Η Δρ. Μαρουλιώ Σταθουλοπούλου ξέρει ότι οι survivors δεν φοβούνται τον καρκίνο - Εκείνος τις φοβάται

Πρόληψη, πρόληψη, πρόληψη. Το ακούς συνέχεια από τον γυναικολόγο σου και είναι μια καλή ευκαιρία να το ακούσεις ξανά τώρα για να φροντίσεις τον εαυτό σου- αν τον έχεις αμελήσει-, με αφορμή τον Οκτώβριο, τον μήνα πρόληψης, ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού. Ένα είδος καρκίνου που θεραπεύεται, πράγμα το οποίο μας επιβεβαιώνει η χειρουργός μαστού και διευθύντρια στη χειρουργική κλινική μαστού του θεραπευτηρίου Metropolitan, Μαρουλιώ Σταθουλοπούλου.

Η κυρία Σταθουλοπούλου μιλά στο Queen.gr για τη 17χρονη εμπειρία της με ασθενείς με καρκίνο του μαστού και για το πόσο ατρόμητες και δυνατές είναι σήμερα οι γυναίκες, εξηγεί αναλυτικά πώς και κάθε πότε πρέπει να κάνουμε αυτοεξέταση και μαστογραφία, αλλά και τον σημαίνοντα ρόλο της καλής ψυχολογίας της νοσούσης και της στήριξης του περιβάλλοντός της για μια γρήγορα καλή εξέλιξη του καρκίνου του μαστού.

Εκτός από τη μαστογραφία, υπάρχει και η αυτοεξέταση μαστού που πρέπει να κάνουμε εμείς οι γυναίκες προληπτικά. Σε τι συχνότητα πρέπει να γίνεται και πότε πρέπει να απευθυνθούμε στον γιατρό;

Η αυτοεξέταση έχει σαν στόχο να αναγνωρίσει μία γυναίκα κάποια πιθανή αλλαγή στο μαστό της και να απευθυνθεί στον ειδικό ιατρό. Καλό είναι να γίνεται μία φορά τον μήνα και για τις νέες γυναίκες που έχουν έμμηνο ρύση, προτείνουμε να γίνεται αμέσως μόλις τελειώσει η περίοδος. Τότε, ο μαστός είναι πιο ομαλός, λιγότερο πρησμένος και ανώδυνος. Αν σε μια αυτοεξέταση, μια γυναίκα ανακαλύψει ότι υπάρχει κάτι που δεν υπήρχε, δεν πρέπει να πανικοβληθεί, διότι 7 στις 10 περιπτώσεις από τα ογκίδια που πιάνουμε στον μαστό δεν είναι κακοήθεια. Μπορεί να είναι μια απλή κύστη ή ένα καλόηθες μόρφωμα.

«7 στις 10 περιπτώσεις από τα ογκίδια που πιάνουμε στον μαστό δεν είναι κακοήθεια»

Και η μαστογραφία κάθε πότε πρέπει να γίνεται;

Ασυμπτωματικές γυναίκες που δεν έχουν οικογενειακό ιστορικό ή δεν έχουν νοσήσει στο παρελθόν, πρέπει να ξεκινούν την ψηφιακή μαστογραφία από τα 40 έτη και να την επαναλαμβάνουν κάθε χρόνο. Αν υπάρχει ιστορικό στην οικογένεια, τότε οι γυναίκες πρέπει να ξεκινούν τη μαστογραφία 10 χρόνια μετά την ηλικία που εμφανίστηκε ο καρκίνος στο συγγενικό τους πρόσωπο και να κάνουν επίσης κάθε χρόνο εξέταση, σύμφωνα με την υπόδειξη ειδικού ιατρού. Ειδικά οι γυναίκες ανάμεσα στα 55 ως 75 έτη, δηλαδή μετά την εμμηνόπαυση, θα πρέπει αυστηρά στον χρόνο να εξετάζονται, γιατί σε αυτές τις ηλικίες εμφανίζονται πιο συχνά οι κακοήθειες του μαστού.

