Συλλήψεις ηθοποιών

Τι ήταν να γράψω απανωτά δυο μέρες για το Cοrpus Christi, να σας το προτείνω, άσε και το να βγω απ την κατατονία μου και να πάω να το δω;
Μήνυση από δυο δικηγορίνες. Σύλληψη το βράδυ του Σαββάτου για 3 ηθοποιούς και εντολή να πιαστούν και όλοι οι υπόλοιποι. Τελικά κάποιος λογικός δικαστής βρέθηκε, έπρεπε να έχει προηγηθεί και εξώδικο και τα παιδιά βγήκαν, πήγαν στο Χυτήριο και έδωσαν την παράσταση τους.

Είναι θολή η ατμόσφαιρα γύρω μας, σέρνει αυτοχειρική μελαγχολία ο αέρας, επικηρρύσσονται τα χαμόγελα, ιογενώς μεταδίδεται η βία, έρχονται και όσοι βρίσκουν την τέχνη -το υψηλό μέσα μας, το σημείο συνάντησης μας με το ένθεο, το εσωτερικό μας ξέφωτο- να της προσάψουν επικινδυνότητα και απογινόμαστε! Προσωπικά, απ'το Μεγάλο μας Τσίρκο, επί Χούντας, ξέρω πως έχουν να πιάσουν ηθοποιούς και να στοχοποιήσουν ένα έργο τέχνης! Αλλά πάλι, εγώ μπορεί να μην ήξερα και όλα αυτά να είναι συνηθισμένα, γιατί όλα όπως πάει συνηθίζονται.

Θα μου πείτε και εσύ τι κάνεις έτσι; Τι ζόρι τραβάς; Το πολύ πολύ η όλη κίνηση να λειτουργήσει ως διαφήμιση για τον θίασο και το έργο. Ναι. Αλλά έλα, που με τρομάζει αυτό το παραπάνω, πως όλα συνηθίζονται. Συνηθίζεται η βία ακόμη και το πρωί όταν εισβάλλει με γροθιές στο καθιστικό μας σε live μετάδοση, συνηθίζεται το να μην έχεις όνειρα, ελπίδες, μόνο αγώνα για την καθημερινότητα, συνηθίζεται το να διαβάζεις στα ψιλά για αυτοκτονίες. Όλα συνηθίζονται ακόμη και ο παραλογισμός, η μωρία, η ξενοφοβία, η ανοησία. Και φοβάμαι λοιπόν, πως θα συνηθίσουμε σε όλα και τίποτα μα τίποτα δε θα μας κάνει εντύπωση...