Τι πραγματικά είναι η οστεοπόρωση;
Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για την οστεοπόρωση που εμφανίζεται σε πλήθος γυναικών μετά την εμμηνόπαυση.
Η οστεοπόρωση προέρχεται από τις λέξεις οστό και πόρος που σημαίνει οπή (τρύπα) στο οστό, και όπως δηλώνει το όνομά της είναι μια νόσος στην οποία το ανθρώπινο κόκκαλο είναι φυσιολογικό σε συστατικά, αλλά με μικρότερη πυκνότητα. Αυτό οφείλεται στο ότι διαρκώς τα ανθρώπινα οστά βρίσκονται σε μια διαδικασία παραγωγής νέου οστού και απορρόφησης του παλαιού. Όταν για διάφορους λόγους η ισορροπία αυτή διαταραχθεί, δηλ. είτε απορροφάται περισσότερο οστό, είτε παράγεται λιγότερο νέο, είτε και τα δυο, εμφανίζεται η οστεοπόρωση. Πρόκειται δηλαδή για μια ποσοτική διαταραχή του οστού και όχι για ποιοτική διαταραχή.
Η οστεοπόρωση εμφανίζεται πιο συχνά στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση (λόγω της απώλειας της προστατευτικής δράσης των οιστρογόνων στα οστά), σε καπνίστριες, λόγω αλκοολισμού, λόγω άλλων ενδοκρινικών διαταραχών (κάτι που καθιστά απαραίτητο τον έλεγχο από ενδοκρινολόγο) αλλά και σε γεροντική ηλικία επηρεάζοντας και τους άνδρες.
Η σημασία της οστεοπόρωσης βρίσκεται στο γεγονός ότι λόγω της αδυναμίας των οστών, αυτά γίνονται πιο ευάλωτα σε κατάγματα, με συνηθέστερες εντοπίσεις το ισχίο, τους σπονδύλους και τον καρπό.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ορίζει την οστεοπόρωση ως την κατάσταση εκείνη όπου «η πυκνότητα του οστού στη σπονδυλική στήλη είναι κατά 'πολύ' (2,5 σταθερές αποκλίσεις) μικρότερη από την πυκνότητα ενός υγιούς ατόμου 25 ετών». Διαφορά μικρότερη από αυτή είναι συμβατή με οστεοπενία, ένα στάδιο πριν την πλήρη εμφάνιση της νόσου της οστεοπόρωσης. Τα καλά νέα με την οστεοπόρωση είναι ότι υπάρχουν πλέον πολλά διαθέσιμα φάρμακα που σε συνδυασμό με αλλαγές στην καθημερινότητα μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Μια ενδιαφέρουσα κατηγορία οστεοπόρωσης είναι η διαλείπουσα ιδιοπαθής οστεοπόρωση του ισχίου που απαντάται σε γυναίκες στο τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης και δεν χρειάζεται φάρμακα, αλλά ανάπαυση και αναλγητικά, καθώς υποχωρεί αυτόματα.
Στη θεραπεία της οστεοπόρωσης έχουν αφιερωθεί χιλιάδες σελίδες βιβλίων και στη διάθεση των ειδικών υπάρχουν πλέον πολλά φάρμακα, εκτός των παλαιότερων σκευασμάτων καλσιτονίνης σε σπρέι, που δεν χρησιμοποιούνται πλέον.
Ίσως είναι σημαντικότερη η κατανόηση της πρόληψής της τόσο από μικρότερες ηλικίες όσο και για όσους έχουν οστεοπενία. Η συστηματική σωματική άσκηση ακόμη και στις μεγαλύτερες ηλικίες με τη μορφή στατικού ποδήλατου και βάδισης, η αποφυγή του καπνίσματος και του αλκοόλ, η επαρκής πρόσληψη με τις τροφές ασβεστίου και βιταμινης D είναι οι πιο σημαντικοί παράγοντες πρόληψης της εμφάνισης αυτής της σοβαρής διαταραχής των οστών.
