Λίγο πριν τη συναυλία στον Κήπο του Μεγάρου η Μαρία Παπαγεωργίου μοιράζεται αλήθειες της και εμπνέει

Θέλει μαγκιά -που έλεγε και ένα κομμάτι- να είσαι αληθινός σε έναν κόσμο που είναι εξοικειωμένος με το ψέμα -το οποίο και προωθεί εκτός και εντός social media. Κόντρα στο ρεύμα και σε ανούσιες τάσεις, που πολλές φορές αδικούνται νέα ταλέντα (και) στον χώρο της μουσικής, εκείνη παραμένει πιστή στα ιδανικά και στα όνειρά της τα οποία την έφτασαν εδώ που είναι σήμερα. Δυναμική, ρομαντική, ταλαντούχα, με αντίληψη και ενσυναίσθηση η Μαρία Παπαγεωργίου δεν θα μπορούσε να μην έχει και τα σκοτάδια της. Σε φάσεις της πορείας της που δεν είναι εύκολες, «σε εκείνες που μπορεί να σβήνει το μονοπάτι, ακόμα και στο τίποτα, πάντα υπάρχει κάτι», που λέει και ένα δικό της κομμάτι.

Λίγο πριν τη συναυλία στον Κήπο του Μεγάρου η Μαρία Παπαγεωργίου μοιράζεται αλήθειες της με το Queen.gr και εμπνέει.

Δεσποινίς Παπαγεωργίου, έστω ότι κάνατε τώρα ένα live και δεν λειτουργεί τίποτα σωστά ως προς το κομμάτι του ήχου. Ας πούμε πως σε αυτή την υποθετική συνθήκη θα πρέπει να κάνετε δύο πράγματα: 1) να πείτε ένα τραγούδι a cappella (ποιο θα επιλέξετε και γιατί;) 2) Θα πρέπει να συστηθείτε σε ένα κοινό που σας βλέπει για πρώτη φορά (Ποια είστε;).

Είμαι η ίδια με αυτή που θα είχε τον τέλειο ήχο. Να στο θέσω αλλιώς, έστω ότι είσαι ένας ακροατής και πας σε μια παράσταση που έχει πρόβλημα ήχου. Τι θα ήθελες να γίνει; Να αυτοσχεδιάσει ο καλλιτέχνης, να δώσει αγάπη, να κάνει το καλύτερο που μπορεί. Και έτσι θα έχετε ζήσει μια μοναδική στιγμή. Στις παραστάσεις που ο στίχος και η φωνή είναι το βασικό όχημα, όλα μπορούν να λειτουργήσουν. Ένα ολόκληρο πρόγραμμα a capella!

Μετά την πρώτη βραδιά σας στον Κήπο, τον Ιούλιο του 2019, επιστρέφετε φέτος στην υπαίθρια σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, την Παρασκευή 23/6 στις 9 μ.μ., με την καινούργια συναυλία σας «Γέμισε ο κήπος με πουλιά». Εκτός από τον κόσμο που θα σας τιμήσει με την παρουσία του τί άλλο θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα live ώστε να είναι για εσάς επιτυχημένο;

Να έχουμε καλή διάθεση. Ακόμα και αν κάτι πάει στραβά όπως με ρώτησες πιο πάνω. Κάθε συναυλία, είναι μια μικρή παράσταση «ζωής».

Από τους προσωπικούς δίσκους («Όμορφοι και Ηττημένοι», «Άβουλο Θεριό», «3 Μοίρες», «Μνήμη») και, ανάμεσα σε άλλα, τον δίσκο με ζωντανές ηχογραφήσεις («4 Χρόνια Δευτέρα») τι άλλο περιλαμβάνουν τώρα οι μουσικές σας αποσκευές;

Έναν δίσκο-φυλαχτό που έκανα με τον Μίκη Θεοδωράκη και πολλές διασκευές που κάπως ταξίδεψαν μακριά με την ομάδα μου, από Διάφανα Κρίνα και Παύλο Παυλίδη μέχρι παραδοσιακά.

