Τρεις συντάκτριες αποκαλύπτουν τα βιβλία που έχουν για «ασπίδα» γιορτάζοντας την Ημέρα της Γυναίκας

Η αλήθεια είναι πως την περίοδο που διανύουμε, λίγοι από εμάς έχουν το κουράγιο να παρακολουθήσουν ένα ολόκληρο δελτίο ειδήσεων, χωρίς να γίνει το στομάχι τους κόμπος. Οι καταγγελίες που προηγήθηκαν από τους «πρωταγωνιστές» του κινήματος #metoo το προηγούμενο διάστημα, έναν μήνα μετά μας προκαλούν την ίδια αποστροφή. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η φετινή 8η Μάρτη, η ημέρα που έχει καθιερωθεί από το 1909 ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, παραμένει περισσότερο από έναν αιώνα σύγχρονη και ζωντανή.

Γιατί μέσα από αυτή την παγκόσμια γιορτή, διεκδικούμε έναν κόσμο που οι ειδήσεις δεν θα μας προκαλούν αποστροφή και ντροπή. Έναν κόσμο όπου όλοι ανεξαρτήτως φύλου θα απολαμβάνουν τα ίδια προνόμια, τις ίδιες ελευθερίες και την ίδια αντιμετώπιση. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο, χρειάζεται πρώτα να διδαχθούμε από τις ιστορίες των γενναίων που βρήκαν το θάρρος και μίλησαν. Να τους ακούσουμε για να αναγνωρίσουμε μέσα από αυτές το «τέρας» που πρέπει να κατατροπώσουμε και να πετύχουμε τον σκοπό μας.

Ακριβώς για αυτό, σε μία καθημερινότητα που μας «πολιορκούν» διαρκώς δυσάρεστα περιστατικά και μας κάνουν να χάνουμε την ελπίδα μας στην ανθρωπότητα, τρεις συντάκτριες του Queen.gr επέλεξαν να κλείσουν την τηλεόραση, ζητώντας απαντήσεις και βοήθεια μέσα στις σελίδες κάποιου βιβλίου. Γιατί, μέσα από τις λέξεις της Πλαθ, της Μποβουάρ και της Σατραπί, η Ειρήνη, η Μάτα, η Χρύσα και όλες, αντλούμε δύναμη για να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε και να διεκδικούμε έναν κόσμο δικαιοσύνης και έμφυλης ισότητας!

Η Ειρήνη διαβάζει ξανά το βιβλίο «Ο γυάλινος κώδων» της Σύλβια Πλαθ

Πρώτη φορά διάβασα το «The Bell Jar» ως απόφοιτη Λυκείου και ενώ ετοίμαζα βαλίτσες για την πόλη που θα φιλοξενούσε τα φοιτητικά μου χρόνια, το ίδιο και η ηρωίδα του βιβλίου, Έστερ. Ήταν το κατάλληλο βιβλίο την κατάλληλη στιγμή. Αυτό αποδεικνύεται δέκα χρόνια αργότερα, που παίρνει πάλι θέση στο κομοδίνο μου. Ακόμη και αν δεν είμαι πια συνομήλικη με την πρωταγωνίστρια, τα βράδια ξεφυλλίζω αυτό το ψυχογράφημα, σαν να πηγαίνω βόλτα με μία φίλη που κάναμε παρέα στο παρελθόν. Ένιωσα την ανάγκη να το διαβάσω ξανά, γιατί όπως λέει, «Αισθανόμουν εντελώς αδρανής και άδεια, όπως πρέπει να αισθάνεται το μάτι του κυκλώνα που περιστρέφεται νωθρά μέσα στην κοσμοχαλασιά που το περιβάλλει», ενώ κανονικά, «I was supposed to have the time of my life…».

Ναι, τόσο αντιφατικό και αιχμηρό είναι το βιβλίο «Ο γυάλινος κώδων». Τόσο αντιφατικό όσο η παράξενη πραγματικότητα που μας περιβάλλει, όσο εμείς οι ίδιες. Τόσες πολλές αντιφάσεις και ρόλοι που μερικές φορές χάνουμε την ισορροπία μας. Ωστόσο, έχοντας στο πλάι μας κορίτσια σαν την Έστερ του «The Bell Jar», ένα κορίτσι με τρυφερό λόγο και παγερό χιούμορ, που δεν σταματά να αναζητά την ταυτότητα και τη θέση της στην ανδροκρατούμενη εποχή του ‘50, νιώθουμε λιγότερο μόνες και πολύ πιο δυνατές. Γιατί, αυτό που κάνει το βιβλίο «Ο γυάλινος κώδων» μία ξεχωριστή λογοτεχνική συντροφιά, δεν είναι μόνο η υπογραφή και το ταλέντο της Πλαθ, αλλά το βλέμμα της που μας κοιτάει πίσω από τις λέξεις και «κλείνει» το μάτι στο δυνατό κορίτσι που κρύβεται μέσα μας.

