Οι φίλες μου παντρεύτηκαν και εγώ αισθάνομαι πιο μόνη ….. από ποτέ άλλοτε

Πολλές κοπέλες μόλις πλησιάσουν τα πρώτα - άντα , βλέποντας τις φίλες τους και τις γνωστές τους να προχωρούν σε δέσμευση ενώ εκείνες ακόμα δεν έχουν αγγίξει αυτό το στάδιο σχέσης, ή ίσως και να μην είναι σε κάτι που μπορούμε να ονομάσουμε «σχέση», νοιώθουν πίεση και συχνά σκέφτονται ότι αυτό πρέπει κι εκείνες να κάνουν άμεσα. Δεν αφήνουν χρόνο στον εαυτό τους καν να σκεφτεί αν είναι ή δεν είναι αυτό που θέλουν την δεδομένη στιγμή καθώς τα συναισθήματα αναγκαιότητας και πανικού καταφέρνουν να αφανίζουν οποιαδήποτε σταθερά ορθολογισμού στο μυαλό τους. Η πιο συνήθης σκέψη τους είναι :

«Αυτό συμβαίνει μόνο στη ζωή των άλλων και όχι σε μένα»

« Πώς τα έκανα έτσι ;»

« Θα πεθάνω μόνη»

Και είναι αρκετά δύσκολο να μην επηρεαστούν από τα ατελείωτα «κι αν….» και την ανησυχία ότι θα καταλήξει μόνη. Ξεχνούν να ζουν και αντίθετα αρχίζουν να ζουν μέσα από τι ζωές των άλλων παρακολουθώντας τους. Συχνή αίσθηση απελπισίας, απώλειας ελέγχου, στόχων, αλλά και παρέας μιας και οι κολλητές έχουν άλλα ενδιαφέροντα και άγχη πια. Έτσι νοιώθουν σαν να μην έχουν πλέον την ευκαιρία για να ευτυχήσουν στο παιχνίδι της ζωής.

Όμως αυτό είναι το θέμα : ότι δεν είναι παιχνίδι. Κανείς δεν πρόκειται να κερδίσει. Κανείς δεν είναι καλύτερος από σένα επειδή παντρεύεται. Και εσύ δεν είσαι καλύτερη από κανέναν άλλον επειδή δεν παντρεύεσαι. Ο γάμος δεν σε κάνει να έχεις αποκτήσει περισσότερη εξάρτηση από τους άλλους και το να είσαι εκτός σχέσης δεν σε κάνει ανεξάρτητη. Αν λοιπόν αποφασίσεις να αφήσεις τον εαυτό σου να συγκρίνεσαι με τους άλλους, απλά χάνεις πολύτιμο χρόνο γιατί ποτέ δεν θα γίνεις οι άλλοι και οι άλλοι ποτέ δεν θα γίνουν εσύ.

Μπορεί να πιάνουν τον εαυτό τους να αρχίζουν να αναζητούν κάτι που θα τις κάνει να νοιώσουν «ανώτερες» των άλλων. Να θέλουν να δώσουν ταμπέλες στους άλλους. «Οι φίλες μου παντρεύονται πολύ μικρές» ή «το άλλο ζευγάρι θα χωρίσει σε λιγότερο από 5 χρόνια» ή «αυτές παντρεύτηκαν αλλά εγώ μπορώ να ζήσω ή και τουλάχιστον περνάω όμορφα».

Φυσικά και έχεις κάθε δικαίωμα να νοιώθεις περίεργα για το γεγονός ότι μοιάζει όλες να παντρεύονται εκτός από σένα. Αλλά δεν έχεις το δικαίωμα να «χρησιμοποιήσεις» την κατάσταση κάποιου άλλου σαν σημείο αναφοράς και έναντι στο οποίο πρέπει να αξιολογείς τον εαυτό σου και την ζωή σου.

