«Δεν θέλω πια να είμαι θύμα»: Βάλε τέλος στον ρόλο που δεν σου αξίζει!

«Ήταν η καλύτερή μου φίλη και δεν περίμενα ποτέ ότι θα με προδώσει έτσι. Αλλά το έκανε». «Δεν ξέρω πώς, όμως σε κάθε σχέση μου καταλήγω να με καπελώνουν, να δίνω μόνο εγώ». «Ήταν πολύ άδικο που όταν τελείωσα το σχολείο δεν υπήρχαν χρήματα για να σπουδάσω, αλλά τρία χρόνια αργότερα τα χρήματα αυτά βρέθηκαν για να φύγει ο αδερφός μου για σπουδές στο εξωτερικό». Υπάρχουν φορές που νιώθεις ότι είναι σαν να γεννήθηκες με την ταμπέλα του θύματος περασμένη γύρω από το λαιμό σου; Ή πως κάτι που συνέβη στο παρελθόν εις βάρος σου συνεχίζει ακόμα και σήμερα να σε πονάει; Κι αν δυσκολεύεσαι να συγχωρέσεις τους άλλους, τι συμβαίνει άραγε με τον ίδιο σου τον εαυτό; Πόσο σκληρά σε κρίνεις για τα λάθη και τις αστοχίες σου; Για πόσο καιρό σου το «κρατάς»; Στο βιβλίο του Δραστική Συγχώρεση – Κάνετε Χώρο για το Θαύμα (εκδ. Αλκυών), ο Colin Tipping μάς εξηγεί πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν και συνεχίζουν να μας προκαλούν πικρία, θυμό και απογοήτευση ακόμα κι αν έχουν περάσει χρόνια, ώστε να ξαναβρούμε τη γαλήνη και να προχωρήσουμε μπροστά.

ΑΝΤΙΟ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΦΟΡΤΙΑ

«Όταν συγχωρέσεις τον εαυτό σου και τους άλλους για όλα όσα έχουν συμβεί, τότε είσαι πραγματικά ελεύθερος», λένε. Και πράγματι, αν ανατρέξεις στο παρελθόν και θυμηθείς πώς ένιωσες όταν συγχώρεσες κάποιον για κάτι που είχε συμβεί, θα δεις πόσο λυτρωτικά λειτουργεί η συγχώρεση. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν είπε πως είναι εύκολο. Κανείς, εκτός από τον Colin Τipping, ο οποίος υποστηρίζει πως μπορούμε να τα καταφέρουμε ακολουθώντας πέντε βήματα –και οι πωλήσεις των βιβλίων του παγκοσμίως αλλά και τα δεκάδες χιλιάδες άτομα που συμμετέχουν στα εργαστήριά του ή ακολουθούν τη μέθοδο Tipping δείχνουν να το επιβεβαιώνουν. Ο ίδιος εξηγεί πως η μέθοδός του γεννήθηκε στη δεκαετία του '90, όσο δούλευε ως θεραπευτής με άτομα που έπασχαν από καρκίνο: «Έψαχνα έναν τρόπο να τους βοηθήσω να εξωτερικεύσουν τα τοξικά συναισθήματα που είχαν θαφτεί βαθιά στο υποσυνείδητό τους... Προφανώς χρειαζόταν να δουλέψουν τη συγχώρεση, αλλά με την παραδοσιακή της μορφή, ήταν μια πολύ δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία. Χρειαζόμασταν μια τεχνική πιο εύκολη, πιο άμεση, μια διαδικασία step-by step. Έτσι γεννήθηκε η Δραστική Συγχώρεση».

Η κα Βιβή Δανιηλίδη, Radical Living Coach, εκπαιδεύτρια της μεθόδου Tipping, εξηγεί πως η συγκεκριμένη προσέγγιση «είναι μια τεχνική προσωπικής ενδυνάμωσης, ένας τρόπος να ζούμε συνειδητά και να δημιουργούμε εμείς τη ζωή μας, ξεπερνώντας τα τραύματα του παρελθόντος και αναδημιουργώντας το μέλλον μας. Η συγχώρεση δεν έχει να κάνει ποτέ με το άλλο άτομο, έχει πάντα να κάνει με εμάς. Συγχωρώντας, δηλώνουμε την πρόθεσή μας να μην είμαστε πια το θύμα και την επιθυμία μας να απελευθερωθούμε από τα συναισθηματικά φορτία του παρελθόντος ώστε να μπορέσουμε να αναδημιουργήσουμε την πραγματικότητά μας».

