Το να κρύβεις κάτω από το χαλί τα τραύματα του παρελθόντος μπορεί να είναι χρήσιμο και όχι λάθος

Ο Sigmund Freud ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πρότεινε την ιδέα ότι η καταστολή των αρνητικών σκέψεων είναι κάτι κακό για την ψυχική μας υγεία. Η πεποίθησή του οδήγησε σε μια σχολή σκέψης ότι η εκσκαφή τραύματος από το παρελθόν είναι κάτι καλό για τους ανθρώπους. Μία πρόσφατη μελέτη, έρχεται τώρα να ανατρέψει τα δεδομένα.

Ειδικότερα, επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Cambridge ανέτρεψαν τη θεωρία του Freud εκπαιδεύοντας 120 εθελοντές σε όλο τον κόσμο να καταστείλουν πραγματικά τις σκέψεις για ανησυχητικά αρνητικά γεγονότα. Και όχι μόνο οι σκέψεις έγιναν λιγότερο ζωντανές, αλλά και η ψυχική υγεία των συμμετεχόντων βελτιώθηκε επίσης.

Τα δέκα καλύτερα φρούτα και λαχανικά πλούσια σε βιταμίνη C για να αντιμετωπίσεις το κρύο

Όταν έκανε την εμφάνισή της η Covid-19 το 2020, ο καθηγητής του Cambridge, Michael Anderson, ήθελε να δει πώς η έρευνά του θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν την πανδημία.

Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε σε έναν εγκεφαλικό μηχανισμό γνωστό ως ανασταλτικός έλεγχος -την ικανότητα να παρακάμπτουμε τις άμεσες αντιδράσεις μας- και πώς θα μπορούσε να σταματήσει τις αρνητικές σκέψεις να βγαίνουν στην επιφάνεια όταν έρχονται αντιμέτωπες με τη θύμησή τους.

Ο Δρ Zulkayda Mamat, τότε διδάκτορας στο εργαστήριο του καθηγητή Anderson, πιστεύει ότι ο ανασταλτικός έλεγχος είναι κρίσιμος για την αντιμετώπιση του τραύματος. Θα μπορούσε να μαθευτεί; Θα μπορούσε να διδαχθεί; Ο Δρ Mamat είπε: «Λόγω της πανδημίας, βλέπαμε την ανάγκη στην κοινότητα να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν το άγχος. Υπήρχε ήδη μια κρίση ψυχικής υγείας, μια κρυφή επιδημία προβλημάτων ψυχικής υγείας και αυτό χειροτέρευε. Έτσι, με το σκεπτικό, αποφασίσαμε να δούμε αν θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να αντεπεξέλθουν καλύτερα».

Τι είναι το οικογενειακό jet lag και τι να κάνεις αν σε εξαντλεί ψυχικά η επαφή με συγγενείς σου

Ο καθηγητής Anderson και ο Δρ Mamat επιστράτευσαν 120 άτομα σε 16 χώρες για να δοκιμάσουν τη θεωρία τους. Έτσι, ζητήθηκε από κάθε συμμετέχοντα να σκεφτεί 20 αρνητικούς φόβους και ανησυχίες, 20 θετικές ελπίδες και όνειρα και 36 ουδέτερα γεγονότα.

Στο πλαίσιο αυτό, επιλέχθηκε μια λέξη-κλειδί ως υπενθύμιση της αρνητικής σκέψης και μια βασική λεπτομέρεια ως κεντρικό γεγονός. Για παράδειγμα:

■ Αρνητικό –επίσκεψη σε γονείς με Covid στο νοσοκομείο, με το σύνθημα «Νοσοκομείο» και τη λεπτομέρεια «Αναπνοή».

■ Θετικό –να βλέπεις την αδερφή σου να παντρεύεται, με το σύνθημα «Wedding» και τη λεπτομέρεια «Dress».

Στη συνέχεια, μέσω του Zoom, ο Δρ Mamat εκπαίδευσε τους συμμετέχοντες σε «δοκιμές χωρίς φαντασία» όπου προσπάθησαν να μπλοκάρουν οποιεσδήποτε εικόνες ή σκέψεις και «φανταστικές δοκιμές», όπου φαντάζονταν πώς θα ένιωθαν κατά την περίσταση. Το επίπεδο άγχους τους μετρήθηκε την τρίτη ημέρα και στους τρεις μήνες.

Στο πλαίσιο αυτό, συμπληρώθηκαν ερωτηματολόγια σχετικά με το άγχος, την ανησυχία και την ευημερία.

Ο Δρ Mamat είπε σχετικά: «Ήταν πολύ σαφές ότι εκείνα τα γεγονότα που οι συμμετέχοντες εξασκήθηκαν να καταπιέζουν ήταν λιγότερο ζωντανά, λιγότερο συναισθηματικά και αγχωτικά, από τα άλλα γεγονότα και ότι συνολικά οι συμμετέχοντες βελτιώθηκαν όσον αφορά την ψυχική τους υγεία. Αλλά είδαμε τη μεγαλύτερη επίδραση μεταξύ εκείνων των συμμετεχόντων στους οποίους δόθηκε εξάσκηση στην καταστολή τρομακτικών, παρά ουδέτερων, σκέψεων».