Μπορείτε να μας αναφέρετε 1-2-3 highlights που δεν ήταν τόσο ωραία -αλλά καθόλου ικανά ώστε να σας κάνουν να παρατήσετε αυτό που γεννηθήκατε να κάνετε;

Η κολλητή μου φίλη και συνεργάτις με κοροϊδεύει, ξέρει ότι το Μαράκι μια με δυο φορές το χρόνο θα θέλει να τα παρατήσει. Μετά με βλέπει να πατάω το γκάζι σαν τρελή! Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο γεγονός, απλά είναι πολύ σύνηθες το φαινόμενο να πρέπει να δουλέψουμε εξαντλητικά για πράγματα που κάποτε ήταν αυτονόητα. Αυτό σου στερεί την αίσθηση της απογείωσης που είναι απαραίτητη για να δημιουργήσεις, συρρικνώνεσαι και όλα μοιάζουν βουνό. Εντάξει, μετά σηκώνω μανίκια και ανηφορίζω.

Όχι μόνο οι καλλιτέχνες αλλά οι ταλαντούχοι άνθρωποι γενικότερα είναι ανασφαλείς στη συντριπτικοί τους πλειοψηφία. Ποια είναι η δική σας μεγαλύτερη ανασφάλεια;

Μη χάσω το αισθητικό μου κριτήριο, μην τρέξει η εποχή τόσο γρήγορα που δεν θα μπορώ να την παρακολουθώ.

Ποιο ήταν το #1 λάθος που κάνατε στα πρώτα σας βήματα και ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος από τον χώρο που πίστεψε σε εσάς;

Ότι δεν πίστεψα πολύ στον εαυτό μου. Η δασκάλα μου φωνητικής, η Ελισάβετ Καρατζόλη, με πίστεψε και με πιστεύει όσο κανείς. Από τότε που ήμουν 20 χρονών στάθηκε άγγελος δίπλα μου, μέντορας, φωνή της λογικής, με έκανε και εμένα επίσης δασκάλα φωνητικής, με έμαθε να συγχωρώ, να μην βιάζομαι, μέχρι και να μαγειρεύω μου έμαθε!

Η επιτυχία είναι κάτι πολύ προσωπικό και ο καθένας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Τι είναι για εσάς;

Ό, τι καταφέρνεις κάθε μέρα, να νιώθεις ότι σου ανοίγει μια πόρτα να εξελιχθείς και να κάνεις το επόμενο βήμα.

Το 2016 κυκλοφορήσατε το πρώτο σας βιβλίο με τίτλο «Μια Χαραμάδα Πανικού», μια προσωπική αφήγηση για τις κρίσεις πανικού ενώ την άνοιξη του 2020, εν μέσω πανδημίας, κυκλοφορήσατε ψηφιακά το δίσκο ΕΣΟΡίΑ, που περιλαμβάνει επτά έργα διεθνούς ρεπερτορίου. Η δημιουργία εν μέσω κρίσεων φαίνεται πως παίζει έναν κομβικό ρόλο στη ζωή σας. Αναρωτιέμαι, όμως, τι είναι αυτό που μπορεί να πατήσει pause και να φρενάρει τη δημιουργική σας φύση.

Έχω κάνει πολλά πράγματα, όπως και το βιβλίο μου, τις περιόδους που τρωγόμουν με τα ρούχα μου γιατί τα πράγματα δεν μου πηγαίνανε όπως τα ήθελα. Ένιωθα αντιδημιουργική και εκ των υστέρων είδα ότι τελικά, εκείνες τις περιόδους που νομίζεις ότι πατάς φρένο, μπορεί να συντελείται μια ολόκληρη γέννα. Δεν μπορείς μέσα στη δημιουργία να έχεις σαφή αίσθηση του τι και πότε κάτι συντελείται μέσα σου.

