Οι άντρες προστατεύουν ό,τι αγαπούν, δεν το σκοτώνουν…

Ακόμη και ο Στράτος, ο σπουδαίος, ο μεγάλος Διονυσίου τραγούδησε «με σκότωσε γιατί την αγαπούσα». Όχι, την σκότωσα γιατί την αγαπούσα. Γιατί ήταν άντρας. Όχι αρσενικός. Άντρας. Και οι άντρες τα κορίτσια τα προστατεύουμε, τα φυλάμε και τα φιλάμε. Δεν τα σκοτώνουμε. Ούτε τα πλακώνουμε στο ξύλο. Ούτε τα απειλούμε. Ούτε, ούτε, ούτε… Κι όχι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Δεν είμαστε όλοι οι άντρες υποψήφιοι βιαστές, κακοποιητές, δολοφόνοι.. Δεν είμαστε όλοι κακοί. Γιατί κάποιους μας μεγάλωσαν για να γίνουμε άντρες. Όχι αρσενικά. Μας μεγάλωσαν αλλιώς. Ή γίναμε αλλιώς.

Το κορίτσι που δολοφονήθηκε δεν είναι ένας ακόμα αριθμός. Ήταν μια γυναίκα που είχε ζωή. Που ήθελε να χωρίσει και να πάει παρακάτω. Κι είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει χωρίς φόβο. Δεν φοβόταν. Δεν ήθελε να ζει με το φόβο του αλήτη που την σκότωσε. Ήθελε να ζει. Και αυτό προσπάθησε να κάνει.

Κυρία Μαρινέλλα περαστικά, ευχαριστώ και συγγνώμη…

Δεν ξέρω πώς και πότε θα αλλάξει όλο αυτό αλλά θα αλλάξει. Θα το αλλάξει η κοινωνία. Μαζί. Γυναίκες και άντρες. Μεγαλώνω δυο κόρες. Και δεν θα επιτρέψω να ριζώσει ο σπόρος του φόβου μέσα τους. Και σε κανένα άλλο κορίτσι. Θα δώσω ό,τι έχω και δεν έχω για να μην χρειάζεται καν τα κορίτσια εκεί έξω να δείχνουν γενναιότητα. Να τους είναι περιττή. Θέλω απλά να είναι ελεύθερα να κάνουν ό,τι θέλουν. Γυναίκες, μανάδες μεγαλώστε αγόρια που θα γίνουν άντρες, όχι αρσενικά. Μεγαλώστε αγόρια που θα θέλουν τα κορίτσια ελεύθερα. Που θα θέλουν την πόρτα ανοικτή. Της ψυχής, του μυαλού, του σπιτιού… Μεγαλώστε αγόρια που θα ακούνε «όχι» και θα σημαίνει όχι. Που θα αγαπάνε χωρίς όρους. Που θα κάνουν σχέσεις, όχι ιδιοκτησίες. Που θα ξέρουν ότι η ελευθερία είναι η μεγαλύτερη μορφή αγάπης. Η μόνη αγάπη. Αυτό.