Tσικνοπέμπτη Τότε και Τώρα: Εσύ μπορεί να άλλαξες, το παϊδάκι όχι

Tσικνοπέμπτη σήμερα και σαν κάθε Έλληνας που σέβεται τον εαυτό του θα βγεις να φας μέχρι σκασμού και την επόμενη μέρα να κλαις για τις περιττές θερμίδες (αν είσαι γυναίκα γιατί αν είσαι άντρας αύριο λογικά θα φας στη δουλειά κρύα προβατίνα). Το φοβερό με την μέρα αυτή, δεν είναι ότι γιορτάζεται, αλλά ότι όλοι μας την βρίσκουμε σαν ευκαιρία να φάμε κρέας, λες και δεν τρώμε τουλάχιστον 4 φορές την εβδομάδα (μιλάμε για στέρηση έτσι;). Το ακόμα πιο παράλογο είναι, ότι η μέρα αυτή σηματοδοτεί μία μακρά περίοδο νηστείας, 40 μέρες βασικά μέχρι το Πάσχα, οπότε και είναι, αν θέλεις, το τελευταίο... καλό τσιμπούσι. Όποιος νηστέψει 40 μέρες ας μου στείλει ένα mail. Θέλω να ξέρω ποιος είναι. Εκτός βέβαια από τα παραπάνω, το ακόμα πιο χαρακτηριστικό της μέρας αυτής, είναι η οικογενειακή ή έστω απλή συγκέντρωση στην ταβέρνα που βάζει και live μουσική, συνήθως αναλαμβάνει ένας ετοιμοθάνατος κύριος που ταυτόχρονα τραγουδάει και παίζει μουσική-είτε με μπουζούκι είτε με μπαγλαμά-. Εδώ στο γραφείο λοιπόν, θυμηθήκαμε τις Τσικνοπέμπτες του τότε-παιδιά αμούστακα ακόμα-και του τώρα και τις υποβάλλαμε σε ένα σκληρό crash test. Πάμε...

1. Τότε: Οικογενειακή συγκέντρωση σε ταβέρνα με γιαγιάδες-παππούδες, θείους και θείες. Για κάποιο λόγο η ευτραφής θεία της μαμάς σου κάθεται πάντα δίπλα σου, και εκτός του ότι σου σκάει ρουφηχτό φιλί στο ανυποψίαστο παιδικό σου μαγουλάκι, στη συνέχεια σου μιλάει ακατάπαυστα για τα κατορθώματα της εγγόνας (!) της στο σχολείο και για το πόσο καλά τα πηγαίνει στο μπαλέτο, κάνοντάς σου επίπληξη που εσύ πηγαίνεις καράτε. Θέλεις να της βροντοφωνάξεις ότι είσαι 12 και ότι δε σε νοιάζει τίποτα από όσα λέει, αλλά κάνεις υπομονή και συνεχίζεις να τρυπάς με την οδοντογλυφίδα το νάιλον τραπεζομάντηλο.

Τώρα: Για κάποιο δαιμονισμένο λόγο κάθεσαι πάντα δίπλα στη φρεσκοχωρισμένη ή φτυσμένη από γκόμενο και Θεό φίλη, η οποία δεν είναι και ακριβώς φίλη αλλά και να την αγνοήσεις δεν μπορείς. Οπότε όλο το βράδυ σου μιλάει ακατάπαυστα για το πόσο σκάρτα της φέρθηκε ο Μάκης και για το ραφιναρισμένο σχέδιο εκδίκησης που ετοιμάζει (να τον πάρει τηλέφωνο και να τον βρίσει φάση). Mπορώ όμως να το κάνω και χειρότερο: Ζευγάρι φίλων προσγειώνεται στο τραπέζι και δηλώνει -πραγματικά χωρίς να ντρέπεται-: «Εμείς δε θα φάμε πολύ, γιατί φάγαμε από ένα τοστάκι πριν έρθουμε»! Δηλαδή απλά θα πιάσουν δύο καρέκλες άνευ λόγου και αιτίας; Παιδιά, δε θέλουμε την παρέα σας. Να φάμε θέλουμε. Μπορείτε απλά να φύγετε και να πάτε να μασουλήσετε μαρούλια με κοπανιστό αέρα!

