Το νέο master piece της Δήμητρας Ιωάννου είναι η Νοσοκόμα & μέσω εκείνης τη γνωρίζουμε λίγο καλύτερα

Μετά την «Αλεξάνδρεια- Γητειές, Μάγια και Μπαχάρια» και πριν το 10 το καλό έρχεται το ένατο βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου ή αλλιώς η Νοσοκόμα.

Η Δήμητρα σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται επαγγελματικά με τη Σωματική Ψυχοθεραπεία και τη Βιοανάδραση. Το να υποκύψει στο πάθος της, τη συγγραφή, δεν ήταν μονόδρομος αλλά επιτακτική εσωτερική ανάγκη. Στην προηγούμενη συνέντευξη που είχα κάνει μαζί της με αφορμή την «Αλεξάνδρεια», είχα καταλάβει πως πρόκειται για μία σπουδαία γυναίκα, που ανάμεσα σε άλλα, υπερασπίζεται τη γυναικεία αλληλεγγύη και μισεί τη χειραγώγηση και ό,τι αυτή συνεπάγεται, απ΄όπου κι αν αυτή προέρχεται.

Είχα καταλάβει επίσης, πως είναι ένα ροκ άτομο, που κάθε φορά που συνομιλείς μαζί της αποδεικνύεται ακόμα πιο ροκ (αν υπάρχει «ροκ-όμετρο»). Πριν από έναν χρόνο, άκουγε στο repeat το Soldier of Fortune του David Coverdal και φέτος το Reckoning της Alanis Morissette και το Little Runway του Bonjovi (το τελευταίο εμμονικά). Στο ίδιο ροκ πνεύμα, το πρώτο πράγμα που σκέφτεται μόλις ξυπνάει είναι να φροντίσει τη γάτα της ή αλλιώς το καλομαθημένο κορίτσι που περιμένει το πρωινό της και δεν της αφήνει περιθώριο να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο. Για την ιστορία η εν λόγω γάτα είναι η βασίλισσα του σπιτιού, τη λένε Ροκανί, και κάνει την τιμή στη Δήμητρα να τη φιλοξενεί στο σπίτι της. Ή είναι όλοι ροκ στο σπίτι ή δεν είναι, σωστά;

Αν ήταν chef και έφτιαχνε το πιάτο με το όνομά της θα έβαζε μέσα κανέλα, πορτοκάλι, γαρύφαλλο, σοκολάτα, ξηρούς καρπούς, καραμέλα. Χωρίς να είναι chef φαίνεται πως γνωρίζει, όμως, από καλούς συνδυασμούς και δεν είναι τυχαίο που σε αυτό το master piece της, τη Νοσοκόμα, η Δήμητρα αναμειγνύει με μαεστρία vibes & συναισθήματα και δημιουργεί εικόνες με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Και επειδή της αρέσει η εκπληκτική δροσιά του δυόσμου και του lime την κερνάμε ένα γλυκό, ανάλαφρο και φευγάτο Mohito, και εκείνη μάς αποκαλύπτει κάποια συστατικά που συνθέτουν τόσο το προφίλ της Νοσοκόμας, όσο και της ίδιας.

Κυρία Ιωάννου, γιατί επιλέξατε να συστήσετε τη Νοσοκόμα σε αυτή τη φάση της ζωής σας και ποιο το μεγαλύτερο μάθημα που έρχεται να δώσει σε εσάς αλλά και στο κοινό;

Η Νοσοκόμα έρχεται να μας μάθει πως κάποιες φορές τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και μάλιστα πως είναι δυνατόν να υπάρχει κάποιος πολύ καλός λόγος για αυτό. Είναι ένα μυθιστόρημα-κινούμενη άμμος, όπου οι συμπεριφορές των χαρακτήρων και οι καταστάσεις μεταβάλλονται από διαρκείς ανατροπές που κόβουν την ανάσα και σε κάνουν να θέλεις να γυρίσεις να κοιτάξεις πάνω από τον ώμο σου. Όπως ακριβώς κάνει και η Νοσοκόμα.

