Γιώργος Λάγιος: Για περιπτώσεις όπως της Ρούλας Πισπιρίγκου δεν υπάρχει σωφρονισμός

Πόσο τραυματισμένη θα βγει η ελληνική κοινωνία από το έγκλημα στην Πάτρα;

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται για μία ακόμα φορά αντιμέτωπη με το ραγισμένο είδωλό της, ωστόσο κάτι τέτοιο έρχεται σε δεύτερη μοίρα καθώς η εκδικητικότητα και ο θυμός έχουν κατακλείσει το μεγαλύτερο μέρος του έκδηλα έξαλλου κόσμου που βλέπει το δέντρο αλλά χάνει το δάσος.

Το Ratpack συζήτησε με τον ψυχοθεραπευτή, συγγραφέα και mentor, Γιώργο Λάγιο (www.georgelagios.gr) για το θέμα που έχει συγκλονίσει την ελληνική κοινωνία και εκείνος κατέθεσε τη δική του γνώμη για τον «εκδηλωτικό» κόσμο, τη Ρούλα Πισπιρίγκου, την τιμωρία της αλλά και το ποιος ευθύνεται πραγματικά για ένα έγκλημα όπως αυτό της Πάτρας.

Για το αν υπάρχει δυνατότητα σωφρονισμού:

-Για μένα δεν μπορεί να υπάρξει κανένας απολύτως σωφρονισμός στην περίπτωση της Ρούλας Πισπιρίγκου. Είναι μια κατάσταση όπου υπάρχει σοβαρή ψυχοπαθολογία και αν ισχύουν τελικά όλα αυτά για τα οποία κατηγορείται τότε αυτή βρίσκεται σε ιδιαίτερα ακραία μορφή. Άνθρωποι που έχουν τέτοιες συμπεριφορές είτε γιατί βρίσκονται στο φάσμα των διαταραχών προσωπικότητας είτε της ψυχώσης συνήθως δεν καταλαβαίνουν καν ότι έχουν σφάλει.

Το μεγάλο λάθος του συστήματος της φυλακής είναι ότι θα έπρεπε να σωφρονίζει τους κρατούμενους ανάλογα με το αδίκημα που έχουν διαπράξει. Για παράδειγμα αν οδηγείς μεθυσμένος και έχεις σκοτώσει κάποιον με το αυτοκίνητο, το σύστημα οφείλει κάθε απόγευμα μετά τη φυλακή να σε στέλνει στο νοσοκομείο να βοηθάς κόσμο που έχει ακρωτηριαστεί από ατυχήματα στο δρόμο, να μιλάς μαζί τους, να ακούς τα προβλήματά τους. Να «δουλεύεις» υπέρ των ανθρώπων που έχεις διαπράξει το έγκλημα και εκεί είναι που θα δημιουργηθεί η τρύπα στη συνείδησή σου. Στο τέλος και θα έχεις κάνει καλό στην κοινωνία μέσω κοινωνικής υπηρεσίας και ταυτόχρονα θα έχεις βοηθήσει τον εαυτό σου. Αυτό θα πει σωφρονισμός.

Επίσης, αναρωτιέμαι αν πιστεύει κάποιος πως η τιμωρία της φυλάκισης έχει αποτρέψει τα σοβαρά εγκλήματα από το να συμβούν; Φυσικά είναι ρητορική ερώτηση διότι βλέπουμε καθημερινά τι συμβαίνει. Γι’ αυτό και ασχολούμαστε με το να διορθώσουμε, αντί να προλάβουμε.

Το να σε κλείσει το σύστημα στη φυλακή για μερικά χρόνια για να σε βγάλει -όπως συνηθίζεται- μετά από χρόνια πολύ πιο αγριεμένο από ότι πριν δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Η φυλακή στην τελική μετά από λίγο καιρό παύει να είναι τιμωρία γιατί συνηθίζεται. Ο μόνος που μπορεί να σε τιμωρήσει είναι η συνείδησή σου. Ή αλλιώς οι ενοχές που θα σε ακολουθούν σε κάθε σου βήμα.

Για τον κόσμο και τον αναβρασμό ο οποίος τον περιβάλλει:

-Ο κόσμος είναι φανερό ότι «βράζει» και εμφανίζει διάθεση εκδίκησης. Το συγκεκριμένο ένστικτο είναι ένα ιδιαίτερα πρωτόγονο ένστικτο το οποίο μας επιβραβεύει με ντοπαμίνη αλλά ταυτόχρονα μας εμποδίζει να δούμε την ουσία του προβλήματος. Στην προκειμένη περίπτωση η ουσία είναι ότι χάθηκαν τρεις ψυχές εντελώς άδικα από μία κοινωνία που επέτρεψε στη Ρούλα Πισπιρίγκου και στην κάθε Ρούλα Πισπιρίγκου να γίνει γονιός.

Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr