«Όταν ένα παιδί πνίγεται από το φαγητό η μη γνώση Α Βοηθειών έχει καταδικάσει το άτομο σε θάνατο»

Τις έχουμε ανάγκη όταν πέφτουμε και χτυπάμε το χέρι ή το πόδι μας. Όταν νιώθουμε ζαλάδα και τα πόδια μας δεν μας κρατούν. Όταν χάνουμε τις αισθήσεις μας μέσα στη θάλασσα ή όταν πνιγόμαστε με το φαγητό. Σε αυτές και σε πολλές ακόμη περιπτώσεις οι πρώτες βοήθειες είναι αναγκαίες και η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Πρώτων Βοηθειών μάς το υπενθυμίζει για τα καλά.

Πρώτες βοήθειες εγκαυμάτων: Όλα όσα πρέπει να ξέρεις

Γιατί η σπουδαιότητα της γνώσης των πρώτων βοηθειών είναι προφανής αν αναλογιστούμε ότι στην Ευρώπη συμβαίνουν 100 εκατομμύρια περίπου έκτακτα περιστατικά σε ετήσια βάση. Επιπλέον, οι Ευρωπαίοι πολίτες στις μέρες μας καλούνται να αντιμετωπίσουν τις λεγόμενες σύγχρονες απειλές, όπως τα τεχνολογικά ατυχήματα, την αύξηση των τροχαίων, εργατικών ατυχημάτων, καρδιακών επεισοδίων καθώς και ατυχήματα που προκύπτουν από τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Πρώτων Βοηθειών, λοιπόν, επικοινωνήσαμε με τον Χρήστο Κρασαδάκη, επικ. Επιμελητή στο Νοσοκομείο ΚΑΤ και δημιουργό της First Aid Athens, ώστε να μοιραστούμε μαζί σου λίγες ακόμα γνώσεις για τις Πρώτες Βοήθειες. Ο Έλληνας έχει ιδέα από Πρώτες Βοήθειες ή όχι; Ποια είναι τα πιο συχνά περιστατικά έκτακτης ανάγκης που συμβαίνουν και πώς γίνεται κάποιος να είναι ψύχραιμος όταν παράσχει τις Α’ Βοήθειες; Αυτά κι άλλα πολλά εξηγεί στο Queen.gr ο κύριος Κρασαδάκης, ο οποίος επίσης μοιράζεται μαζί μας τι είναι αυτό που του έχει μείνει ανεξίτηλο στον νου από τα περιστατικά στα οποία ο ίδιος έχει συνδράμει.

Υπάρχει κάποιο περιστατικό που θυμάστε πιο έντονα όσα χρόνια κι αν περάσουν;

Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα από την ενασχόλησή μου με το θέμα είναι τα δεκάδες ευχαριστήρια μηνύματα ανθρώπων που έτυχε να βοηθήσουν σε επείγουσες καταστάσεις και να σώσουν ζωές, μετά την παρακολούθηση των σεμιναρίων μας. Λόγω του γεγονότος ότι είμαι νοσοκομειακός ιατρός, δεν έχω τον χρόνο να συμμετέχω σε διασωστικές ομάδες και επομένως δεν είναι συχνές οι επείγουσες καταστάσεις εκτός του επαγγελματικού μου χώρου.

Μεμονωμένα έχει χρειαστεί να συνδράμω. Στο Νοσοκομείο τα περιστατικά που βλέπουμε στις εφημερίες είναι πολύ σοβαρά και εκεί παρέχουμε την εξειδικευμένη φροντίδα. Εντούτοις, σαν διαδικασία είναι λιγότερο στρεσογόνα σε σχέση με το να κληθεί κάποιος απλός πολίτης να παρέχει τις Α' Βοήθειες σε κάποιον συνάνθρωπό του. Αυτό που θέλω να περάσω σαν μήνυμα, όμως, είναι πως οι καταστάσεις αυτές στατιστικά κάπου θα γίνουν. Καλύτερα να γίνουν μπροστά σε κάποιο άτομο που έχει γνώσεις στο τι πρέπει να κάνει. Και οι γνώσεις αυτές αφορούν όλους τους πολίτες. Δε χρειάζεται να εισαι γιατρός για να σώσεις μια ανθρώπινη ζωή.

«Οι καταστάσεις αυτές στατιστικά κάπου θα γίνουν. Καλύτερα να γίνουν μπροστά σε κάποιο άτομο που έχει γνώσεις Α’ Βοηθειών»

Ακόμα κι αν κάποιος δεν γνωρίζει πρώτες βοήθειες και βρεθεί μπροστά σε άνθρωπο που τις έχει ανάγκη, τι μπορεί να κάνει;

Να καλέσει επειγόντως βοήθεια. Δυστυχώς η παροχή Α' Βοηθειών χωρίς τις απαραίτητες γνώσεις που προσφέρονται στα σεμινάρια μπορεί να χειροτερεύσει τα δεδομένα. Εν έτει 2022 δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να μη γνωρίζεις τι να κάνεις σε μια επείγουσα κατάσταση. Εμείς προσφέρουμε ως εθελοντική ομάδα και online μαθήματα εκτός από δια ζώσης σεμινάρια. Τα οποία και παραμένουν σωσμένα στη σελίδα μας στο Facebook, ώστε να τα παρακολουθεί όποιος θέλει ανά πάσα ώρα.