Στην εποχή της υποκρισίας και της αψεγάδιαστης εικόνας, είναι επιτακτική η ανάγκη να δούμε περισσότερες γυναίκες με το όνομα Κατερίνα Συμεωνίδη;

Η Κατερίνα Συμεωνίδου, η Νοσοκόμα, είναι μια ιδιαίτερη γυναίκα. Δεν την ενδιαφέρει ιδιαίτερα η εικόνα της, η εμφάνισή της και ο τρόπος που ντύνεται. Μάλιστα κάποιοι κακοπροαίρετοι την κατακρίνουν και τη χαρακτηρίζουν ντεμοντέ. Όμως εκείνη δε σπαταλάει εκεί την ενέργειά της. Είναι χαλαρή και απολαμβάνει την επικοινωνία της με τους άλλους. Όλο αυτό την κάνει πολύ γοητευτική.

Τι είναι αυτό που σας ενώνει περισσότερο με την Κατερίνα;

Η Κατερίνα έχει τσαγανό και δε διστάζει να ορθώσει το ανάστημά της όπου πρέπει, ακόμα κι αν ξέρει πως αυτό θα της στοιχίσει. Μπορεί να νιώθει φόβο ή ανησυχία αλλά εντούτοις προχωράει. Πολύ με εκφράζει αυτό το κομμάτι της.

Τι είδους αλήθειες αποκαλύψατε μέσω της νοσοκόμας και πώς σας «γιάτρεψε»;

Η ιστορία της με δίδαξε πως τα ψέματα είναι καμωμένα από φθηνά μέταλλα που θαμπώνουν και διαβρώνονται στο πέρασμα του χρόνου. Αντιθέτως η αλήθεια είναι καμωμένη από καθαρό χρυσάφι. Είναι προορισμένη να λάμψει και να έρθει στην επιφάνεια. Ακόμα και αν χρειαστούν τριάντα χρόνια. Όσο έμεινε άλυτο το μυστήριο της εξαφάνισης της Φλωρέζας Δελαγραμμάτικα.

Ποια σελίδα/κεφάλαιο του βιβλίου σας σάς δυσκόλεψε περισσότερο περισσότερο;

Οπωσδήποτε ασχολήθηκα ιδιαίτερα με το τελευταίο κεφάλαιο. Με εκείνη την ανατροπή που έρχεται όταν νομίζεις ότι έχεις ήδη ζήσει την τελική ανατροπή σε αυτή την ιστορία και ότι τα πράγματα έχουν επιτέλους ισορροπήσει.

Με το νέο βιβλίο περνάτε στο επόμενο συγγραφικό επίπεδο της Δήμητρας. Τι περιλαμβάνει αυτό;

Κατ’αρχήν ελπίζω υγεία, γιατί είναι η βάση όλων. Πνευματική και συναισθηματική εξέλιξη. Και πολλές πολλές νέες ιστορίες με ήρωες τόσο ανάγλυφους που οι αναγνώστες να νιώθουν σα να τους έχουν δίπλα τους!

Γιατί οι άνθρωποι έχουν το σύνδρομο της γειτονιάς και του τι θα πει ο κόσμος; Πότε πιστεύετε πως θα ξεφύγουμε από αυτό;

Παρότι τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι στις μεγάλες πόλεις είχαν απομακρυνθεί από το σύνδρομο της γειτονιάς, καταφέραμε να δημιουργήσουμε μια πανελλήνια, μια πανευρωπαϊκή και μια παγκόσμια διαδικτυακή γειτονιά στα social media με όλες τις αναμενόμενες συνέπειες. Θεωρώ πως όταν καλλιεργηθεί η αυτοπεποίθηση, η εκτίμηση προς τον εαυτό μας και η ανάληψη της ευθύνης για κάθε πράξη μας, τότε αφενός ο καθένας μας θα απελευθερωθεί από το σύνδρομο της γειτονιάς και αφετέρου οι ‘γείτονες’ θα διαπαιδαγωγηθούν έτσι, ούτως ώστε να ελέγχουν το στόμα τους.

Ποια είναι μεγαλύτερη παθογένεια στη χώρα μας και τι μπορούμε να κάνουμε ομαδικά αλλά σε ατομικό επίπεδο ώστε να κάνουμε τούτο τον κόσμο καλύτερο;

To θέτεις εξαιρετικά! Πιστεύω ακράδαντα ότι μόνο όταν θεραπευτεί το κύτταρο μπορεί να θεραπευτεί ολόκληρος ο οργανισμός. Μόνο όταν ο καθένας μας ξεχωριστά θα μπορέσει να αναλάβει την ευθύνη για τον εαυτό του και τις πράξεις του τότε θα θεραπευτεί όλη η κοινωνία. Όσον αφορά τη μεγαλύτερη παθογένεια, θα ονοματίσω δύο θανάσιμα αμαρτήματα: Την απληστία και το φθόνο.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ταμπού στην κοινωνία μας;

Με πληγώνει κάθε ψυχή που δεν είναι γεμάτη αποδοχή και δεν κατανοεί τη διαφορετικότητα.

Γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη για ανθρωποφαγία;

Αλήθεια, ποιος έχει δώσει αρμοδιότητα σε αυτούς τους αυτοχρισμένους δικαστές να τσακίζουν άσκεφτα και ανάλγητα τους συνανθρώπους τους; Ιδιαίτερα στα social media παρακολουθώ άναυδη το πανηγύρι της κακίας και του μίσους που στήνεται συχνά πυκνά. Κρύβονται πίσω από την ανωνυμία του υπολογιστή τους και ονοματίζουν ως ειλικρίνεια ή χιούμορ την τοξική κακία που τραυματίζει τις ψυχές των θυμάτων τους. Εννοείται πως ο καθένας έχει δικαίωμα στην άποψή του και η ελευθερία του λόγου είναι δεδομένη, αλλά όταν ξεφεύγουμε σε χυδαιότητες ή σε συμπεριφορές λεκτικής βίας και bullying τότε τα πράγματα είναι ήδη εκτός ελέγχου.

Βλέπουμε τραγικά πράγματα να συμβαίνουν γύρω μας. Πώς αντιδράτε και γιατί έχει πέσει τόσο πολύ το επίπεδο;

Αδιαμφισβήτητα τα τελευταία χρόνια έχουμε δεχτεί άσχημες πιέσεις σε πολλαπλά επίπεδα. Η πανδημία, η οικονομική και η ενεργειακή κρίση μας έχουν βάλει σε μια οδυνηρή μέγγενη για πολλά χρόνια και ο καθένας μας αγωνίζεται για να ανταπεξέλθει σε βαριές προκλήσεις. Όλη αυτή η κατάσταση δυστυχώς σε πολλούς βγάζει άγριους φόβους και τον χειρότερο τους εαυτό, τονώνοντας τα ένστικτα και τα σκοτεινά στοιχεία τους που έρχονται στην επιφάνεια. Θέλει συνειδητή προσπάθεια και δουλειά να κρατήσεις την ποιότητα σου, όταν απογοητεύεσαι, τρομάζεις και νιώθεις πως το πλοίο βουλιάζει και σε συμπαρασύρει στο βυθό. Είναι πολύ κακός σύμβουλος ο θυμός και ο πανικός.

Είστε μια γυναίκα που τη γυναικεία αλληλεγγύη την έχετε με τατουάζ γραμμένη στην ψυχή σας και αναρωτιέμαι αν υπάρχει στο βαθμό που φαίνεται στις μέρες μας στα social ή όλα είναι για το φαίνεσθαι; Αισθάνομαι πως πολλές γυναίκες τοποθετούνται δημόσια για εντυπώσεις- με ένα σωρό φίλτρο. Εσείς πιστεύετε πως είμαστε σε καλό δρόμο;

Θεωρώ ότι κάθε περίπτωση πρέπει να εξετάζεται μεμονωμένα. Οπωσδήποτε υπάρχουν γυναίκες που νοιάζονται πραγματικά. Δυστυχώς υπάρχουν και κάποιες άλλες που θα έκαναν τα πάντα για να κερδίσουν εκείνα τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας. Κι όμως, οι άνθρωποι δεν είναι ανόητοι. Αναγνωρίζουν και δεν καταπίνουν εύκολα το φτιαχτό και το ψεύτικο. Τους κάθεται στο στομάχι σαν κακοχωνεμένο φαγητό.

Πώς είναι η ζωή σας αυτές τις μέρες; (Εκτός από τα ροκ κομμάτια που παίζουν στο repeat).

Φρενήρης, γεμάτη από δουλειά στο γραφείο, παρουσιάσεις και συνεντεύξεις. Σίγουρα χρειάζομαι περισσότερη ξεκούραση αλλά δε θα άλλαζα τίποτα. Απολαμβάνω στο μέγιστο την επαφή με τους φίλους αναγνώστες και την αγάπη που δείχνουν προς τη ΝΟΣΟΚΟΜΑ.

Σε μια εποχή που όλοι εκτίθενται, αναρωτιέμαι ποια είναι η σχέση μας με την έκθεση;

Κάθε δημιουργός που εκθέτει τη δουλειά του, μοιραία εκθέτει και κομμάτια του εαυτού του. Πόσο μάλλον ένας συγγραφέας που στο γραπτό του ξεχύνει όλη του την ψυχή. Πολύ σημαντικό σε αυτή την περίπτωση είναι το μέτρο. Είναι καλό να έχεις επαφή με το κοινό σου αλλά κακό να ‘καίγεσαι’ από την υπερέκθεση.

