O έρωτας θέλει σάρκα για να... τραφεί. Μην το ξεχνάς!

Τι στο καλό στοιχειοθετεί ο όρος "τέλειο σώμα", μη με ρωτάς. Αυτό που ξέρω είναι πως στο βωμό της αναζήτησης της Χίμαιρας αυτής χιλιάδες γυναίκες αυτομαστιγώνονται, ενώ κάποιες εκατοντάδες χάνονται μάταια σε μια μάχη εξ αρχής άδικη και εξ αρχής χαμένη. Κάθε φορά που διαβάζω για το χαμό μιας νέας κοπέλας από τη μάστιγα αυτή ανακαλώ δυο "καταστάσεις".

Μια συνέντευξη της Νταϊάνα για τη δική της μάχη με τη νευρική ανορεξία και πώς αυτή ξεκίνησε. Ανέφερε χαρακτηριστικά μια διαπροσωπική της στιγμή με τον Κάρολο να της ασκεί πίεση στην περιοχή του στομαχιού και να της λέει "σα να παχύναμε αρκετά..." συνοδευόμενο από βλέμμα υποτίμησης/αποστασιοποίησης, αυτό το παγερό που ενίοτε αποκτάτε οι άντρες της ζωής μας και μας λυγίζετε.

Το δεύτερο που θυμάμαι είναι εμένα γύρω στα 13 (στο μεταίχμιο παιδί-έφηβη), να συγκρίνω βασανιστικά την εικόνα που έβλεπα στον καθρέφτη με αυτήν που μου επιδεικνυόταν διαρκώς και εμμονικά από ταινίες και ΜΜΕ ως "η σωστή". Μάταια. Έβγαινα διαρκώς μεγάλη χαμένη. Μια οικογενειακή φίλη, ωστόσο, έκανε την κίνηση-ματ. Μου έφερε ως δώρο γενεθλίων την "πικρή σοκολάτα" της Πρέσσλερ, ένα φαινομενικά απλό βιβλίο για εφήβους που βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Η ανθρώπινη ψυχολογία -και δη η γυναικεία- είναι περίπλοκο θέμα. Όλοι έχουμε τους δαίμονές μας, τα φορτία μας και τις ανασφάλειές μας. Δεδομένης αυτής της απόλυτης, πανανθρώπινης αλήθειας, θα ήταν καλό-αν όχι σωτήριο- να μην επιβαρύνουμε περαιτέρω τους εαυτούς μας τους πολύτιμους με έγνοιες ανούσιες, όπως το βάρος και οι αναλογίες. Όποιος είναι να μας αποδεχτεί και να μας αγαπήσει θα είναι για τον πυρήνα μας (θες αλήθεια στη ζωή σου κάποιον που θα σε θελήσει για τους καλοσχηματισμένους σου...γλουτούς;), για τη διάθεσή μας, για την οπτική μας στη ζωή, για τα όνειρά μας.

Ευτυχώς, ο έρωτας θέλει σάρκα, για να τραφεί. Μην το ξεχνάς.

Μαργαρίτα Θάνου
Νομική Σύμβουλος