2. Τότε: Το κέφι βρίσκεται στο απόγειο και η οικογένεια διασκεδάζει δίχως αύριο. Είναι ακριβώς το σημείο μηδέν που ημιμεθυσμένος θείος, σηκώνεται βαρύς κι ασήκωτος, δυστυχώς με μισάνοιχτο πουκάμισο μέσα από το οποίο ξεπροβάλλουν κατσαρές τρίχες, βάζει το τσιγάρο κάτω, ανοίγει τα χέρια, και αντί να πετάξει όπως θα ευχόσουν, αρχίζει να παραπατάει στους ρυθμούς της βαριάς ζειμπεκιάς. Στη συνέχεια, φυσικά και σε τραβάει να αναλάβεις εσύ το χορό-προφανώς γιατί δεν έχει άλλη ανάσα-λες και είναι έθιμο κάθε φορά η οικογένεια να ρεζιλεύει ένα ανήμπορο παιδάκι κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Τώρα: Φίλη κεφάτη και σπιρτόζα που έχει το τσιφτέτελο μέσα της, σε τραβολογάει να σηκωθείς λέγοντάς σου, όταν της αρνείσαι, ότι είσαι ξενέρωτη. Ποια, εσύ! Άντε να εξηγήσεις ότι μετά από τόσο φαγητό αν κάνεις να χοροπηδήσεις θα αρχίσεις τους εμετούς, και άντε να καταλάβει ότι το παντελόνι σου είναι τόσο στενό και η κοιλιά σου τόσο πρησμένη, που αν κάνεις να σηκωθείς θα πέσεις μπροστά από τη βαρύτητα. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται για τουλάχιστον τρεις φορές ακόμα, ενώ στο τέλος παρεξηγείται γιατί πιστεύει ότι δεν τη συμπαθείς. Το θέμα είναι ότι τη συμπαθούσες, αλλά εδώ και δύο ώρες οργανώνεις στο μυαλό σου την εξόντωσή της. Άσε με αγάπη μου να φάω σαν άνθρωπος.

3. Τότε: Τη στιγμή που τα χέρια σου είναι γεμάτα λαδίλα, επειδή ως παιδί προφανώς και δε χρησιμoποιείς μαχαιροπίρουνο helloooooooo, εκείνη τη στιγμή λοιπόν, η αγγελοκρουσμένη θεία σου βγάζει από μία τεράστια σακούλα ρόπαλο το οποίο και προσγειώνει στο κεφάλι σου, αφήνοντάς σε-το λιγότερο-ζαλισμένη-. Στη συνέχεια, σου φοράει ένα από αυτά τα υπέροχα καπελίνο, ξέρεις με το κορδονάκι από κάτω που κόβουν την κυκλοφορία του αίματος, και το δράμα σου βρίσκεται σχεδόν στην κορύφωσή του. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την ολόσωμη στολή λιονταριού που φοράς και η οποία ευθύνεται για το γεγονός ότι θέλεις να πας τουαλέτα εδώ και μισή ώρα και απλά σκέφτεσαι τη διαδικασία.

Τώρα: Μα πάντα να υπάρχει χαζοχαρούμενη φίλη που πολύ στενοχωριέται που δεν μασκαρευτήκατε αλλά παρόλα αυτά για τους ξινούς της παρέας έχει φέρει διάφορα εξαρτήματα; Φυσικά και σε αναγκάζει να φορέσεις καπέλο και την κλασική μάσκα-γυαλιά, μύτη, μουστάκι-για να ευθυμήσετε (γέλασες καθόλου εσύ;). Σε περίπτωση που πας να απομακρύνεις τα διακοσμητικά αυτά, τα οποία σου έχουν ήδη προκαλέσει φαγούρα, γίνεται έξαλλη, κάτι που σε αφήνει παγερά αδιάφορη γιατί δεν έχεις κανέναν απολύτως σκοπό να χαλάσεις τα μαλλιά σου τα οποία πλήρωσες για να φτιάξεις για το σημαντικό αυριανό ραντεβού στη δουλειά. Δε φτάνει δηλαδή που θα βάλεις ένα κιλό ξηρό σαμπουάν για να φύγει η τσίκνα, πρέπει να είσαι και σαν την Ρίτα Σακελλαρίου με περμανάντ. Έλα σε παρακαλώ.

4. Τότε: Κλασικός μπάρμπας που το παίζει τζόβενο, λέει την ατάκα θρύλο: «Εγώ θα κάτσω με τη νεολαία! Φυσικά έρχεται στο παιδικό τραπέζι, τρώει τα πάντα και κάνει και παρατηρήσεις γιατί εσύ μαζί με τα υπόλοιπα κουτσούβελα της οικογένειας σιγά σιγά αγανακτείτε με τα κλαρίνα, και το σαματά σας τον κάνετε. Εκτός πια κι αν ήσουν από τα τυχερά παιδάκια που δεν είχαν θέμα με τη φασαρία και κοιμόντουσαν με την μούρη πάνω στο τραπέζι, σε απόσταση αναπνοής από μαχαίρια, πιρούνια και τηγανιτές πατάτες.

Τώρα: Σε περίπτωση που έχεις βγει με την οικογένεια, είσαι αυτή που κάθεται με τη... νεολαία γιατί πολύ απλά είσαι ανύπαντρη, δεν έχεις φέρει κάποιο συνοδό και άρα αυτομάτως θεωρείσαι ή παιδί ή απόκληρη. Φυσικά, ποτήρι με αναψυκτικό προσγειώνεται στο τζιν σου και έχεις (σχεδόν) πάντα και λίγο τυρί στα μαλλιά. Σε περίπτωση που έχεις βγει με παρέα, νιώθεις εξίσου απόκληρη μιας και όλοι είναι δεσμευμένοι κι εσύ έχεις σκάσει σαν την καλαμιά στον κάμπο. Σκέψου όμως ότι οι φίλες σου δεν μπορούν να φλερτάρουν τον ιδρωμένο μεσόκοπο του διπλανού τραπεζιού, κάτι που μπορείς άνετα να κάνεις εσύ (τυχεράκια).