Γιατρέ τρίζω τα δόντια μου

Η περίπτωση δεν είναι τόσο σπάνια πια, αλλά θα έλεγα πολύ συχνό φαινόμενο. Είναι η νέα «τάση» του σύγχρονου αστού ο οποίος μαστίζεται από την οικονομική κρίση.
Το στρες που δημιουργεί σε όλους μας η παρούσα οικονομική και κοινωνική κατάσταση,μεταφράζεται σε έντονο βρυγμό των δοντιών.
Ο βρυγμός των δοντιών, οδηγεί σε σταδιακή απώλεια της αδαμαντίνης, μασητικά και κοπτικά, απώλεια του μασητικού επιπέδου και μεταφράζεται κλινικά σε πόνο στην κροταφογναθική άρθρωση και συνοδεύεται από συχνούς πονοκεφάλους στους κροτάφους.

Όταν ο ασθενής σφίγγει τα δόντια του, είναι δηλ. βρυγμομανής, αρχικά ελέγχουμε την σύγκλεισή του (δηλαδή τον τρόπο που κλείνουμε το στόμα και πώς «ακουμπάνε» τα δόντια μεταξύ τους) και στη συνέχεια κατασκευάζουμε ένα νάρθηκα εξατομικευμένο για κάθε ασθενή (ένα πλαστικό μασελάκι λεπτό που φοράμε για κάποιες ώρες) και ονομάζεται ''νάρθηκας ανάπαυσης''.
Ο νάρθηκας χαλαρώνει την άρθρωση, ξεκουράζει τους μύες του προσώπου, βοηθά σημαντικά στην μείωση των πονοκεφάλων και τέλος σταματά την αποτριβή των δοντιών.
Η αποτριβή των δοντιών , το δεύτερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, οφείλεται σε αρκετές αιτίες:

-μια κακή σύγκλειση των δοντιών
-η μεγάλη κατανάλωση φρουτοχυμών (οξέα)
-ο βρυγμός (σφίξιμο των δοντιών)
-η μειωμένη έκκριση σάλιου

Γενικά, η αποκατάσταση γίνεται με veneers πορσελάνης(όψεις πορσελάνης) στα μπροστινά δόντια εάν το πρόβλημα δεν είναι πολύ σοβαρό και στεφάνες ζιργονίας πορσελάνης στα πίσω ή με στεφάνες ζιργονίας πορσελάνης μπροστά και πίσω εφόσον έχουμε πολύ έντονες αποτριβές.

Συνιστούμε στην κατασκευή των «θηκών» να χρησιμοποιούμε την ζιργονία πορσελάνης και όχι την μεταλλοπορσελάνη ή την ολοκεραμική, γιατί είναι πολύ πιο ανθεκτικές εργασίες, άριστου αισθητικού αποτελέσματος και χωρίς τα αρνητικά του μεταλλικού σκελετού (οξείδωση μετάλλου, αντιαισθητικά μαύρα όρια στα ούλα.