Η φωνή των Ικέτιδων του Αισχύλου «ζωντάνεψε» στο Ηρώδειο με τις CHÓRES και την Μαρίνα Σάττι

Την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου σε ένα κατάμεστο Ηρώδειο, οι Ικέτιδες του Αισχύλου σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη, μέσα από έναν εξαιρετικό θίασο, τις CHÓRES και την Μαρίνα Σάττι σε έναν ρόλο που δεν έχουμε συνηθίσει, έφεραν στο σήμερα το μήνυμα για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την προσφυγιά αλλά και την αξιοπρέπεια της γυναίκας, που τόσες χιλιάδες χρόνια πριν είχε γράψει ο σπουδαίος Έλληνας τραγωδός.

Ήθελα πολύ να δω την παράσταση για το μήνυμα που μετέφερε, για τους εξαιρετικούς ηθοποιούς που γνώριζα πως την απάρτιζαν (Κονιόρδου, Μιχαλοπούλου, Παπαληγούρα, Σακελλαρίου, Τσορτέκη), αλλά και - δεν θα κρυφτώ - λόγω της διαφορετικής παρουσίας της Μαρίνας Σάττι ως solist.

Διαβάζοντας τη διανομή των ρόλων ανέμενα πως οι ερμηνείες θα ήταν καθηλωτικές.

Και έτσι έγινε, η Λυδία Κονιόρδου στον ρόλο του βασιλιά Πελασγού - έναν ρόλο αντρικό - ήταν όσο έπρεπε δωρική, ενώ ο Γιάννης Τσορτέκης στον ρόλο του βάρβαρου Αιγύπτιου, μάς θύμισε με το έντονο παίξιμό του όλες τις παθογένειες που μέχρι σήμερα υπάρχουν στην κοινωνία απέναντι στο γυναικείο φύλο. Ο Άκης Σακελλαρίου από την άλλη στον ρόλο του Δαναού, πατέρα των 50 Ικέτιδων, τόνισε με το δικό του τρόπο το πώς η πατριαρχία όριζε τη μοίρα των γυναικών και τότε αλλά - δυστυχώς - και σήμερα.

Ο Χορός για πρώτη φορά πρωταγωνιστής σε τραγωδία

Κι ενώ είχαμε συνηθίσει στις τραγωδίες ο Χορός να έχει συμπληρωματικό ρόλο, σε αυτήν την όχι πολλές φορές παιγμένη τραγωδία, είχε τον πρωταγωνιστικό.

Οι 50 κόρες που απαρτίζονταν στο μεγαλύτερο μέρος τους από τις CHÓRES, την χορωδία - δημιούργημα της Μαρίνας Σάττι αλλά και από τις σπουδάστριες της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, όπως και μέλη της χορευτικής - ακροβατικής ομάδας «Κι όμως κινείται» και χορεύτριες - μαθήτριες της Χριστίνας Σουγιουλτζή (της κορυφαίας χορεύτριας).

Οι καλοκουρδισμένοι σχηματισμοί και οι πραγματικά «αγγελικές» φωνές από τις CHÓRES έδιναν ζωή στα όσα ακούγονταν στη σκηνή, με τις δύο κορυφαίες κόρες από αυτές, την Λένα Παπαληγούρα και την Λουκία Μιχαλοπούλου να μοιράζονται εντέχνως το μέρος του λόγου.

Μέσα σε όλα αυτά η Μαρίνα Σάττι, από τη μία ερμηνεύοντας ως Άρτεμις, από την άλλη σαν θεά Αφροδίτη μάς καθήλωσε με την πραγματικά συγκλονιστική φωνή της, υπηρετώντας με τις νότες τις τις δύο πλευρές μιας έφηβης - την πλευρά του έρωτα με την θεά Αφροδίτη και την πλευρά της ανεξαρτησίας με την Άρτεμις.

Μην ξεχνάμε πως η ίδια έχει κάνει σπουδές στο κλασσικό τραγούδι, οι οποίες και φάνηκαν στο 100% την βραδιά της Πέμπτης «μαγεύοντας» όσους είχαν την τύχη να βρεθούν στο Ηρώδειο.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Οι Ικέτιδες είναι το πρώτο και το μοναδικό έργο που έχει διασωθεί από την τετραλογία του Αισχύλου «Δαναΐδες». Πρωταγωνιστής είναι ο Χορός των πενήντα Δαναΐδων, που μαζί με τον πατέρα τους Δαναό ζητούν άσυλο στο Άργος- τον τόπο που κάποτε εγκατέλειψε κυνηγημένη από τον «οίστρο» η πρόγονός τους Ιώ- προκειμένου να ξεφύγουν από τους εξαδέλφους τους, τους πενήντα γιους του Αιγύπτου, που απαιτούν να τις παντρευτούν με τη βία.

Ο μύθος θέτει το ζήτημα της ταυτότητας και της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, εξιστορώντας παράλληλα το χρονικό της μετανάστευσης και της επικράτησης του ελληνικού φύλου στη χώρα των Πελασγών, των λεγόμενων «Προελλήνων».

Οι Ικέτιδες μιλούν για τις ανάγκες που οδηγούν τους ανθρώπους να ξεριζωθούν από τη γη τους, την άγρια μοίρα του πρόσφυγα, την αξία της δικαιοσύνης, τις αρχές της δημοκρατίας. Πάνω απ’ όλα όμως μιλούν για τον αγώνα της Γυναίκας ενάντια στον Άνδρα που με τη βία ζητά να της επιβληθεί.

Επιθυμώντας να επανασυστήσει στο κοινό τον εν πολλοίς άγνωστο μύθο των Δαναΐδων αλλά και το συναρπαστικό κείμενο του Αισχύλου, η παράσταση έρχεται να μιλήσει για την ενηλικίωση και τη λαχτάρα κάθε ανθρώπου για ελευθερία και δικαιοσύνη, θίγοντας μεγάλα ζητήματα της εποχής μας, όπως η προσφυγιά και η έμφυλη βία, που απασχολούν το ποιητικό αλλά και βαθιά πολιτικό αυτό έργο.