Από το σπίτι σας στο κέντρο της πόλης που είναι/ ήταν (αλήθεια, αλλάξατε οικεία;) στην ίδια πολυκατοικία με το γραφείο του Μάνου Χατζιδάκι στη σημαντικότατη συνεργασία σας με τον Μίκη Θεοδωράκη και την «Αλληλογραφία» παρατηρούμε πως, ανάμεσα σε άλλα, η «ύπαρξη» και τα vibes κορυφαίων καλλιτεχνών είναι βαθιά εσωτερική σας ανάγκη και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κορυφαία ονόματα και συνεργασίες σήμερα σάς «βρίσκουν». Παράλληλα, βλέπουμε πως κάθε επιλογή σας σε συνεργασίες είναι μελετημένες και δεν «ξεφεύγουν» από τη φιλοσοφία και τις αξίες σας. Με τις μουσικές επιρροές σας να περιλαμβάνουν πολλά ακούσματα που μιλάνε στην «ψυχη» αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που «αποφεύγετε» συνειδητά -είτε να ακούσετε είτε να συνεργαστείτε- από φόβο ή από οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα που μπορεί να αισθάνεστε.

Καταρχάς νιώθω ευλογημένη που σχεδόν όλες οι φωνές που με «μεγάλωσαν», έχουν να πουν έναν καλό λόγο για μένα, με βάζουν στο σπίτι τους και στην αγκαλιά τους. Για ένα παιδί που έχει έρθει από την επαρχία ξεκινώντας από το απόλυτο μηδέν, είναι πολύ ελπιδοφόρο αυτό και ένας λόγος που το μοιράζομαι μαζί σου είναι γιατί θέλω να δώσω δύναμη σε κάποιο παιδί που είναι σήμερα νέο και έρχεται να ζήσει το όνειρό του στην Αθήνα. Θέλει πολλή δουλειά, πολλή. Αλλά γίνεται. Όσο μεγαλώνω προσπαθώ να μην αντιπαθώ. Μου έχει τύχει να κρίνω κάποιον και μετά να τον γνωρίζω, να μαθαίνω κάτι προσωπικό για αυτόν και να ντρέπομαι που τον κακολόγησα. Κρύβουν τόσα τραύματα οι ψυχές μας, ας είμαστε λίγο πιο καλοί ακροατές, πιο συμπονετικοί.

Τι σας ενοχλεί περισσότερο στον κλάδο σας; Αν κάποιο παιδί που ξεκινάει τώρα στη μουσική ζητούσε τη συμβουλή σας τι θα τού λέγατε;

Κάθε περίπτωση ανέλιξης πια σε όλους τους κλάδους είναι μοναδική, ο καθένας βρίσκει το δρόμο του με τα δικά του πόδια σε ένα χάος μονοπατιών. Δεν είμαστε ικανοί να δίνουμε συμβουλές, το μόνο που σίγουρα έχω καταλάβει είναι πως σε οποιαδήποτε εργασία και αν βρίσκεσαι πρέπει να δουλεύεις σκληρά και να αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις.

Σε τι δεν κάνει ποτέ εκπτώσεις το κορίτσι που έχει σπουδάσει τραπεζικά -χρηματοοικονομικά;

(Γέλια) Στο να πω τραγούδια που δεν μου αρέσουν.

Πώς αντιδράτε στην αδικία -είτε σας αφορά άμεσα ή έμμεσα. Θα διακινδυνεύατε κεκτημένα σας προκειμένου να πάρετε θέση δημόσια σε θέματα που πλήττουν την κοινωνία μας; Θα φοβόσασταν το κόστος ή πάντα πρέπει να πρυτανεύει η αλήθεια όποια κι αν είναι η συνέπεια;

Παίρνω θέση σε δημόσια θέματα, γνωρίζοντας το κόστος, αλλά δε με ενδιαφέρει. Οπότε νιώσω ότι πρέπει να το κάνω, το κάνω.

