σοκολάτας με βύσσινα και κάρδαμο και μαστίχας με φιστίκι Αιγίνης και φύλλο κανταΐφι. Αυτά τα γλυκά διλήμματα, είναι πάντα τα αγαπημένα μου, αν και συνήθως καταλήγω να τα παραγγέλνω όλα.

Για να βλέπεις τα πράγματα τη στιγμή που συμβαίνουν και για backstage υλικό συντονίσου με το @kounelly στο IG.