Πολύ συχνά, εξηγεί η κα Δανιηλίδη, στη ζωή μας παρατηρούμε κάποια επαναλαμβανόμενα μοτίβα: ορισμένα γεγονότα έρχονται και ξανάρχονται στη ζωή μας. Επιλέγεις πάντα τον ίδιο (ακατάλληλο) τύπο συντρόφου, κάθε δύο χρόνια αλλάζεις δουλειά, πέφτεις συνεχώς πάνω σε -αντικειμενικά- παράλογους προϊστάμενους, ορισμένες καταστάσεις σε βγάζουν ξανά και ξανά εκτός εαυτού, προκαλώντας σου πάντα ένα αίσθημα αδικίας ή θυμού... Ακολουθώντας τα πέντε βήματα που προτείνει ο συγγραφέας του βιβλίου Δραστική Συγχώρεση, μπορούμε να κρεμάσουμε στην άκρη μια και καλή το κοστούμι του θύματος, συγχωρώντας τους άλλους αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό.

Ποια είναι τα 5 στάδια της Δραστικής Συγχώρεσης;

Βήμα 1ο: Αφήγηση της ιστορίας
Σε αυτό το στάδιο, ο συγγραφέας μάς καλεί να αφηγηθούμε την ιστορία που μας έχει προκαλέσει τόσο πόνο. Τι συνέβη; Ποιος πιστεύεις ότι ευθύνεται; Γιατί θεωρείς ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος ή τα συγκεκριμένα γεγονότα σε αδίκησαν; Θα ήθελες να πεις κάτι σε αυτό το άτομο που νιώθεις ότι δεν μπορείς να συγχωρέσεις; Όπως εξηγεί η κα Δανιηλίδη, είναι πολύ σημαντικό να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας όχι όμως στον άνθρωπο που θεωρούμε ότι ευθύνεται για τον πόνο που έχουμε βιώσει. Το καλύτερο είναι να τα γράψουμε στα ειδικά φύλλα εργασίας (worksheets) του βιβλίου (τα οποία μπορείς να κατεβάσεις δωρεάν από τη σελίδα radicalforgiveness.com).

Βήμα 2ο: Αναβίωση των συναισθημάτων
Άφησε τον εαυτό σου να νιώσει όλα τα συναισθήματα που σου βγαίνουν όσον αφορά την κατάσταση που σε πονάει ακόμα και σήμερα. Θλίψη, θυμός, οργή, εκδικητικότητα, πικρία, απογοήτευση, ζήλια... Όπως αναφέρει ο Colin Τipping, «δεν μπορείς να θεραπεύσεις αυτό που δεν νιώθεις. Όταν αποκτούμε πρόσβαση στον πόνο μας, τότε είναι που ξεκινάμε τη θεραπεία». Ήρθε η ώρα λοιπόν να κοιτάξεις κατάματα ό,τι έχει συμβεί και να αναγνωρίσεις πώς σε κάνει να αισθάνεσαι, χωρίς να λογοκρίνεις την καρδιά σου. Η κα Δανιηλίδη εξηγεί πως «δεν υπάρχουν αρνητικά συναισθήματα. Υπάρχουν μόνο τοξικά συναισθήματα, αυτά δηλαδή που δεν έχουν εκφραστεί και έχουν καταπιεστεί». Σε αυτό το στάδιο, αναρωτήσου: αυτά που νιώθεις γιατί πιστεύεις πως έχεις υποστεί κάποια αδικία έχουν να κάνουν με κάποια βαθιά ριζωμένη πεποίθησή σου; Για παράδειγμα, αν νιώθεις πως ο ένας από τους δύο σου γονείς σε κάποιο περιστατικό δεν σου έδειξε την αγάπη του, σκέψου πώς πιστεύεις ότι θέλεις να σου δείχνουν την αγάπη τους οι άλλοι. Με ποιες συμπεριφορές; Είναι χρήσιμη για σένα αυτή η πεποίθηση; Σε κάνει να νιώθεις καλά ή μήπως όχι;

Βήμα 3ο: Κατάρρευση της ιστορίας
«Τώρα κάνε ένα βήμα πίσω, για να δεις ολόκληρη την εικόνα», λέει ο Colin Tipping. «Προσπάθησε να καταλάβεις γιατί αυτός που σου προκάλεσε πόνο συμπεριφέρθηκε με τον τρόπο αυτό και δείξε κατανόηση. Επίσης, εντόπισε πιθανά συμπεράσματα που έβγαλες εσύ από τη δική σου μεριά και που ενδεχομένως δεν ισχύουν». Ο πόνος, όπως εξηγεί η κα Δανιηλίδη, δεν προέρχεται τόσο από το ίδιο το γεγονός, όσο από τις ερμηνείες που εμείς έχουμε δώσει σε αυτό και από τα συμπεράσματά μας.

