«Ο μπαμπάς μου ήταν 35 χρόνια μηχανοδηγός»: Το viral post και τα σχόλια από κόρες μηχανοδηγών

Μία ημέρα μετά το τραγικό δυστύχημα με τις αμαξοστοιχίες στα Τέμπη κι ενώ η χώρα βιώνει ένα αβάσταχτο πένθος και μετράει ακόμα νεκρούς- το 80% από τους οποίους είναι ηλικίας 18 έως 28 ετών- το ποιος φταίει για το πολύνεκρο αυτό δυστύχημα απασχολεί ήδη τις Αρχές. Ποια ήταν η ευθύνη του σταθμάρχη και των μηχανοδηγών και πόσο ευθύνεται ο ανθρώπινος παράγοντας για τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη. Για τις συνθήκες στις οποίες εργόζονται οι μηχανοδηγοί, υπήρξε ένα viral ποστ της @anna_moriku η οποία,ως κόρη μηχανοδηγού έγραψε χαρακτηριστικά:

«Ο μπαμπάς μου ήταν 35 χρόνια μηχανοδηγός.

Όταν ήμουν μωρό, αν χαλούσε ο καρβουνιάρης, γύριζε μαυρισμένος στο σπίτι, για να κάνει μπάνιο και να προλάβει να κοιμηθεί, για να ξαναγυρίσει στη δουλειά.
Όταν μεγάλωσα αργότερα και πήγαινα στο σχολείο, τον έβρισκα κάποιες μέρες καθισμένο στο τραπέζι της κουζίνας, ανάμεσα σε στοίβες χαρτιά. Με ρωτούσε πώς γράφεται αυτό κι εκείνο, για να μην κάνει ορθογραφικά στις αναφορές που έγραφε, για να ενημερώσει για την επικινδυνότητα των γραμμών, όταν έβρεχε, όταν άφηναν τα δέντρα άκοπα κι έμπαιναν τα κλαδιά στις γραμμές, όταν του ζητούσαν να ξαναπάει στη δουλειά μετά από 8 ώρες από την ώρα που σχόλασε, χωρίς να έχει σημασία μάλλον αν ένας άνθρωπος άυπνος, μπορεί να οδηγήσει ένα τρένο, γιατί δεν είχαν προσωπικό.

Όταν κατάφερνε να πάρει τα δύο ρεπό που δικαιούταν την εβδομάδα, έκλεινε το κινητό του, από φόβο, μήπως τον πάρουν και τον καλέσουν τελευταία στιγμή να του τα κόψουν, γιατί είχε κανονίσει να πάει να βοηθήσει τον παππού μου στο χωράφι.
Καμιά φορά, η μαμά του έλεγε μήπως να πει ναι, επειδή ήταν Κυριακή και θα έπαιρνε τα έξτρα της αργίας. Τα χρειαζόμασταν.

Κι εκείνος της απαντούσε ότι αν του πω ναι σήμερα που είναι Κυριακή, όταν θα με ξαναπάρει να μου κόψει το ρεπό καθημερινή, δε θα μπορώ να του πω όχι. Κι εγώ δεν μπορώ μια ζωή να ζω για να δουλεύω.

Ο μπαμπάς μου είναι ρολόι ακριβείας. Τα τελευταία χρόνια στη δουλειά υπέφερε. Ήταν συνεχώς νευρικός, γιατί κυκλοφορούσαν τρένα που θα έπρεπε να έχουν αποσυρθεί, γιατί το προσωπικό δεν ήταν αρκετό, γιατί σχεδόν κάθε μέρα υπήρχαν γκρίνιες από το επιβατικό κοινό για τις καθυστερήσεις.

Ο μπαμπάς μου πρόλαβε να βγει στη σύνταξη και τον πρώτο χρόνο κατά βάση κοιμόταν. Γιατί ήταν εξαντλημένος. Γιατί δούλευε πρωτοχρονιές, Πάσχα, Κυριακές,

Πρωτομαγιές, νυχτερινά, μισή ζωή.

Σαν τον μπαμπά μου θα ήταν πολλοί ακόμα. Άκουσα πως ο ένας μηχανοδηγός ετοιμαζόταν να βγει στη σύνταξη. Αυτός δεν πρόλαβε.

Ούτε πολλά από τα φοιτητάκια που ήταν μέσα πρόλαβαν να ζήσουν, γιατί για το κράτος η ασφάλειά μας είναι ακριβή και οι ζωές μας ένα τιποτα.

Ας πενθήσουμε για άλλη μια φορά τους νεκρούς μας, όχι από φυσική καταστροφή, αλλά από κρατική αδιαφορία».

«Ίσως δικαίως οι μανάδες είναι υπερπροστατευτικές στην Ελλάδα, κανείς άλλος δε σε προστατεύει εδώ»

Στο ποστ της νεαρής κοπέλας απάντησαν και άλλες κόρες μηχανοδηγών και εργαζόμενων στα τρένα.

«Ο μπαμπάς μου ήταν στον ΟΣΕ και εμένα. Όχι μηχανοδηγός αλλά εναερίτης. Όσα λες είναι μια τεράστια αλήθεια. Υπήρχαν άνθρωποι σε αυτή του δουλειά που ήταν τυπικοί και την αγαπούσαν. Αλλά υπάρχουν ανθρώποι που όπως φαίνονται δεν τους νοιάζει τίποτα… ούτε καν η ανθρώπινη ζωή. Γι αυτόν τον λάθος άνθρωπο θρηνούν σήμερα πολλές οικογένειες και μαζί τους όλη η Ελλάδα», έγραψε μια κοπέλα!

«Ως κόρη μηχανοδηγού συνταξιούχου και εγώ και πλέον αδερφή μηχανοδηγού οφείλω να πω ότι ουκ ολίγες φορές ήταν αυτές που αγωνιουσαμε και υπήρχαν προβλήματα με τις αμαξοστοιχίες και τις γραμμές και τα ωράρια τους τραγικά. Να σηκώνεται 3 η ώρα τα ξημερώματα. Να δουλεύουν τα ρεπό τους και και και. Και ότι κατά τύχη ο αδερφός μου δεν οδηγούσε αυτό το τρένο γιατί βγήκε σε άδεια επειδή γέννησε η γυναίκα του προχθές. Κανονικά δε πρέπει να ανεβεί κανένας μηχανοδηγός στα τρένα μέχρι να φτιάξουν τα πάντα στις γραμμές και στα συστήματά τους. Στάση όλοι μέχρι να φτιαχτούν όλα και σωστή εκπαίδευση προσωπικού», έγραψε άλλη.

«Ως κόρη και εγώ συνταξιούχου σιδηροδρομικού, το κείμενο σου μίλησε μέσα στην καρδιά μου! Απο χθες ένας κόμπος στο στομάχι δε λέει να φύγει.. όσοι έχουμε ζήσει με γονείς σε αυτήν τη δουλειά ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει να φεύγει ο μπαμπάς σου για ταξίδι κάθε μέρα! Εμένα ήταν Προϊστάμενος αμαξοστοιχίας, δεν ήταν λίγα τα ταξίδια που κάτι είχε γίνει και εμείς βρισκόμασταν με το άγχος αν ο μπαμπάς μου ήταν καλά!

Ο μηχανοδηγός του μοιραίου τρένου, ο οποίος θα έβγαινε στη σύνταξη, ήταν φίλος του πατέρα μου.. οι πατεράδες μας πρόλαβαν.. αυτός»;