Εσείς τι παρατηρείτε; Είναι τυπικές οι γυναίκες στις εξετάσεις τους;

Η αλήθεια είναι ότι η πανδημία δεν βοήθησε πολύ. Ειδικά στις αρχές, ήταν πολλές οι γυναίκες που καθυστέρησαν όλους τους προληπτικούς ελέγχους και τις μαστογραφίες, με αποτέλεσμα να έχουμε κάποιες πιο προχωρημένες καταστάσεις. Πλέον, όμως, παρατηρώ ότι οι γυναίκες είναι αρκετά συνεπείς, ευαισθητοποιημένες και ενημερωμένες. Κάνουν τους απαραίτητους προληπτικούς ελέγχους και σ’ αυτό βοηθά σίγουρα η ενημέρωση που γίνεται με τις διάφορες καμπάνιες από τις ΜΚΟ, ιατρικές ομάδες και από όλα τα ΜΜΕ.

Μια γυναίκα που ενημερώνεται ότι νοσεί από καρκίνο του μαστού σίγουρα στην αρχή πανικοβάλλεται. Μετέπειτα, κάποιες γυναίκες πεισμώνουν και λένε ότι θα τα καταφέρουν, ενώ άλλες φοβούνται πολύ. Τελικά, τι ρόλο παίζει η ψυχολογία σε μια γυναίκα που νοσεί; Υπάρχει περίπτωση με καλή ψυχολογία να έχουμε καλύτερη και αμεσότερη ανταπόκριση σε θεραπεία;

17 χρόνια που ασχολούμαι με τον καρκίνο του μαστού έχω διαπιστώσει ότι όσες γυναίκες δε φοβήθηκαν τη νόσο, τις φοβήθηκε η νόσος. Οι γυναίκες που έχουν καλή ψυχολογία και από την αρχή δεν πανικοβάλλονται, την αντιμετωπίζουν σαφώς καλύτερα. Η καλή ψυχολογία βοηθά στην καλύτερη βιολογική κατάσταση του οργανισμού, στο καλό ανοσοποιητικό και σίγουρα στην αντιμετώπιση της νόσου πιο αποτελεσματικά.

«Η καλή ψυχολογία βοηθά στην καλύτερη βιολογική κατάσταση του οργανισμού»

Εσείς τι κάνετε και τι συμβουλεύετε μια γυναίκα να κάνει για να έχει καλύτερη ψυχολογία από τη στιγμή που διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού;

Προσπαθώ να τις βοηθήσω να καταλάβουν ότι ο καρκίνος μαστού αντιμετωπίζεται. Ο πόνος, η πτώση των μαλλιών και η αλλαγή στην εικόνα είναι περαστικά. Δεν πρέπει να τις καταβάλει ο πανικός, η στενοχώρια, το άγχος. Υπάρχουν λύσεις. Ακολουθούμε, λοιπόν, τα βήματα, εμπιστευόμαστε τον γιατρό μας, συμμετέχουμε στις θεραπευτικές αποφάσεις όσο περνά από το χέρι μας και δεν πάμε ποτέ σε χειρουργείο με εύρημα στον μαστό χωρίς να ξέρουμε τι είναι. Εκεί θα πρέπει οι γυναίκες να συμμετέχουν περισσότερο. Να μην μπαίνουν, δηλαδή, στο χειρουργείο χωρίς να ξέρουν τι έχουν.

Φαντάζομαι ότι στην ψυχολογία των γυναικών που νοσούν παίζει σημαντικό ρόλο το περιβάλλον τους. Πώς πρέπει να συμπεριφέρεται η οικογένεια και οι στενοί φίλοι για να μην επιβαρύνουν κι άλλο συναισθηματικά τη νοσούσα;

Είναι λογικό ότι το περιβάλλον της ασθενούς θα στενοχωρηθεί. Αυτό που προέχει, όμως, είναι να στηρίξουν τον άνθρωπό τους. Να μη δείξουν τον πανικό τους, να μην κλείσουν τα μάτια, να είναι κοντά της. Να συζητούν μαζί της, να τη στηρίξουν όταν αλλάξει η εικόνα της. Να κάνουν μικρά πραγματάκια που μπορούν να την ανακουφίσουν, αλλά και να τη συνοδεύουν στις θεραπείες. Χρειάζεται ψυχραιμία κι όχι πανικός. Αν χρειάζεται και ψυχολογική υποστήριξη, σαφέστατα να την αναζητήσουν. Επιπλέον, είναι σημαντικό να συμμετέχουν σε όλη τη διαδικασία και τα παιδιά, αν είναι σε ηλικία που μπορούν να καταλάβουν. Βάζουμε μπροστά τον άνθρωπο που νοσεί.

