Καρδιά vs μυαλό: Αντίπαλοι ή σύμμαχοι;

Δεν είναι λίγες οι φορές που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την καρδιά και το μυαλό. Είμαστε ανάμεσα στο “θέλω” και το “πρέπει”, στο συναίσθημα και στη λογική. Κακά τα ψέματα αυτή η μάχη κάποιες φορές είναι αμφίρροπη, από τις πιο μικρές έως τις πιο μεγάλες αποφάσεις μας.

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, κάποιος θα χάσει και κάποιος θα κερδίσει εκτός κι αν βρεθούν ισόπαλα μεταξύ τους καρδιά και μυαλό. Ίσως σπάνιο και ιδανικό ανά περίπτωση διότι αν όλα ήταν ιδανικά και εύκολα δεν θα είχαν νόημα. Λίγη ίντριγκα, λίγο σασπένς, κάτι τέλος πάντων να κάνει την διαφορά. Υπάρχουν στιγμές και καταστάσεις που αναγκαζόμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε σωστά και λάθη˙ όμως ποιος το ορίζει αυτό; Θέλεις να κάνεις κάτι; Κάντο! Μην σε νοιάζει τι θα πει ο κόσμος. Εσύ ζεις την ζωή σου και όχι ο κόσμος, είναι ιδιωτική η ζωή μας, ατομική και προσωπική. Θεωρείς ότι ενδεχομένως να είναι λάθος η επιλογή αυτή; Θα μάθεις μέσα από αυτό όπως και να ‘χει και άσε που κάποια λάθη, παραείναι σωστά για να είναι λάθη. Άρα, καλύτερο είναι να ζήσουμε κάτι που ποθούμε με όλο μας το είναι παρά να σκεφτόμαστε τι θα γινόταν αν;!

Όλοι μας έχουμε βρεθεί σε τέτοιες καταστάσεις και έχουμε πάρει αποφάσεις είτε βιαστικές, είτε λανθασμένες λόγω επιπολαιότητας, όμως στο τέλος στον απολογισμό όλων αυτών είμαστε γεμάτοι και ξέρουμε πως κάναμε ότι περνούσε από το χέρι μας. Είναι σίγουρο ότι κάποιες φορές άλλα προστάζει το μυαλό και άλλα η κάρδια. Δεν συντονίζονται πολύ εύκολα και συχνά. Μπορεί το μυαλό να λέει ‘’κάνε ένα βήμα πίσω’’ ενώ η καρδιά ‘’ κάνε δυο μπροστά ‘’, τότε ρισκάρουμε και βλέπουμε ανάλογα. Άλλωστε ένα ρίσκο είναι η ζωή, αν δεν ρισκάρουμε τώρα πότε θα το κάνουμε; Είναι μια διαμάχη που μας έχει και θύτες και θύματα μαζί, και νικητές και χαμένους, έχοντας επωφεληθεί πολλά.

Βασανίζουμε το μυαλό και την καρδιά μας αντίστοιχα, για ασήμαντα πράγματα που ενώ ξέρουμε πως είναι ασήμαντα εξακολουθούμε ακάθεκτοι να βασανιζόμαστε. Υποκύπτουμε μια στη λογική, μια στο συναίσθημα, μια ανεβαίνει, μια κατεβαίνει η ζυγαριά. Όμως το μυαλό επειδή είναι λίγο ύπουλο σε σχέση με την καρδιά, υπάρχουν φορές που κάνει άκρη και προσφέρει στην καρδιά αυτό που θέλει, γνωρίζοντας όμως το αποτέλεσμα. Λες κι εθελοτυφλεί, λες και θέλει να αφήσει την καρδιά να χάσει για να βγει κερδισμένο. Η καρδιά ωστόσο, έχοντας υποστεί αρκετά χτυπήματα έχει μάθει να σηκώνεται και ξέρει να παραδέχεται τα λάθη της. Αντέχει πολλά!

Είτε νικήσουμε είτε χάσουμε, είτε ακούσουμε την καρδιά είτε το μυαλό, στην περίπτωση που είναι αντίπαλοι σίγουρα θα μάθουμε κι από τα δυο. Φαύλος κύκλος η ζωή. Δεν το βάζουμε κάτω και παλεύουμε μέχρι τέλους.

Αντίστοιχα, στην περίπτωση που μυαλό και καρδιά συμβαδίζουν μεταξύ τους και αναλογικά βρίσκονται σε πλήρη αρμονία, τότε όλα κυλούν όμορφα. Ούτε άγχος, ούτε υποθέσεις. Έχουν έναν κοινό στόχο, τον διεκδικούν και τον πετυχαίνουν. Όμορφο συναίσθημα και όσο να πεις υπάρχει μια ανακούφιση αλλά η ίντριγκα λείπει. Χρειαζόμαστε και αυτή την ηρεμία κάπου κάπου αλλά είναι διαφορετικό να νιώθει έντονα η καρδιά και το μυαλό να μην την αφήνει. Υπάρχει ένας πόλεμος, μια αγωνία για το που θα καταλήξει, για το ποιος θα κερδίσει.

Η καρδιά παράγει αυτό που παράγει, ενώ το μυαλό λειτουργεί με βάση τα βιώματα μας και τις επιλογές που οφείλουμε να χρησιμοποιούμε με μέτρο ορισμένες φορές, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ‘’μέτρον άριστον’’. Επομένως το μυαλό σε κάποιες καταστάσεις πρέπει να μπαίνει σε σίγαση και να αφήνει την καρδιά να συνεχίζει να κάνει αυτό που θέλει, δίχως δισταγμούς και ανασφάλειες. Να ζει την κάθε στιγμή στο μέγιστο βαθμό και να μην σκέφτεται σωστά και λάθη. Να λειτουργεί με βάση τους χτύπους της και πίστεψέ με, κάνοντας αυτό που νιώθει δεν θα πάει χαμένη, αφού στο τέλος να θυμάσαι πως η αγάπη είναι αυτή που κερδίζει.

Υ.γ. Όπως λέει και μια φίλη μου κρητικιά: Πολλές φορές η λογική με την καρδιά μαλώνει, τότες που συνορίζονται ποια θα χει το τιμόνι.