Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου του Μαστού: «Ευχαριστώ τον καρκίνο που ήρθε και με αφύπνισε»

Αγαπητή φίλη,

Έχουν περάσει τεσσερισήμισι χρόνια από τότε που άλλαξε ο κόσμος γύρω μου και θέλω να μοιραστώ μαζί σου την εμπειρία μου, τους φόβους και τις αγωνίες μου.

Τεσσερισήμισι χρόνια πριν έκανα τον τακτικό ετήσιο προληπτικό έλεγχο. Μαστογραφία, υπέρηχος και η διάγνωση «καρκίνος». Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Φόβος και θυμός μαζί. Γιατί και σε μένα; Είχα ήδη χάσει τη μητέρα μου, τον πατέρα μου και τον αδελφό μου από καρκίνο. Δεν είχα ξεπληρώσει τα χρέη μου στη ζωή;

Ήθελα να ζήσω! Είχα κάνει όνειρα για τη ζωή μου, η οποία δεν ήταν και τόσο ρόδινη μέχρι τότε. Μπήκα αμέσως χειρουργείο και βγήκα με ένα μαστό λιγότερο και ένα χέρι δυσλειτουργικό λόγω αφαίρεσης 26 λεμφαδένων. Έντεκα μήνες αργότερα έκανα και προληπτική αφαίρεση και του δεξιού μαστού.

Όταν συνήλθα από το πρώτο χειρουργείο είδα το γιο μου, φοιτητή τότε, να έχει κι αυτός χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του. Είχε μονάχα εμένα γιατί είχε χάσει τον πατέρα του όταν ήταν ακόμα μωρό. Η μητέρα του, το μοναδικό στήριγμά του με καρκίνο; Δηλαδή θα πέθαινε κι εκείνη;

Και τότε πείσμωσα. Το «γιατί» δεν ωφελεί. Όσο πιο γρήγορα αποδεχτεί ο νους μια καινούρια κατάσταση τόσο πιο άμεσα θα προσαρμοστεί σε αυτή. Αποδέχτηκα την πρόκληση, άλλωστε όταν πας σε μια μάχη πας για τη νίκη.

Κατά τη διάρκεια της μάχης αυτής ξεχωρίζει η ήρα από το στάρι. Βλέπεις ποιοι είναι εκεί κοντά σου και συμμετέχουν ενεργά σε ότι κάνεις, ποιοι είναι λιγότερο και ποιοι δυστυχώς είναι πολύ μακριά, μη μπορώντας να το αντιμετωπίσουν και σκεπτόμενοι μόνο τον εαυτό τους. Η δύναμη που παίρνεις από τους δικούς σου είναι μια ασπίδα προστασίας.

Άμεσα άρχισε ένας κύκλος 8 χημειοθεραπειών. Δύσκολη περίοδος με πολλές παρενέργειες. Η χειρότερη, η απώλεια των μαλλιών. Ίσως να σου είχε φανεί αστείο και να είχες γελάσεις μέσα σου κιόλας. Θυμάσαι τι μου είχες πει? Νομίζω ότι η απώλεια των μαλλιών σου, σου στοίχισε περισσότερο από την απώλεια του μαστού σου. Όπως θυμάσαι όμως τα μαλλιά και τα νύχια μου ήταν πάντα τα δυνατά μου σημεία. Όταν σηκώθηκα ένα πρωί και πήγα να χτενιστώ για να πάω στη δουλειά και τα μαλλιά μου έβγαιναν τούφες ολόκληρες σοκαρίστηκα. Και τότε έκλαψα πάρα πολύ.

Δεν χάνεις όμως μόνο τα μαλλιά. Χάνεις και τα φρύδια, χάνεις και τις βλεφαρίδες, χάνεις τη γεύση. Όσο για τα νύχια, εφιάλτης. Γεμάτα μύκητες. Και η όψη γίνεται χλωμή, ασθενική.

Πέρασε όμως ο χρόνος, τα μαλλιά ξαναβγήκαν, τα νύχια αλλάξανε, η γεύση επανήλθε, τα φρύδια πυκνώσανε, η όψη «έφτιαξε» και ο χρόνος μετρά υπέρ μου!

Όλη αυτή η περιπέτεια τελικά μου έκανε πολύ καλό. Αναθεώρησα πολλά πράγματα στη ζωή μου. Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, ευχαριστώ τον καρκίνο που ήρθε και με αφύπνισε. Με έκανε πρώτα απ’όλα να δω τη ζωή με άλλο μάτι και να αγαπήσω τον εαυτό μου. Να τον προσέχω και να του προσφέρω όλα αυτά που αξίζει. Με έμαθε να ζω πραγματικά και όχι απλά να υπάρχω. Να εκτιμώ και να χαίρομαι την κάθε στιγμή. Σαν να ήταν η τελευταία. Γιατί η ζωή δεν είναι δεδομένη.

Σε όλη αυτή μου την περιπέτεια με βοήθησε ο Σύλλογος «Άλμα Ζωής», ήρθα σε επαφή με γυναίκες που είχαν την ίδια εμπειρία, με στήριξαν εξειδικευμένοι επιστήμονες, ψυχολόγος και κοινωνική λειτουργός.

Σήμερα, τεσσερισήμισι χρόνια μετά είμαι εδώ, είμαι καλά και ονειρεύομαι και πάλι. Ότι θα ζήσω τα όνειρά μου και θα χαρώ πολλά-πολλά χρόνια το παιδί μου. Κάθε πρωί κοιτάω τον καθρέφτη, λέω καλημέρα και χαμογελάω. Γιατί η ζωή είναι ωραία. Ο καρκίνος είναι μια ύπουλη αρρώστια αλλά όλοι μας κρύβουμε μέσα μας τη δύναμη να τον αντιμετωπίσουμε. Βρίσκομαι εδώ και μπορώ να παρέχω συναισθηματική στήριξη και πρακτική βοήθεια σε άλλες γυναίκες με την ίδια εμπειρία ως εκπαιδευμένη εθελόντρια του Συλλόγου «Άλμα Ζωής».

Και βρίσκομαι εδώ γιατί έκανα κάθε χρόνο προληπτικές εξετάσεις και ευτυχώς τον πρόλαβα σε αρχικό στάδιο.

Η συμβουλή που θα ήθελα να σου δώσω είναι ο προληπτικός έλεγχος να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού σου. Γιατί η πρόληψη και η έγκαιρη διάγνωση μπορούν να σώσουν ζωές. Έχεις άλλωστε κοντά σου ζωντανό παράδειγμα. Εμένα.

Η φίλη σου

Βάλια