To δέσιμο μητέρας και πατέρα με το παιδί στα πρώτα χρόνια ζωής του ενισχύει την κοινωνικοποίησή του

Ο δεσμός αγάπης που θα δημιουργήσουν οι γονείς με το παιδί τους στα πρώτα στάδια της ζωής του αυξάνει σημαντικά την τάση του παιδιού να είναι «προκοινωνικό», να ενεργεί δηλαδή με καλοσύνη και ενσυναίσθηση προς τους άλλους, σύμφωνα με έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Cambridge.

Στη συγκεγκριμένη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από περισσότερα από 10.000 άτομα που γεννήθηκαν μεταξύ του 2000 και του 2002 για να γίνει κατανοητή η μακροπρόθεσμη αλληλεπίδραση μεταξύ των πρώιμων σχέσεών μας με τους γονείς μας, με την κοινωνικότητα και την ψυχική υγεία. Είναι μια από τις πρώτες μελέτες που εξέτασαν πώς αυτά τα χαρακτηριστικά αλληλεπιδρούν σε μια μακρά περίοδο που καλύπτει την παιδική και την εφηβική ηλικία.

Οι ερευνητές λοιπόν, διαπίστωσαν ότι τα άτομα που βίωσαν στοργικές σχέσεις με τους γονείς τους στην ηλικία των τριών ετών, όχι μόνο είχαν λιγότερα προβλήματα ψυχικής υγείας κατά την πρώιμη παιδική ηλικία και την εφηβεία, αλλά εμφάνιζαν και αυξημένες «προκοινωνικές» τάσεις. Αυτό αφορά σε κοινωνικά επιθυμητές συμπεριφορές που προορίζονται να ωφελήσουν τους άλλους, όπως η καλοσύνη, η ενσυναίσθηση, η εξυπηρετικότητα, η γενναιοδωρία και ο εθελοντισμός.

Παρόλο που η σχέση γονέα-παιδιού με την μετέπειτα κοινωνικότητά του πρέπει να επαληθευτεί μέσω περαιτέρω έρευνας, η μελέτη του Cambridge επισημαίνει μια σημαντική συσχέτιση. Όπως διαπιστώθηκε, όσο υψηλότερη ήταν η εγγύτητα ενός παιδιού με τους γονείς του στην ηλικία των τριών, τόσο αυξημένη αναλογικά ήταν και η κοινωνικότητά του κατά την εφηβεία.

Αντίθετα, τα παιδιά των οποίων οι πρώιμες γονικές σχέσεις ήταν συναισθηματικά τεταμένες ή καταχρηστικές ήταν λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν «προκοινωνικές» συνήθειες με την πάροδο του χρόνου.

Ο Ιωάννης Κατσαντώνης, κύριος συγγραφέας της έρευνας και διδακτορικός ερευνητής με ειδίκευση στην ψυχολογία και την εκπαίδευση, δήλωσε:

«Η ανάλυσή μας έδειξε ότι μετά από μια ορισμένη ηλικία, τείνουμε να είμαστε ψυχικά καλά ή να έχουμε ψυχική αδιαθεσία και να έχουμε ένα λογικά σταθερό επίπεδο ανθεκτικότητας. Η κοινωνικότητα ποικίλλει περισσότερο και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ανάλογα με το περιβάλλον μας.

Μεγάλη επιρροή φαίνεται να έχει η πρώιμη σχέση μας με τους γονείς μας.

Ως παιδιά, εσωτερικεύουμε εκείνες τις πτυχές των σχέσεών μας με τους γονείς που χαρακτηρίζονται από συναίσθημα, φροντίδα και ζεστασιά. Αυτό επηρεάζει τη μελλοντική μας διάθεση να να είστε ευγενικοί και βοηθητικοί με τους άλλους».

Εκτός από το να είναι πιο φιλικά προς την κοινωνία, τα παιδιά που είχαν στενότερες σχέσεις με τους γονείς τους στην ηλικία των τριών ετών έτειναν επίσης να έχουν λιγότερα συμπτώματα κακής ψυχικής υγείας στην επόμενη παιδική και εφηβική ηλικία.

Ο Ιωάννης Κατσαντώνης ανέφερε ότι τα ευρήματα υπογράμμισαν τη σημασία της καλλιέργειας ισχυρών σχέσεων από νωρίς μεταξύ γονέων και παιδιών, κάτι που ήδη θεωρείται ευρέως ως κρίσιμο για την υποστήριξη της υγιούς ανάπτυξης των παιδιών σε άλλους τομείς.

«Το πόσο μπορούν να περνούν χρόνο με τα παιδιά τους και να ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τα συναισθήματά τους νωρίς έχει τεράστια σημασία», είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος προσθέτοντας παράλληλα πως κάποιοι γονείς ίσως χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να αναπτύξουν αυτό το δέσιμο με τα παιδιά τους, αφού λόγω του επαγγέλματός τους δεν έχουν πολλές φορές τον απαραίτητο χρόνο για να περάσουν στο σπίτι ή κάνοντας διάφορες δραστηριότητες με εκείνα.

Επομένως, αν μια κοινωνία ασχοληθεί με αυτό το ζήτημα δεν θα βοηθήσει μόνο τα παιδιά και τους γονείς τους αλλά και την κοινωνία στο σύνολό της, αφού μεγαλώνοντας αυτά τα παιδιά θα συνεχίσουν να ενεργούν θετικά απέναντι στους άλλους και απέναντι στους συμπολίτες τους.