All-day κοσμοπολιτισμός και παριζιάνικα vibes σε μία γοητευτική νέα άφιξη στο Νέο Ψυχικό

Υπάρχουν ορισμένα μαγαζιά που φαίνεται εν τη γενέσει τους πως πρόκειται να γίνουν hits. Το ολοκαίνουριο Maison Colette στην καρδιά του Νέου Ψυχικού φέρνει μαζί του ακριβώς ό,τι έλειπε από την περιοχή, ντυμένο με μία αιθέρια αύρα παριζιάνικης κομψότητας και μία έμφυτη αστική αβρότητα, που φαίνεται πως πολύ την αναζητούσαμε, έστω και εάν ούτε εμείς οι ίδιοι δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει.

Δύο νέα ξενοδοχεία 5 αστέρων μας φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά στο καλοκαίρι

Προσωπικά στα φοιτητικά μου χρόνια σύχναζα τη Ράμπα, το ιστορικό στέκι του Ψυχικού που στεγαζόταν στο αριστοκρατικό κτήριο που σήμερα συναντούμε το Maison Colette. Ένα αρχοντικό «σπίτι» με γωνιές και αστική γοητεία, που κάπως εδώ και χρόνια του έλειπε το απαραίτητο «λούστρο» για να έρθει να ξαναβρεί την έμφυτη ομορφιά του. Ανακαινίστηκε λοιπόν ο χώρος, έγινε μωβ και λευκός, έβαλε χαριτωμένες ομπρέλες στους κήπους και τις αυλές του και έστρωσε κομψά καθίσματα και τραπέζια με λινά τραπεζομάντηλα και επώνυμα πιάτα με το όνομα της νέας «κατοίκου» του, της Colette, απέκτησε ξανά κοσμοπολίτικο αέρα και έγινε αέρινο και φιλόξενο, αλλά συνάμα σεβάστηκε απόλυτα τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του graceful κτίσματος.

O «Μαύρος Πάνθηρας» του Δημήτρη Κατριβέση επιστρέφει με νέο concept

Αν κάτι είναι το Maison Colette πρωτίστως, αυτό είναι όμορφο και χαρούμενο. Σε προσκαλεί να πάρεις θέση εδώ από το πρωί και να πιείς τον καφέ σου, να δοκιμάσεις την πλούσια κάρτα του brunch και να γευτείς croque madame και croissant σε εξαιρετικές εκτελέσεις. Να δώσεις εδώ ραντεβού το μεσημέρι με τις φίλες σου για ένα κομψό lunch και να επιλέξεις από τη μεσημεριανή κάρτα με τις λαχταριστές προτάσεις, να σταματήσεις για καφέ το απόγευμα ή για ένα after-office cocktail στην υπέροχη μπάρα του κήπου του (ή του εσωτερικού του) και τελικά να μείνεις για dinner όπου ξεδιπλώνεται και η πλήρης σαγηνευτική προσωπικότητα της Colette μέσα από entrecote café de Paris, cote de boeuf και chateaubriand, μεταξύ πολλών άλλων φυσικά επιλογών.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, γιατί όπως ξέρεις αρέσκομαι να μακρηγορώ. Βρεθήκαμε λοιπόν στο Maison Colette μία τυπική Τετάρτη βραδάκι μετά το γραφείο και το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν πως ήταν γεμάτο. Μέσα και έξω. Γεμάτο. «Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται», σκέφτηκα και πήρα θέση σε ένα από τα στυλ φερ φορζέ τραπέζια στην πίσω αυλή, μπροστά από τη μεγάλη μπάρα. Πριν από αυτό είχα ξεναγηθεί σε όλους τους χώρους, όπου ερωτεύτηκα κυριολεκτικά τον ιδιαίτερο χώρο στον πρώτο όροφο που έχει διατηρήσει εντελώς την feel like home αύρα του και προσφέρεται ιδανικά για private gatherings έως και 15 ατόμων, ενώ έχει το δικό του μπαρ και ουσιαστικά εδώ μπορείς να απολαύσεις όλη την ατμόσφαιρα Maison Colette με απόλυτη ιδιωτικότητα.

Εδώ βρίσκεται το «βασίλειο» του εξαιρετικά ταλαντούχου σεφ Δημήτρη Σταμούδη, executive chef της S-One Hospitality και των πολλών και άκρως συναρπαστικών project του ομίλου. Η κατεύθυνση της κουζίνας είναι σαφώς γαλλική, σε ύφος brasserie, αλλά χωρίς να λείπει και το κλείσιμο του ματιού σε υλικά και τεχνικές πιο γαστρονομικής προσέγγισης. Το περιβάλλον σε συνδυασμό με τις γεύσεις νομίζω πιάνουν τη χρυσή συνταγή ενός μαγαζιού που δεν χορταίνεις να επισκέπτεσαι σε διαφορετικές ώρες και με διαφορετικές αφορμές.