Τι googl-άρατε περισσότερο αυτή τη χρονιά;

Την ενεργειακή κρίση, τον πόλεμο στην Ουκρανία, τις τραγικές περιπτώσεις εγκλημάτων με θύματα γυναίκες και αθώα παιδιά.

Σε τι δεν θα κάνετε ποτέ και για κανένα λόγο έκπτωση στη ζωή σας;

Δε θα επέτρεπα ποτέ τον στραγγαλισμό της προσωπικότητάς μου και τον περιορισμό του ζωτικού χώρου μου.

Θα αποκαλούσατε τον εαυτό σας επαναστάτρια κι αν ναι γιατί;

Δεν μπήκα στα καλούπια που μου όρισαν για το καλό μου και δεν ακολούθησα σίγουρους δρόμους, οπότε αυτό μάλλον με κάνει λίγο επαναστάτρια. Δεν άκουσα κανέναν, όμως τελικά κατέληξα να νιώθω ευτυχισμένη, επειδή ασχολούμαι με το γράψιμο, το πάθος μου. Ανέκαθεν ήταν πολύ σημαντικό για μένα να νιώθω άνετα στο πετσί μου και να μην αισθάνομαι δυστυχισμένη, παίζοντας το λάθος ρόλο σε αυτή τη ζωή.

Το να γράφει κανείς είναι ένας μαγικός τρόπος και μια τέλεια δικαιολογία να περνά χρόνο μόνος του. Είναι κάτι που αναζητάτε συνειδητά;

Απόλυτα συνειδητά. Και είναι κάτι που έχω συζητήσει ανοιχτά με τους δικούς μου ανθρώπους, οι οποίοι κατανοούν, σέβονται και αγκαλιάζουν αυτή μου την ανάγκη. Αλλιώς δεν είναι δικοί μου άνθρωποι.

Θυμάστε την πρώτη φορά που σας συγκίνησαν οι στίχοι ενός βιβλίου; Τι έλεγαν;

Όταν ήμουν παιδί, με είχε συγκλονίσει η στάση ζωής της πασίγνωστης Πολυάννας της Eleanor Porter και το περίφημο παιχνίδι της χαράς. Έχω την αίσθηση πως με επηρέασε τόσο, που από τότε αποφάσισα να βλέπω το ποτήρι συνειδητά μισογεμάτο και να μη χάνω το κουράγιο μου στα δύσκολα.

Ποιο είναι το πιο «προβληματικό» πράγμα στη ζωή μιας συγγραφέα;

Προσωπικά όταν γράφω τις ιστορίες μου, λίγο εξαφανίζομαι από προσώπου γης, όμως όσοι με αγαπούν πραγματικά με καταλαβαίνουν και μου το συγχωρούν.

Πιστεύετε πως όλα συνδέονται με κάποιο τρόπο; Τι ρόλο παίζουν οι συμπτώσεις στη ζωή σας;

Έχω την αίσθηση πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα συνδέονται και όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Οι συμπτώσεις και οι επαναλήψεις μοτίβων είναι μέρος της συγχρονικότητας. Φυσικά για να είσαι σε θέση να αποκωδικοποιήσεις τη συγχρονικότητα πρέπει να είσαι συντονισμένος με την αλήθεια της ψυχής σου. Είναι ο τρόπος του υποσυνειδήτου σου να σου επικοινωνεί αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά για σένα ή να σου δώσει την απάντηση που ήδη υπάρχει στο βάθος της ψυχής σου.

Υπάρχει κάποια κατάρα που ακολουθεί τους συγγραφείς; Ποια είναι αυτή;

Η ψυχή του συγγραφέα είναι ευαίσθητη. Δε χωρά σε κατηγορίες και καλούπια. Εύκολα συντονίζεται με τον πόνο. Τον ψηλαφίζει. Τον ακούει. Πεταρίζει γύρω του όπως η πεταλούδα γύρω από το φως. Κακά τα ψέματα, όσον αφορά τη δημιουργία ο πόνος έχει αποδειχτεί σημαντική κινητήριος δύναμη και το θεμέλιο για πολύ σημαντικά έργα. Οι ψυχές των δημιουργών κραυγάζουν, γεννούν αριστουργήματα, αλλά παράλληλα δυστυχώς η ιστορία μας έχει δείξει πως κάποιοι από αυτούς χάνουν το δρόμο, αναζητούν την ανακούφιση στις καταχρήσεις, παίρνουν λάθος στροφές και κάποιες στιγμές στρέφονται εναντίον του ίδιου τους του εαυτού. Κι εκεί θλίβεσαι με τη σπατάλη τόσο πολύτιμου δυναμικού.