Εκτός της μουσικής και του τραγουδιού, ασχολείστε και με το μουσικό θέατρο. Έχετε γράψει ορχηστρικά θέματα για ταινίες μικρού μήκους (Βραβείο Πρωτότυπης Μουσικής, Φεστιβάλ Καννών), είστε performer στο χοροθέατρο Quasi Stellar της Αποστολίας Παπαδαμάκη και σας είδαμε και ως παραγωγό στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, παρουσιάζοντας την εκπομπή «Τα Τραγούδια των Άλλων». Ποια είναι τα επόμενα βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα σχέδιά σας σε όλα αυτά με τα οποία εμπλέκεστε; Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση με την οποία θα θέλατε να αναμετρηθείτε;

Σε λίγους μήνες θα κάνω μια παράσταση πάνω στο έργο του Θάνου Μικρούτσικου. Ήταν πολύ τιμητική και συγκινητική η πρόταση της οικογένειάς του, είναι μία μεγάλη πρόκληση και έχω πολλή χαρά και αγωνία να ανταπεξέλθω στη μουσική του μαγεία.

Στο φετινό μουσικό ταξίδι σας στον Κήπο σάς συντροφεύουν ο Ευριπίδης Ζεμενίδης (κιθάρες), ο Θάνος Μιχαηλίδης (τύμπανα), ο Γιώργος Ντάνης (μπάσο) και η Werra Kijewska (τσέλο). Μαζί σας επί σκηνής, η Ειρήνη Ζούτσου και η Αιμιλία Παπαπέτρου (φωνητικά). Θέλω λίγες και περιεκτικές λέξεις για τη σπουδαιότητα των συνεργατών στη ζωή σας. Πόσο σημασία έχει το «εμείς» ώστε να πάει μπροστά ένας καλλιτέχνης;

Όλα μα όλα ξεκινούν από την ομάδα, το λέω και το ξαναλέω. Θα επιστρέψω στην πρώτη σου ερώτηση, ακόμη και όλα να πάνε στραβά, αν έχεις ανθρώπους να σε σηκώνουν την ώρα που ματώνεις τα γόνατα σου, όλα γίνονται! Μουσικοί πάνω στην σκηνή, τεχνικοί, γραφείο παραγωγής, γραφίστες, φωτογράφοι, μουσικοί παραγωγοί, συνοδοί, ξέρεις πόσοι θα είμαστε τελικά στον Κήπο του Μεγάρου; Σίγουρα πολύ περισσότεροι από αυτούς που βλέπει ο κόσμος.

Δεσποινίς Παπαγεωργίου, χρησιμοποιείστε έναν στίχο (με πολλές αναγνώσεις) από τα τραγούδια σας και στείλτε ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση.

Κι αν στη δική σας τη ζωή σβήσει το μονοπάτι, ακόμα και στο τίποτα, πάντα υπάρχει κάτι!

Το ραντεβού την Παρασκευή 23/6 στις 9 μ.μ.

Η συναρπαστική ερμηνεύτρια, πλαισιωμένη από την εξαιρετική μπάντα της, μεταφέρει το πάθος και τη συγκίνηση της ερμηνείας της σε ένα από τα πιο όμορφα καλοκαιρινά στέκια της πόλης.

Η ίδια γράφει: Το 2019 πραγμάτωσα μία από τις πιο σημαντικές και όμορφες συναυλίες της ζωής μου στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Σε αυτή την παράσταση που είχε τον τίτλο “Αυτό που βλέπουν τα πουλιά”, μέσα στο ανθηρό κέντρο της Αθήνας και ταυτόχρονα ανάμεσα σε μεγάλα νοσοκομεία και πολύβουους δρόμους, όλοι μας σταθήκαμε ως παρατηρητές των “παρατηρητικών” πουλιών, σαν κάτι να θέλαμε να εκκινήσουμε, να ωθήσουμε, σαν δρομείς που κάνουν το μεγάλο βήμα πίσω, παίρνοντας φόρα να τρέξουν τον μεγάλο αγώνα. Η φετινή παράσταση “Γέμισε ο κήπος με πουλιά” είναι η διαδρομή μας που έχει ήδη ξεκινήσει, το πέταγμα, η δίνη της αγάπης και της σύμπνοιας που μας κράτησε ενωμένους σε μια κοινή πίστη μέσα σε ανεμοστροβιλικές αλλαγές και που μας προσγείωσε εδώ, τέσσερα χρόνια μετά.

Συμπαραγωγή: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών & Prospero