Η Μάτα -και οι φίλες της- προσπαθούν να διαβάσουν το «Δεύτερο Φύλο» της Μποβουάρ

Από την πρώτη αποκάλυψη που προκάλεσε το ελπιδοφόρο «κύμα» του #metoo και έπειτα, δεν έχουμε σταματήσει να πέφτουμε ξανά και ξανά από τα σύννεφα. Αυτή η απρόβλεπτη προσγείωση κάθε φορά γίνεται όλο και πιο επώδυνη, γιατί φέρει μαζί της το βάρος ενός ακόμη ανθρώπου, μίας «πρωταγωνίστριας» η οποία θα μπορούσε να είναι κόρη, συνάδελφος, φίλη, μητέρα μας. Και ακριβώς για αυτό, γιατί πρέπει με κάποιον τρόπο να κρατηθούμε από κάπου, να αντλήσουμε δύναμη και να δώσουμε δύναμη σε αυτές τις γυναίκες, χρειαζόμαστε και στη βιβλιοθήκη μας τα κατάλληλα «εργαλεία». Ένα από αυτά είναι το «Δεύτερο Φύλο» της «ιέρειας» του φεμινισμού Σιμόν ντε Μπoβουάρ, μία αποκαλυπτική μελέτη του 1949 και απαγορευμένη από την καθολική εκκλησία.

Πρόκειται για ένα θεμελιώδες έργο που γύρισε σελίδα στη φεμινιστική ιδεολογία, αποδομώντας μέσα από μία κοινωνιολογική, βιολογική και ψυχαναλυτική «ματιά», τα στερεότυπα που συνθέτουν την κοινωνική ταυτότητα της γυναίκας, τους λόγους που υπάρχουν, αλλά και πώς θα απαλλαγούμε από αυτά, για να γίνουμε οι γυναίκες που ονειρευόμαστε. Εάν το βιβλίο υπάρχει στο ράφι σου, θέλεις να το διαβάσεις αλλά σε αποθαρρύνουν οι 750 σελίδες, προτείνω να παρακινήσεις τις φίλες σου να δημιουργήσετε μία «λέσχη ανάγνωσης». Να ξεκινήσετε να το διαβάζετε συγχρόνως και κάθε φορά που θα έχετε ολοκληρώσει το ίδιο κεφάλαιο, να μοιράζεστε τις σκέψεις, τις ερωτήσεις, τις σημειώσεις στην άκρη των σελίδων. Να είσαι σίγουρη πως αυτή η λογοτεχνική ζύμωση θα γίνει η αφορμή να γνωρίσετε βαθύτερα τον εαυτό σας και να δημιουργήσετε ένα «κουκούλι» που θα σας προετοιμάσει, θα σας δώσει έμπνευση και ώθηση, για να ανοίξετε τα «φτερά» σας και να πετάξετε ελεύθερες στον κόσμο.

Η Χρύσα ανακαλύπτει μία σύμμαχο στο κόμικ «Περσέπολις» της Marjane Satrapi

Εάν ψάχνεις τρόπο να «δραπετεύσεις» από τη δυστοπική πραγματικότητα που μας περιβάλλει τον τελευταίο καιρό, η Marjane Satrapi στο κόμικ «Περσέπολις: Μία αληθινή ιστορία», θα σε ταξιδέψει μέχρι το Ιράν και πίσω στον χρόνο. Θα σου διηγηθεί με κωμικό, τρυφερό και ζωντανό ύφος τα περιπετειώδη παιδικά της χρόνια, θα σου εκμυστηρευτεί τις προσδοκίες, τα όνειρα, τους φόβους που έχει ένα έφηβο κορίτσι, καθώς γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό του αλλά και τον παράξενο κόσμο γύρω του. Γιατί, παράλληλα με την καυστική και προσωπική αφήγηση της μικρής πρωταγωνίστριας, «ξετυλίγεται» στο φόντο και το κουβάρι της ιστορίας του Ιράν από την ανατροπή του Σάχη μέχρι την ισλαμική επανάσταση.

Στο αυτοβιογραφικό έργο της Γαλλοϊρανής συγγραφέα Marjane Satrapi, που μεταφέρθηκε και σε animation στη μεγάλη οθόνη τον Μάιο του 2007, θα έχεις τη δυνατότητα να κοιτάξεις το θεοκρατικό και εμπόλεμο Ιράν μέσα από τα παιδικά μάτια της. Να δεις πως ένα κορίτσι που γαλουχείται σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, που γεννήθηκε στο Ιράν και ενηλικιώθηκε στη Βιέννη, έρχεται καθημερινά αντιμέτωπη με τα ίδια εμπόδια, την ίδια καταπίεση, τα ίδια στερεότυπα με εμάς που βρισκόμαστε στην άλλη άκρη του κόσμου. Διαβάζοντας ή βλέποντας την ιστορία της, όχι μόνο θα γεμίσεις δύναμη και έμπνευση, αλλά θα ανακαλύψεις μία «σύμμαχο» που θα σε ακολουθεί εφόρου ζωής. Ένα αληθινό πρότυπο γυναικείας ενδυνάμωσης και χειραφέτησης, το οποίο αύριο θα θέλεις να μοιραστείς με την κόρη σου.