Τι σημαίνει να είναι μια συγγραφέας γενναία;

Να φοβάται ή να νιώθει οδύνη βαδίζοντας σε κάποια μονοπάτια, αλλά παρόλα αυτά να μη διστάζει ποτέ να το κάνει.

Υπάρχει ρομαντισμός στις μέρες μας;

Θα σου πω το εξής: Δεν εντυπωσιάζομαι καθόλου όταν ακούω από γνωστές και φίλες ότι κάποιοι τους στέλνουν emoji λουλουδάκια και καρδούλες σε μηνύματα. Αντιθέτως φτιάχνει η διάθεσή μου όταν ακούω ότι λαμβάνουν πραγματικά λουλούδια. Γιατί αυτό σημαίνει πως κάποιος έχει επενδύσει ενέργεια, σκέψη, χρόνο και συναίσθημα για να το κάνει.

Αν είχατε 20 δευτερόλεπτα για να γοητεύεστε κάποιον μέσω ενός παλιού τηλεφώνου, τι θα λέγατε;

Προσωπικά θα επικέντρωνα την προσοχή μου στο να καταλάβω την προσωπικότητα του ανθρώπου στην άλλη άκρη της γραμμής. Διαφορετικοί άνθρωποι έχουν ανάγκη, από διαφορετικά πράγματα. Είναι πολύ σημαντική η ιδιαιτερότητα του κάθε χαρακτήρα και, όπως καταλαβαίνεις, δεν υπάρχουν φράσεις ‘πασπαρτού’ που να λειτουργούν για όλους.

Είστε νοσταλγικός άνθρωπος;

Πολύ αλλά ταυτόχρονα και πολύ ρεαλίστρια, καθώς έχω απόλυτη συνείδηση πως το παρόν είναι το μόνο που στην ουσία έχουμε.

Ποια είναι η σχέση σας με τη μοναχικότητα;

Την αγαπώ, γιατί μου αποκαλύπτει τον εαυτό μου.

Τι αφαιρέσατε από τη ζωή σας το 2022;

Παλιά ενδύματα από την ψυχή μου και από την ντουλάπα μου. Σε ποιο επίπεδο γίνατε καλύτερη μέσα στο έτος; Καλλιέργησα την υπομονή μου! Μεγάλη αρετή!

Ποιο είναι το δώρο που κάνατε στον εαυτό σας αυτές τις γιορτές και για ποια καλή πράξη που κάνατε φέτος νιώθετε περισσότερο περήφανη;

Μερικές ευλογημένες μέρες ξεκούρασης! Χάρισα βιβλία σε ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά το διάβασμα και αυτό μου έδωσε μεγάλη χαρά!

Ποιο είναι το πρώτο άτομο που θα πάρετε τηλέφωνο την Πρωτοχρονιά να πείτε «καλή χρονιά, χρόνια πολλά»;

Την ξαδέλφη μου. Αφενός γιορτάζει, αφετέρου της έχω αδυναμία.

Ποιο ελάττωμά σας δεν μπορέσατε -ούτε φέτος- να διορθώσετε και τι περιλαμβάνει η ατζέντα των resolutions για το 2023;

Την εργασιομανία μου. Καλύτερη ισορροπία μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής.

Κυρία Ιωάννου, στείλτε ένα μήνυμα σε κάθε Queen που υπάρχει εκεί έξω για το 2023.

Το να επικεντρωνόμαστε κάποια στιγμή και στις δικές μας ανάγκες δεν είναι εγωκεντρικό αλλά απολύτως αναγκαίο. Αν δεν είμαστε καλά με τον εαυτό μας, δε θα είμαστε καλά με καμία σχέση μας.

Δήμητρα, ποιο τραγούδι έπαιξε φέτος στο repeat;

Reckoning της Alanis Morissette. Και το Little Runway του Bonjovi. Το τελευταίο εμμονικά!