Στο κεφάλαιο αυτό ο συγγραφέας εξηγεί πως όσα μας ενοχλούν στη συμπεριφορά των άλλων δεν είναι παρά δικά μας κομμάτια τα οποία έχουμε απωθήσει. Οι άλλοι, δηλαδή, λειτουργούν σαν καθρέφτης ώστε να δούμε τι θα μπορούσαμε εμείς οι ίδιες να βελτιώσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό, να δεχτούμε αυτό το κομμάτι και να γίνουμε ολοκληρωμένες. Ο καθρέφτης όμως είναι παραμορφωτικός, δεν σου δείχνει την αλήθεια με ρεαλιστικό τρόπο, αλλά με μεταφορικό: Μπορεί η κολλητή σου να συμπεριφέρθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να κατάλαβες ότι σε ζηλεύει για τη σχέση σου, αλλά αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά πως κι εσύ ζηλεύεις για τη δική της. Μπορεί όμως να σημαίνει ότι από τη στιγμή που σε ενόχλησε η δική της ζήλια, έχεις κι εσύ αυτό το στοιχείο, αλλά π.χ. το έχεις βγάλει σε άλλο βαθμό, σε διαφορετικές καταστάσεις και άλλους ανθρώπους.

Από τη στιγμή λοιπόν που αντιλαμβανόμαστε για ποιον λόγο αληθινά μας ενοχλεί κάτι, τότε η όλη ιστορία καταρρέει. Δεν είμαστε πια το θύμα, αλλά βρισκόμαστε σε θέση να καταλάβουμε γιατί συνέβη ό,τι συνέβη, ώστε να δουλέψουμε στον εαυτό μας αυτό που χρειάζεται. Κι αυτό είναι «το μεγάλο σχέδιο της ζωής», όπως λέει η κα Δανιηλίδη. «Αν κρατήσουμε ένα κέντημα από την ανάποδη, θα δούμε κόμπους, κλωστές, λάθη χωρίς νόημα. Αν όμως αλλάξουμε οπτική και δούμε την άλλη πλευρά, θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε ένα τέλειο σχέδιο, το μεγάλο πλάνο. Πως δεν υπάρχουν λάθη, ούτε τυχαία γεγονότα. Πως όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο». «Σε αυτό το 3ο Βήμα», εξηγεί ο Colin Tipping, «είναι που κάνουμε τη συνειδητή επιλογή να πάψουμε να διοχετεύουμε την ενέργειά μας στην αρχική μας ιστορία και να καταλάβουμε πως αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από τη δική μας εκδοχή των γεγονότων όπως τα αντιλαμβανόμαστε... Είναι μια πλάνη». Όπως έχει δηλώσει και η διάσημη παρουσιάστρια Oprah Winfrey, «αληθινή συγχώρεση είναι όταν μπορείς να πεις ''ευχαριστώ για την εμπειρία''». Στο τμήμα του φύλλου εργασίας (worksheet) που παρέχει ο συγγραφέας δωρεάν online και που αφορά το 3ο Βήμα, μπορείς να βρεις μια λίστα με τις περιοριστικές πεποιθήσεις που ίσως σε έκαναν μέχρι τώρα να μη βλέπεις τη μεγάλη εικόνα (π.χ. «Όσο κι αν προσπαθώ, ποτέ δεν είναι αρκετό», «Η ζωή δεν είναι δίκαιη», «Δεν αξίζω», «Είμαι μόνη» κ.ά.).

Βήμα 4ο: Αναδόμηση της ιστορίας
Μέχρι αυτό το σημείο, τονίζει ο συγγραφέας, φτάνει και η παραδοσιακή προσέγγιση της συγχώρεσης κι εδώ είναι που γίνεται η σημαντική αλλαγή την οποία μπορούμε να κάνουμε με τη μέθοδο Tipping. «Στην καινούρια μας ιστορία δηλώνουμε την πρόθεσή μας να δούμε πως ό,τι φαίνεται πως συνέβη αντί να είναι ένα πλήγμα, ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόταν η ψυχή μας για να εξελιχθεί... Ο λογικός σας νους δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό, αλλά ο Ανώτερός σας Εαυτός γνωρίζει την αλήθεια». Έχοντας καταλάβει πως τίποτα δεν έρχεται τυχαία, αλλά όλα γίνονται για κάποιο λόγο, αντιλαμβανόμαστε ότι όσα βιώνουμε δεν συμβαίνουν ΣΕ εμάς, αλλά ΓΙΑ εμάς. Σε αυτό το στάδιο γράφουμε την καινούρια μας ιστορία: τι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι συμβαίνει. Μπορεί αυτές οι συνειδητοποιήσεις να αφορούν τη «μεγάλη εικόνα» ή το συγκεκριμένο περιστατικό. Κι αν η λογική μας μας λέει ότι όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, ο συγγραφέας μάς διαβεβαιώνει πως δεν έχει καμία σημασία. Μόνο και μόνο που δηλώνουμε την πρόθεσή μας να δούμε τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία, η ψυχή μας (γιατί αυτή είναι που πονάει), έχει πιάσει το νόημα και η θεραπεία έχει ξεκινήσει.