Ο γάμος των φίλων σου αλλάζει πολλά πράγματα αλλά την ίδια στιγμή δεν αλλάζει και τίποτα. Δεν δίνει άλλη αξία στην ύπαρξή μας και δεν καθιστά επισήμως ώριμο άνθρωπο κανέναν. Δεν σημαίνει ότι πλέον είσαι επιτυχημένος ούτε ξαφνικά γίνεσαι αρεστός και αποδεκτός από την κοινωνία ή ότι έχασες την ελευθερία σου ή ότι αποφάσισες να γίνεις βαρετός.

Ο γάμος μπορεί να είναι κάτι όμορφο αλλά δεν είναι αυτό που ολοκληρώνει ή αλλάζει τον άνθρωπο. Ούτε τις φίλες σου. Ούτε εσένα. Στην εποχή μας μπο0ρεί να μοιάζει ότι όλοι οι νιόπαντροι πλέουν σε πελάγη ευτυχίας και ίσως και όντως να το νοιώθουν. Αλλά όπως όλα τα άλλα που κάνουν οι ενήλικες, έτσι και ο γάμος είναι κάτι δύσκολο. Ο γάμος θέλει δουλειά. Το ροζ τριαντάφυλλο θα έχει όλο και λιγότερο έντονη μυρωδιά και θα γίνει κάτι καθημερινό – ενώ βέβαια παραμένει ξεχωριστό και ιερό.

Δέξου ότι μερικές φορές θα νοιώθεις περίεργα ή άβολα, ή ανήσυχα. Επίσης, ότι είναι δύσκολη στιγμή για σένα. Και μετά άφησέ το. Διότι δεν είναι ότι οι ελεύθεροι είναι στην μία πλευρά του φράχτη, δυστυχισμένοι και καταθλιπτικοί και ανάξιοι και όλοι οι παντρεμένοι στη άλλη, ευτυχείς και χωρίς ανησυχίες και σε απόλυτη ηρεμία. Παντρεμένοι ή μη, όλοι έχουμε θέματα, όλοι έχουμε ανησυχίες, όλοι έχουμε ζητήματα που μας κρατούν ξύπνιους το βράδυ. Ο γάμος, στο μεγαλύτερο μέρος του, σου παρέχει έναν σύντροφο που σε υποστηρίζει αλλά που δεν θα σου λύσει τα προβλήματα. Δεν θα δώσει αξία στη ζωή σου και στον σκοπό σου. Δεν θα σου δώσει νόημα.

Εσύ πρέπει να βρεις το νόημα για τον εαυτό σου και μέσα από τον εαυτό σου. Πρέπει να μάθεις να αγαπάς την δική σου παρέα, να μάθεις να εκτιμάς την απλή χαρά της ύπαρξής σου, να μάθεις ότι έχει μια μοναδικότητα που υφίσταται με ή χωρίς την αγάπη του άλλου ανθρώπου.

Να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου. Να μάθεις να αγαπάς το ότι υπάρχεις. Να παρακολουθήσεις πόση χαρά θα έρθει στη ζωή σου το λεπτό που θα πάψεις να προσπαθείς να αντιγράψεις την πορεία κάποιου άλλου στη ζωή. Ίσως όταν το κάνεις, να έρθει και η αγάπη. Ίσως και όχι. Αλλά όπως και να χει, το λεπτό που μαθαίνεις να σταματάς να συγκρίνεις την ζωή σου κόντρα σε επιφανειακά και ασήμαντα κριτήρια, η χαρά θα εμφανιστεί. Ίσως όχι με την μορφή που την περίμενες. Αλλά θα έρθει.

Ιωάννα Π. Θεοδωρακοπούλου, PsyD, MSc,

Συμβουλευτικός Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια

Επικεφαλής υπηρεσιών συμβουλευτικής στο Feelwelltoday

e-mail : itheodorakopoulou@feelwelltoday.com,
i.theodorakopoulos@ymail.com