Πώς κοντρολάρετε τον πανικό τη στιγμή που παρέχετε τις πρώτες βοήθειες;

Όπως ένας/μια χειρουργός, που στην παιδική του/της ηλικία θα μπορούσε να φοβάται τη θέα του αίματος, αλλά η διαρκής εκπαίδευση και καθημερινή τριβή του/της οδηγεί σε πλήρη ηρεμία σε μια ενδεχόμενη αιμορραγία, έτσι και ένας απλός πολίτης μπορεί να εκπαιδευτεί να είναι ψύχραιμος σε μια επείγουσα κατάσταση. Αυτό, όμως, προϋποθέτει παρακολούθηση αρκετών σεμιναρίων Α' Βοηθειών προκειμένου να υπάρξει αυτοματισμός στις κινήσεις. Η ψυχραιμία υπάρχει έμφυτη σε κάποιους ανθρώπους, όμως στην πλειοψηφία είναι κάτι επίκτητο.

Ποια είναι η πιο συχνή μορφή έκτακτης ανάγκης που προκύπτει μέσα στο σπίτι και πώς μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί;

Συνήθεις καταστάσεις στο σπίτι είναι μικροτραυματισμοί (π.χ. από πτώσεις). Εντούτοις, σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος να καλέσουμε κάποιον ειδικό (π.χ. τον παιδίατρό μας), ώστε να ενημερωθούμε για τις απαραίτητες πρώτες ενέργειες και με ηρεμία να μεταφέρουμε εμείς ή το ασθενοφόρο, αν χρειαστεί, τον ασθενή στο νοσοκομείο, σε κάποιο κέντρο υγείας ή σε κάποιο ιδιωτικό ιατρείο. Από την άλλη, εγώ θα ήθελα να δώσω έμφαση σε καταστάσεις που είναι πιο επείγουσες από τους μικροτραυματισμούς μέσα στο σπίτι, όπως η απόφραξη του αεραγωγού από κάποιο ξένο σώμα. Όταν, για παράδειγμα, ένα παιδί ή ενήλικας πνίγεται γιατί φαγητό ενσφηνώνεται σε κάποιο μέρος του σωλήνα με τον οποίο αναπνέουμε. Εκεί δεν υπάρχει χρόνος για τίποτα και η μη γνώση Α' Βοηθειών έχει καταδικάσει το άτομο σε θάνατο.

«Όταν ένα παιδί ή ενήλικας πνίγεται από το φαγητό… εκεί δεν υπάρχει χρόνος για τίποτα και η μη γνώση Α' Βοηθειών έχει καταδικάσει το άτομο σε θάνατο»

Θα έπρεπε οι πρώτες βοήθειες να περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα σχολικής εκπαίδευσης;

Θεωρώ πως είναι δεδομένη η ανάγκη της ύπαρξης σχετικού μαθήματος σε ετήσια βάση σε όλες τις βαθμίδες του σχολείου αλλά και στο πανεπιστήμιο, ανεξαρτήτως κατεύθυνσης. Έχουν γίνει κινήσεις προς την κατεύθυνση αυτή και από τη δική μας αλλά και από άλλες ομάδες εκπαίδευσης, σε εθελοντική πάντα βάση. Αυτό απέχει πολύ όμως από το να είναι θεσμοθετημένο από το Υπουργείο Παιδείας. Είναι σημαντικό τα παιδιά να εκπαιδεύονται από μικρή ηλικία, καθώς κατι τέτοιο δημιουργεί την απαιτούμενη ηρεμία και διαύγεια σε ένα επείγον περιστατικό. Αυτό δε σημαίνει φυσικά πως θα πρέπει να αρκεστούμε μόνο σε τέτοια μαθήματα. Μια γνώση η οποία δεν εξασκείται είναι καταδικασμένο να ξεχαστεί. Οπότε χρειάζεται ανά διαστήματα η συμμετοχή όλων μας σε σεμινάρια Α' Βοηθειών ώστε να γίνεται ένα φρεσκάρισμα των γνώσεων αλλά και να μαθαίνουμε τι έχει αλλάξει σε σχέση με την τελευταία φορά στα πρωτόκολλα που ακολουθούνται.

Ο Χρήστος Κρασαδάκης είναι επικ. Επιμελητής στο Νοσοκομείο ΚΑΤ και δημιουργός της First Aid Athens .

Η Παγκόσμια Ημέρα Πρώτων Βοηθειών (World First Aid Day) καθιερώθηκε το 2000, με πρωτοβουλία του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου, για να τονισθεί η σπουδαιότητα των Πρώτων Βοηθειών σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, αλλά και στην καθημερινότητα, εκεί όπου η έγκαιρη και σωστή παρέμβαση μπορεί να αποτρέψει μια αναπηρία ή να σώσει μια ζωή. Από τότε, λοιπόν, και κάθε χρόνο το δεύτερο Σάββατο του Σεπτεμβρίου γιορτάζεται η συγκεκριμένη μέρα.

Η First Aid Athens είναι πρακτικά μια εθελοντική ομάδα ιατρών και μη, με εξειδίκευση στην παροχή Α' Βοηθειών, η οποία διοργανώνει δωρεάν σεμινάρια για εκπαιδευτικούς , μαθητές, γονείς αλλά και γενικά για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται. Τα σεμινάρια αυτά ουσιαστικά μαθαίνουν τον κόσμο, τι ενέργειες πρέπει να κάνουν σε μια επείγουσα ιατρική κατάσταση. Τα σεμινάρια της First Aid Athens ξεκίνησαν 10 χρόνια πριν και έχουν περάσει από αυτά περισσότεροι από 12.000 συμπολίτες μας δια ζώσης ενώ τα online σεμινάρια έχουν περισσότερα από 300.000 views.