Τον εαυτό σου να τον «πουλάς» πολύ ακριβά

«Δεν ξέρω τι θέλει τελικά από εμένα», «Δεν ξέρω τι ακριβώς έχουμε εμείς οι δύο, ναι δεν το λες και σχέση», «Πρέπει επιτέλους να του μιλήσω, να του πω τι νιώθω και αν δε θέλει να το λήξουμε». Ατάκες που ακούς πάντα μέσα σε μία παρέα γυναικών και ειδικά όταν στα μέλη τους μετράς και δύο - τρεις ελεύθερες.

Μία τέτοιου είδους συζήτηση είχα για ακόμα μία φορά με τις φίλες μου στο τελευταίο μας girls night out. Κρατώντας στο χέρι μερικά cocktails και κρασιά προσπαθούσαμε να εμβαθύνουμε σε αυτό που λέγεται αντρική ψυχή. Άβυσσος η ψυχή του. Ίσως και όχι βέβαια. Πρέπει να παραδεχτούμε πως αρεσκόμαστε στο να αναλύουμε περισσότερο τις κινήσεις τους από όσο πρέπει.

Και κάπου εκεί ανάμεσα στα ερωτήματα του «τι κάνω, πού πάω, που πάμε εμείς οι δύο», ακούστηκε η πιο ωραία φράση (ναι, άφησα και το ποτήρι κάτω). «Τον εαυτό σου πρέπει πια να τον πουλάς ακριβά» , είπε η Garin και είχε τόσο δίκιο.

Τον εαυτό σου να τον πουλάς ακριβά και στα προσωπικά και στα επαγγελματικά. Κάτσε απέναντί σου για λίγο και χάζεψε την εικόνα σου. Σου αρέσεις; Όχι, μην αλλάξεις θέση. Παρατήρησε καλά όλη σου την εικόνα, μπες ακόμα και μέσα στην σκέψη αυτού ειδώλου που έχεις απέναντί σου. Μήπως τελικά χαρίζεσαι; Εγώ χαρίστηκα και όχι λίγες φορές. Εγώ με κοστολόγησα ελάχιστα και την ώρα της επιστροφής έγραψα πάνω στην απόδειξη… bad timing. Δεν ήταν bad timing, απλά με έριξα πιο χαμηλά από όσο πρέπει.

Ακόμα δεν έχω μάθει να με «πουλάω» ακριβά. Μερικές φορές ρίχνω την «αξία» μου χωρίς να το καταλαβαίνω. Και εκεί έρχονται οι φίλες που προσπαθούν να μου αποδείξουν πως κοστίζω τα διπλά. Ίσως και τα τριπλά.

Ξέρεις ποια είσαι, ξέρεις πολύ καλά και πόσο «κοστίζεις» και από εδώ και πέρα δεν πρέπει να είσαι προς… έκπτωση 70%. Ένα 30% το αξίζουν αυτοί που σε αγαπάνε, αυτοί που είναι πάντα ΕΚΕΙ για εσένα, εκείνοι που δε χρειάζεται να παίξεις στοίχημα για το αν θα απαντήσουν ή όχι στα μηνύματά σου. Να πουλάς τον εαυτό σου ακριβά, γιατί απλά το αξίζεις.