Ξεκίνησα με ένα από τα signature cocktails, όλα εκ των οποίων έχουν ονομαστεί από τα έργα της ίδιας της Sidonie-Gabrielle Colette. Το La Chatte μου με βότκα, passion fruit και mango ήταν ηδονικά εξωτικό και πολύ θα το τιμήσω το καλοκαίρι που έρχεται.

Γενικά -όπως μάλλον θα έχεις καταλάβει- πολύ το αγαπώ το ψωμί, αλλά αυτό το καλαθάκι με την μπαγκέτα και τα brioche σκεπασμένα με την branded λινή πετσέτα το λάτρεψα. Τόσο που χρειάστηκε να μου θυμίσουν πως αν δεν αφήσω κάτω το ψωμί με το βούτυρο δεν θα φτάσω ούτε μέχρι τα ορεκτικά. Η εκδοχή της Νισουάζ του Σταμούδη που είναι κάπως αφαιρετική, με παρουσία των κλασσικών συστατικών μεν σε διαφορετικές παρασκευές δε. Προσωπικά μου άρεσε πολύ.

Εξαιρετικό χωρίς περιστροφές το ταρτάρ μοσχαριού με κρεμμυδάκι, κάπαρη και έντονη την παρουσία της Dijon mustard. Ένα από τα πιάτα που μιλάει δια της μαγείας της απλότητας και των σωστών αναλογιών.

Και απόλυτο must-order το camembert φούρνου με ένα υπόξινο chutney βατόμουρο να ξαφνιάζει τον ουρανίσκο και σπασμένο φιστίκι Αιγίνης να παίζει το απαραίτητο παιχνίδι των υφών.

Ένα πιάτο που ομολογώ πως θεώρησα «ξένο» στο μενού και το concept, αλλά μου επέμειναν να δοκιμάσω και αμέσως κατάλαβα το γιατί, ήταν το σχεδόν εθιστικό rigatoni truffle. Μπορεί πραγματικά να ξαναέρθω μόνο και μόνο για το τέλειο δέσιμο και την βαθιά του νοστιμιά. Δεν ξέρω αν θα μείνει και το καλοκαίρι, με την πλούσια μαύρη τρούφα και τα άγρια μανιτάρια, αλλά όποτε το βρεις μην το χάσεις.

Στα κυρίως τα διλήμματα είναι σοβαρά. Εγώ πάντα βέβαια θα ψηφίζω Entrecote Café de Paris, ιδίως όταν είναι ψημένο τόσο αριστοτεχνικά όσο εδώ, και όταν συνοδεύεται από αυτές τις τηγανητές πατάτες, που κάποιος πρέπει να σου θυμίσει πως έρχεται καλοκαίρι και θα πρέπει να βγεις στην παραλία για να σταματήσεις (δεν σταμάτησα ούτε με αυτό το επιχείρημα, το ομολογώ!). Δίπλα του βλέπεις ένα πολύ καλά δεμένο Boeuf de Bourguignon με έξυπνα ενσωματωμένη καπνιστή πανσέτα και έναν βελούδινο πουρέ πατάτας, που επίσης παίζει δυνατά. Μου είπαν επίσης φίλοι τους οποίους εμπιστεύομαι πως η γλώσσα αξίζει τις προσοχής μας, αλλά αποφάσισα να αφεθώ στα καρνιβορικά μου πάθη. Δεν πειράζει την επόμενη φορά.

Στα γλυκά τώρα, ο Θανάσης Σταμούδης, δίδυμος αδελφός του Δημήτρη και εξίσου μεγάλο ταλέντο, έχει βάλει τη δική του γλυκιά πινελιά σε άπταιστη γαλλική. Δοκιμάσαμε την crème brulee με βανίλια μαδαγασκάρης και βατόμουρο, που ήταν πολύ καλή, αλλά εάν μου την καραμέλωναν με το φλόγιστρο μπροστά στο τραπέζι μου, είμαι σίγουρη πως θα απογείωναν την εμπειρία. Βέβαια νομίζω πως αυτό ακριβώς γίνεται για το Choco Cake με τη γαλλική μαρέγκα, οπότε ίσως τεχνικά δεν γίνεται να κυκλοφορεί ένας άνθρωπος με ένα φλόγιστρο μόνιμα γύρω γύρω στο εστιατόριο, αλλά εγώ τη γνώμη μου την λέω και όποιος θέλει το ακούει.

Last but not least, η τάρτα πικρής σοκολάτας με παγωτό, αλατισμένη καραμέλα και μία υποψία από καφέ arabica είναι εκείνο το γλυκό που θα σε κάνει να περάσεις από το «εγώ μία μπουκιά θα δοκιμάσω» στο «θα μου φέρετε άλλο ένα μόνο δικό μου παρακαλώ» σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Info: Δ. Βασιλείου 14, Ν. Ψυχικό, 2102650200

Για να βλέπεις τα πράγματα τη στιγμή που συμβαίνουν και για backstage υλικό συντονίσου με το @kounelly στο IG.