01

04

Η ΝΟΣΟΚΟΜΑ έρχεται για να μας κάνει να χάσουμε τον ύπνο μας

Η γνωστή συγγραφέας Δήμητρα Ιωάννου επιστρέφει με τη «Νοσοκόμα». Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα γεμάτο ίντριγκες και συναισθήματα με έντονες νότες crime και αστυνομικού που θα κορυφώσει την αγωνία σας μέχρι την τελευταία σελίδα.

Μην αγνοήσετε την προειδοποίηση στο οπισθόφυλλο:

Λίγα λόγια για την πλοκή

Άνδρος 1960.
Μια μυστηριώδης εξαφάνιση πριν από τριάντα χρόνια…
Ένας κρυφός παράνομος έρωτας…

Δύο άντρες που διεκδικούν την ίδια γυναίκα…

Δύο γυναίκες που διεκδικούν τον ίδιο άνδρα…
Τρεις οικογένειες με διαφορετικές καταβολές: Οι γαιοκτήμονες Δελαγραμμάτικα, οι εφοπλιστές Γαλανοί και οι αξιοπρεπείς Βαλμάδες.

Και στο επίκεντρο όλων, η «Νοσοκόμα». Η δεσποινίς Κατερίνα Συμεωνίδη που καταφθάνει στο νησί, εκδηλώνει ενδιαφέρον-σε σημείο εμμονής- για την εξαφάνιση της Φλωρέζας Δελαγραμμάτικα, σηκώνει κάθε πέτρα και πετραδάκι και σκαλίζει κάθε στοιχείο, καταφέρνοντας να αναστατώσει όλο το νησί.
Η ηρεμία διαλύεται, τα στόματα ανοίγουν και το παρελθόν ξυπνά βίαια και απειλεί, βάζοντας στο μάτι τη νοσοκόμα. Θα καταφέρει να λύσει το μυστήριο και με ποιο κόστος; Η συνέχεια -ανατρεπτική μέχρι τέλους- στις σελίδες του καινούριου μυθιστορήματος της Δήμητρας Ιωάννου.

Μια ιστορία με τόσο δυνατές εικόνες, από εκείνες που άνετα θα μπορούσαν να μεταφερθούν στη μεγάλη ή στη μικρή οθόνη!

Η ίδια η συγγραφέας σημειώνει:

«Η Νοσοκόμα γεννήθηκε στην Άνδρο και στα στενά της Χώρας έναν χειμώνα, ακριβώς εκείνη την πρώτη στιγμή που ένιωσα να παρασύρομαι από τη μαγεία του νησιού. Άρχισα να βλέπω τους ήρωες να ξεπροβάλουν από κάθε γωνιά και τους ακολούθησα συνεπαρμένη χωρίς δεύτερη σκέψη. Είδα τη Νοσοκόμα με τα μάτια της φαντασίας μου να περπατάει τη νύχτα στη Ρίβα, κοιτώντας πάνω από τον ώμο της, ενώ ένας ολόκληρος κόσμος ήδη ενορχηστρωνόταν γύρω της. Μια γοητευτική κοινωνία με τα πάθη, τα μίση, τα “κουσέλια”, τους θυμούς, τις ίντριγκες, τις αγάπες και τους έρωτες της. Μόνο τη Φλωρέζα Δελλαγραμμάτικα δε μπόρεσα να δω εξαρχής. Τη γυναίκα που εξαφανίστηκε. Και από εκεί ξεκίνησαν όλα…».

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Δήμητρα Ιωάννου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται επαγγελματικά με τη Σωματική Ψυχοθεραπεία και τη Βιοανάδραση. Η μελέτη των ανθρώπινων σχέσεων, συμπεριφορών και διαδράσεων ανέκαθεν τη γοήτευε, ενώ το γράψιμο είναι το μεγάλο της πάθος. Η αγάπη της για την Ελλάδα είναι ριζωμένη βαθιά, γι’ αυτό και ερευνά επίμονα τη λαογραφία και τα μυστικά κάθε γωνιάς της. Το πρώτο της μυθιστόρημα, «Κασσάνδρα – Το Μυστικό της Μάγισσας», ενθουσίασε το αναγνωστικό κοινό και από τότε έχει γράψει οκτώ ακόμη μυθιστορήματα που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Ψυχογιός. «Η Νοσοκόμα» είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο της.

Ταυτότητα βιβλίου

Τίτλος: Η Νοσοκόμα
Συγγραφέας: Δήμητρα Ιωάννου
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Είδος: Μυθιστόρημα
Σελίδες: 424
Ημερομηνία έκδοσης: Νοέμβριος 2022