Βήμα 5ο: Ενσωμάτωση/Συγχώνευση της νέας ιστορίας στη ζωή μας
«Η παλιά ιστορία του θύματος ζούσε σε κάθε κύτταρο του σώματός μας», λέει ο Colin Tipping. Αφού αυτή η ιστορία κατέρρευσε, χρειάζεται να μπει στη θέση της μια καινούρια. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται να ενσωματώσουμε την καινούρια ιστορία στη ζωή μας. Κι αυτό μπορεί να γίνει μέσω της γραφής, της ομιλίας μας, της μουσικής, ειδικών ασκήσεων αναπνοής...». Όπως εξηγεί η κα Δανιηλίδη, κάνοντας αυτό το 5ο βήμα είναι «σαν να σώζουμε στο σκληρό δίσκο όλη τη δουλειά που έγινε σε ενεργειακό επίπεδο». Συμπλήρωσε το φύλλο εργασίας και διάβαζέ το δυνατά. Ακόμα κι αν νιώθεις άβολα, θυμήσου πως όλο αυτό δεν «μιλάει» στο μυαλό, αλλά στην ψυχή σου. Όταν είμαστε πρόθυμες να δούμε την τελειότητα σε κάθε κατάσταση, τότε μπορούμε να παραδοθούμε σε μια ανώτερη δύναμη. Τότε είναι που ξέροντας ότι έχουμε κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, αφηνόμαστε στο «μεγάλο πλάνο». Οι μαρτυρίες όσων έχουν δοκιμάσει τη μέθοδο Tipping λένε πως κάνοντας τις γραπτές ασκήσεις και ακολουθώντας τα 5 Βήματα, ο πόνος που ένιωθαν έφυγε, οι σχέσεις τους με τους άλλους (και τον εαυτό τους φυσικά) βελτιώθηκαν, ενώ σταδιακά άρχισαν να συνειδητοποιούν πως τίποτα από όλα όσα συμβαίνουν δεν είναι τυχαία. Ίσως ήρθε η ώρα και για σένα να «κάνεις χώρο για το θαύμα».

SATORI: ΕΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ
Ένα διασκεδαστικό αλλά ταυτόχρονα και πολύ αποκαλυπτικό εργαλείο της μεθόδου Tipping είναι και το επιτραπέζιο παιχνίδι Satori, το οποίο ο συγγραφέας προτείνει ως έναν ακόμα τρόπο για να κάνουμε το 5ο Βήμα, την ενσωμάτωση της νέας μας ιστορίας στη ζωή μας – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να το παίξει κάποιος που δεν γνωρίζει τα προηγούμενα Βήματα. Η κα Δανιηλίδη εξηγεί πως πρόκειται για «ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, πολύ δυναμικό αλλά ταυτόχρονα ήπιο, μέσω του οποίου ανακαλύπτουμε ασυνείδητες περιοριστικές πεποιθήσεις μας, ενεργειακά μπλοκαρίσματα στα τσάκρα μας και ιστορίες του παρελθόντος που μας επηρεάζουν ακόμα, ενώ παίζοντας περνάμε από τα 5 στάδια της Δραστικής Συγχώρεσης, απελευθερώνοντας το παρελθόν και αναδημιουργώντας το μέλλον μας».

Σε τι διαφέρει η Δραστική Συγχώρεση από την παραδοσιακή προσέγγιση

Συγχώρεση Δραστική Συγχώρεση
«Έγινε κάποιο λάθος» «Δεν έγινε κανένα λάθος»
«Το πρόβλημα βρίσκεται εκεί έξω» «Το πρόβλημα βρίσκεται μέσα μου»
«Αυτά έχει η ζωή» «Δεν υπάρχουν ατυχήματα»
«Η ζωή αποτελείται από τυχαία γεγονότα» «Η ζωή έχει νόημα»
«Φυσική πραγματικότητα» «Μεταφυσικές πραγματικότητες»
«Εσύ κι εγώ είμαστε χώρια» «Εσύ κι εγώ είμαστε ΕΝΑ»
«Η προσωπικότητα (Εγώ) έχει τον έλεγχο» «Η ψυχή ακολουθεί ένα θεϊκό σχέδιο»

Info: Στις ιστοσελίδες www.radicalforgiveness.com και www.colintipping.com μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν τα φύλλα εργασίας που προτείνει ο συγγραφέας, ενώ πολύτιμες πληροφορίες θα βρείτε και στην ελληνική σελίδα στο Facebook Κάνοντας Χώρο για το θαύμα.