Από όσο γνωρίζω υπάρχουν αρκετές διαφορετικές θεραπείες της νόσου. Σε άλλες περιπτώσεις ο καρκίνος του μαστού αντιμετωπίζεται με ακτινοθεραπείες και χημειοθεραπείες, σε άλλες είναι αναγκαία η μαστεκτομή. Στη δεύτερη περίπτωση, μπορούμε πραγματικά να έχουμε ένα καλό αισθητικά αποτέλεσμα;

Η αποκατάσταση τώρα πια στις μαστεκτομές έχει πολύ καλά αισθητικά αποτελέσματα. Κι έτσι, αφού οι γυναίκες υποβληθούν σε μαστεκτομή, μπορούν μετά να έχουν μια όμορφη εικόνα του στήθους τους, σαν να έχουν κάνει αισθητική επέμβαση και όπου απαιτείται συμμετέχει και ο πλαστικός χειρουργός. Αυτό συμβάλλει σε πολύ μεγάλο βαθμό στην ποιότητα ζωής και την καλή ψυχολογία μετά τη νόσο. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να συμβιβάζονται αλλά να αναζητούν την καταλληλότερη θεραπευτική προσέγγιση χωρίς κανέναν συμβιβασμό στην ογκολογική ασφάλεια.

Κλείνοντας, θυμάστε κάποια εμψυχωτική ιστορία ασθενούς; Κάποια γυναίκα που να πάλεψε πολύ, που να αντιμετώπισε δυσκολίες περισσότερες από το σύνηθες με τη νόσο, αλλά να τα κατάφερε και σήμερα να ζει μια καλή ζωή, όπως πριν;

Είναι πολλές οι γυναίκες που δυσκολεύτηκαν πολύ κατά τη διάρκεια των θεραπειών, θα έλεγα η πλειοψηφία αντιμετωπίζει την αρχική διάγνωση και τη θεραπευτική προσέγγιση με άρνηση και σαν να τελειώνει η ζωή τους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια κοπέλα 29 ετών, στην οποία είχαν αφαιρέσει ένα υποτιθέμενα καλόηθες ογκίδιο, το οποίο αποδείχθηκε ότι είναι κακοήθεια και μάλιστα από τις πιο επιθετικές. Οπότε, χρειάστηκε να υποβληθεί σε χημειοθεραπεία. Μετά από θετικό γονιδιακό έλεγχο κάναμε διπλή μαστεκτομή και αποκατάσταση και παρόλες τις δυσκολίες, σήμερα αυτό το κορίτσι έχει κάνει τη δική του οικογένεια, έχει δύο παιδιά και κατάφερε να κάνει όλη αυτήν την περιπέτεια δύναμη. Θυμάμαι ακόμη μία γυναίκα που όταν της ανακοίνωσα ότι έχει καρκίνο μαστού πανικοβλήθηκε πραγματικά. Δεν ήρθε άμεσα να προχωρήσουμε στη θεραπεία που της πρότεινα και πίστεψα ότι απευθύνθηκε σε άλλον συνάδελφο. Τελικά, μετά από πολύ καιρό με επισκέφθηκε και πάλι, προχωρήσαμε ευτυχώς χωρίς μεγάλη επιβάρυνση στην πρόγνωση και τώρα είναι αυτή που πρώτη δίνει δύναμη σε άλλες γυναίκες και συμμετέχει σαν εθελόντρια σε σύλλογο γυναικών. Προτρέπει όλες τις γυναίκες να μην αμελούν τον προληπτικό έλεγχο και τους δίνει δύναμη με το προσωπικό της παράδειγμα.