Μια σονάτα του Mozart βοηθά στην καταπολέμηση των συμπτωμάτων κατά της επιληψίας

Ο Mozart αποτελεί ίσως τον πιο διάσημο συνθέτης όλων των εποχών. Ως παιδί-θαύμα, «τάραξε» τη μουσική με το ταλέντο του ενώ ως νέος, δημιούργησε εκπληκτικά έργα παίζονται μέχρι και σήμερα από τις μεγαλύτερες συμφωνικές ορχήστρες του κόσμου.

Αν και πέθανε αρκετά νέος -σε ηλικία μόλις 35 ετών- το έργο του σπουδαίου μουσικού του 18ου αιώνα, παρέμεινε πολιτιστικά και ακαδημαϊκά ως μεγάλη επιρροή στους αιώνες μετά τον θάνατό του.

Τώρα, φαίνεται ότι το έργο του κάνει θαύματα ακόμη και στην ιατρική. Μια πρόσφατη εργασία στις Επιστημονικές Εκθέσεις ανακοινώνει ότι ένα από τα κομμάτια του Mozart - η Σονάτα για δύο Πιάνα στο D Major K448 (γνωστή ως Mozart Κ448) - επιδρά στον εγκέφαλο ατόμων με επιληψία, ανακουφίζοντας τις κρίσεις τους.

Ο Mozart έγραψε το Mozart Κ448 σε ηλικία 25 ετών το 1781. Το κομμάτι περιέχει τρεις κινήσεις: το Alero con Spirito, andante και molto allegro. Το κομμάτι διαθέτει αντίθετες μελωδίες και ενοποιητική αρμονική απόχρωση. Ίσως αυτός ακριβώς ο συνδυασμός μελωδίας και αρμονίας να εμπνέει το φαινόμενο Mozart.

Πώς η μουσική θα σε κάνει πιο παραγωγική ακόμα κι όταν εργάζεσαι από το σπίτι

Μια επιστημονική μελέτη στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ανακάλυψε ότι η ακρόαση του Mozart K448 βελτίωσε τη χωρική σκέψη, τουλάχιστον προσωρινά.

Tι διαπίστωσε η μελέτη

Για να μελετήσουν τον αντίκτυπο του Mozart K448 στον εγκέφαλο των ατόμων με επιληψία, οι ερευνητές έπαιξαν τη μελωδία παρακολουθώντας τους αισθητήρες εμφυτεύματος εγκεφάλου στα άτομα. Οι αισθητήρες εμφυτεύματος ανιχνεύουν γεγονότα γνωστά ως ενδιάμεσες επιληπτικές εκκρίσεις (IED). Αυτά τα εγκεφαλικά συμβάντα είναι σύμπτωμα επιληψίας και είναι επιβλαβή για τον εγκέφαλο.

Η ομάδα διαπίστωσε ότι μετά από 30 δευτερόλεπτα ακρόασης της σονάτας, τα άτομα βίωσαν αισθητά λιγότερα IED. Αυτό επηρέασε επίσης την περιοχή του εγκεφάλου που χειρίζεται τα συναισθήματά μας. Η ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι οι μεταβάσεις μεταξύ μουσικών φάσεων οδηγούν σε μεγαλύτερα εφέ, πιθανώς λόγω της δημιουργίας προσδοκίας που κορυφώνεται με την ευχάριστη φύση μιας μεταβαλλόμενης μελωδίας.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η σονάτα του Mozart θα μελετηθεί περαιτέρω ως πιθανό θεραπευτικό φάρμακο για την επιληψία. Το γιατί το έργο του κορυφαίο αυτού συνθέτη είναι ξεχωριστό παραμένει ακόμη μυστήριο. Μια διαφορετική πρόσφατη εργασία προτείνει ότι αυτό που «ηρεμεί» τον επιληπτικό εγκέφαλο ποικίλλει κάπως ανάλογα με το φύλο.