O αγκώνας του τενίστα: ο τραυματισμός ενός τένοντα που δεν αφορά μόνο τις τενίστριες
Ο ιατρός Παναγιώτης Νταγιόπουλος αναλύει όλα όσα πρέπει να ξέρετε για αυτή την πάθηση του τένοντα.
Η έξω επικονδυλίτιδα του αγκώνα, η αλλιώς «ο αγκώνας του τενίστα» (tennis elbow), όπως έχει επικρατήσει διεθνώς, είναι μια επώδυνη πάθηση που αφορά κυρίως ασθενείς 25-50 ετών. Επαναλαμβανόμενες κινήσεις του αγκώνα σε έξω στροφή, κινήσεις με τον αγκώνα σε έκταση και λύγισμα του καρπού, οδηγούν προοδευτικά σε τραυματισμό ενός τένοντα -στον τένοντα του βρ. κερκιδικού εκτείνοντα τον καρπό μυ, ο οποίος ξεκινά από την έξω περιοχή του αγκώνα και καταλήγει στον καρπό. Απότομες, βίαιες κινήσεις μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε παρόμοιο τραυματισμό, αλλά η αιτιολογία είναι κυρίως η υπέρχρηση. Επειδή η χαρακτηριστική κίνηση του αγκώνα στο τένις οδηγεί σε αυτόν τον τραυματισμό, η πάθηση έχει λάβει το όνομα της, αν και εμφανίζεται σε πολλές άλλες δραστηριότητες, όπως σε χειρονακτικές εργασίες, κλπ.
Τα συμπτώματα εμφανίζονται προοδευτικά και τελικά ο ασθενής παραπονιέται για πόνο στην έξω περιοχή του αγκώνα και αρκετές φορές για αδυναμία στη σύλληψη με το χέρι ή σε επιδείνωση των συμπτωμάτων με την έκταση του καρπού. Η διάγνωση από τον θεράποντα ιατρό γίνεται κυρίως με την κλινική εξέταση, αλλά για να αποκλεισθούν άλλες παθήσεις με παρόμοια συμπτώματα (όπως παθήσεις του αυχένα, σύνδρομα πίεσης ορισμένων νεύρων της περιοχής), μπορεί να χρειασθεί να πραγματοποιηθούν ένα υπερηχογράφημα ή μια μαγνητική τομογραφία.
Η αρχική θεραπεία, που είναι πολλές φορές αποτελεσματική, αφορά:
-στην αλλαγή και περιορισμό των δραστηριοτήτων,
-στην εκμάθηση σωστής τεχνικής κατά τη δραστηριότητα που προκαλεί τα συμπτώματα,
-στην εφαρμογή ειδικών ναρθηκών στον αγκώνα
-στην κινησιοθεραπεία με διατάσεις των μυών της περιοχής (κάμψη του καρπού).
Επίσης ενέσεις με κορτικοστεροειδή, θεραπεία με υπερήχους και ειδικά τοπικές εγχύσεις αυτόλογων αυξητικών παραγόντων δίνουν εξαιρετικά αποτελέσματα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Στις λίγες περιπτώσεις που τα συμπτώματα παραμένουν μετά από 6 έως 12 μήνες, η χειρουργική λύση προσφέρει με μια μικρή τομή ανακούφιση από τα συμπτώματα «καθαρίζοντας» την τραυματισμένη και φλεγμονώδη περιοχή του τένοντα.
