Μια Louis Vuitton δεν μας αλλάζει το status

Εδώ ο κόσμος καίγεται, κάποιοι όμως παραμένουν πιστοί στην εικόνα τους και στο να είναι fashion victim. Το να είναι κάποιος "ψώνιο" στην εποχή που ζούμε είναι passe. Είναι ντεμοντέ, είναι χαζό, είναι αγχωτικό, είναι προκλητικό, είναι αστείο.

Δεν μιλάμε φυσικά για την κατηγορία ανθρώπων που έχουν πάρα πολλά χρήματα και όσα και να χαλάσουν δεν θα έχουν ποτέ λιγότερα ή δεν θα τους λείψουν ποτέ από την τσέπη τους. Αυτοί είναι μία άλλη κατηγορία που φυσικά μπορεί να έχουν χάσει και την αίσθηση του χρήματος και το χρώμα (αγαπώ Ντάλια) αλλά και το κόστος.

Μιλάμε για μία κατηγορία ανθρώπων, που για το φαίνεσθαι, τα δίνουν όλα και τα παίρνουν όλα.

Νίκη, ντροπή, πως μιλάς έτσι. Μην προτρέχετε και αφήστε με να ολοκληρώσω. Αυτό που θέλω να πω, είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που προκειμένου να αγοράσουν ένα καλό αυτοκίνητο, ξεπουλάνε το σπίτι τους και προκειμένου το ακριβό αυτοκίνητο να το βγάλουν βόλτα, βάζουν 5 ευρώ βενζίνη κάθε Σαββατοκύριακο.

Άμα έχεις, έχεις. Δεν καταλαβαίνω την εμμονή να δείχνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε. Αυτές οι τσάντες Louis Vuitton, νομίζω πως είναι οι πιο μαζικές τσάντες που έχουν περάσει ποτέ. Κρατάς τσάντα Louis; Αλλάζεις κατηγορία. Ανέβηκες και μία θέση. Άλλαξες κοινωνικό status. Ποιός σας το είπε; Μια τσάντα είναι που μπορούν όλες να κρατήσουν και όλες να στερηθούν κάτι άλλο προκειμένου να την αγοράσουν. Μία τσάντα που μπορεί να πληρωθεί και σε 20 δόσεις άμα την έχεις κάψα.

Άν μία γυναίκα θέλει να κρατάει Louis, ας έχει όλο το "πακέτο" και όχι την συμπεριφορά πως επειδή κρατάει μία τσάντα αυτομάτως έγινε και κάποια. Ας κρατήσει μία ωραιότατη Longchamp που και πιο οικονομική είναι και θα την βγάλει και από τη δύσκολη θέση της στέρησης και της τρέλης οικονομίας.

Πραγματικά μου έχει τύχει, πελάτισσα στο μαγαζί μου, που ξέρω πως δεν υπάρχει περίπτωση να αγοράσει κάτι όχι γιατί δεν έχω οικονομικά ρούχα, αλλά γιατί το μάτι της έπεσε στα ακριβά, να τα κοιτάει απαξιωτικά, ταυτόχρονα να μου δείχνει επιδεικτικά τη Louis και μετά να φεύγει, γιατί στο μαγαζί μου δεν είχα Channel και Hermes. Μακάρι να είχα αλλά τι κρίμα που μόνο σε boutιque υπάρχουν....

Δεν είναι ντροπή να αγοράζουμε οικονομικά ρούχα, αξεσουάρ και τσάντες. Μαγκιά, οικονομία και εξυπνάδα είναι και αν κάποια στιγμή μπορούμε να αγοράσουμε και κάτι πιο ακριβό, ας το κάνουμε για μας, χωρίς να κραυγάζουμε και να φωνάζουμε για την τιμή.

Άλλωστε ζούμε σε μία εποχή που τα ρούχα δεν ορίζουν τον άνθρωπο και σίγουρα δεν φτιάχνουν προσωπικότητες.

Αγαπάμε τον εαυτό μας για αυτό που είναι και όχι ανάλογα με την τσάντα που κρατάμε.