Συγχαρητήρια στους γονείς που σε μεγάλωσαν Ανδρέα Αλικανιώτη - Ο 20χρονος ήρωας που έσωσε 10 άτομα

Ήταν νέα παιδιά και πιο μεγάλα παιδιά. Ήταν άνθρωποι που κατέληξαν να είναι ένας αριθμός. Είχαν όλη τη ζωή μπροστά τους, όμως το τρένο που πήραν δεν είχε επιστροφή. Το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό ατύχημα που έγινε ποτέ στη χώρα μας και έγινε νούμερο ένα είδηση σε όλον τον κόσμο. Στα Τέμπη. Στο σημείο που στο μυαλό μας είναι ταυτισμένο και με άλλες τραγωδίες.

«Ο μπαμπάς μου ήταν 35 χρόνια μηχανοδηγός»: Το viral post και τα σχόλια από κόρες μηχανοδηγών

Η Ελλάδα πενθεί τα παιδιά της

Στη σύγκρουση των δύο τρένων το βράδυ της Τρίτης (28/2) που προκάλεσε μία ανείπωτη και άνευ προηγούμενου τραγωδία, τραυματίστηκε και η ελπίδα πως τούτος ο κόσμος θα γίνει λίγο καλύτερος. Μέσα στα συντρίμμια όμως αναδύθηκε και το φως από πράξεις ηρωισμού από νεαρά παιδιά που σώθηκαν από θαύμα και με κίνδυνο τη ζωή τους έτρεξαν να σώσουν τον συνάνθρωπό τους. Την ώρα που ευθυνόφοβοι κρύβονται, κάποιοι άλλοι φωτίζουν.

Για παράδειγμα, ο 20χρονος φοιτητής και πρώην κολυμβητής, Ανδρέας Αλικανιώτης, δεν εγκατέλειψε το βαγόνι, έσπασε το τζάμι και έσωσε βγήκε σχεδόν αλώβητος από το 2ο βαγόνι, και αψηφώντας τον κίνδυνο, την τεράστια φωτιά που έκαιγε δίπλα του, έσωσε 10 κορίτσια και αγόρια που βρίσκονταν στο βαγόνι μαζί του.

«Ίσως δικαίως οι μανάδες είναι υπερπροστατευτικές στην Ελλάδα, κανείς άλλος δε σε προστατεύει εδώ»

Η γιατρός του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, Έρη Τζιαστούδη, έκανε ανάρτηση στο Facebook, όπου γνωστοποίησε την ιστορία του και ανέφερε το εξής:

«Αν και ο ουρανός γέμισε σήμερα από αγγέλους, είμαστε τυχεροί που έχουμε ανάμεσά μας έναν επίγειο άγγελο τον 20χρονο φοιτητή Ανδρέα Αλικανιώτη, Ανδρέας Αλικανιώτης ο οποίος βγήκε σχεδόν αλώβητος από το 2ο βαγόνι. Είναι ένας ήρωας γιατί με κίνδυνο της ζωής του, με την τεράστια φωτιά δίπλα του, δεν εγκατέλειψε το βαγόνι αλλά κατάφερε και έσπασε μόνος του το τζάμι και έσωσε τουλάχιστον δέκα ακόμη παιδιά, αγόρια και κορίτσια. Μέσα στη σημερινή μαύρη ημέρα ο Ανδρέας μας έδειξε πως η νέα γενιά των Ελλήνων έχει καλοσύνη, αρχές και ήθος! Συγχαρητήρια όμορφε Ανδρέα μου, συγχαρητήρια στους γονείς που σε μεγάλωσαν!!!».

Μια ακτίνα αισιοδοξίας πως τούτος ο κόσμος ίσως γίνει καλύτερος κάποια στιγμή ΑΡΚΕΙ να προσέχουμε τα παιδιά μας και να γυρίζουν σπίτι με ασφάλεια!

Το «Πάμε και όπου βγει» και ο θρήνος στις αναρτήσεις των Βούλγαρη, Κοσιώνη και Παλιοσπύρου

Ο γενναίας Ανδρέας σε δηλώσεις του στον ΣΚΑΪ περιέγραψε το σκηνικό τρόμου που έζησε λέγοντας μεταξύ άλλων:

«Ακούστηκε ένα πολύ δυνατό μπαμ και μετά απλά το βαγόνι βρέθηκε να κάνει τούμπες στον αέρα και να βλέπω δεξιά αριστερά φλόγες σπινθήρες να πετάγονται από παντού. Μετά από κάποια δευτερόλεπτα που σταμάτησε το ντελαπάρισμα του βαγονιού, επικρατούσε ένας πανικός. Από τις κοπέλες που πήδηξαν κάτω η μια κοπέλα χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι έσκισε πολύ άσχημα την μέση της είχε πολύ βαθιές πληγές. Η άλλη κοπέλα που ήταν δέκα μετρά από τη φωτιά είχε ακρωτηριαστεί το πόδι της από το καλάμι και κάτω, προσπαθούσα να την καθησυχάσω, αλλά εκείνη πονούσε και ήταν σε άσχημη κατάσταση διότι είχε αρχίσει να χάνει τις αισθήσεις της και φωνάζαμε πολλή ώρα για βοήθεια. Πολλοί τραυματίες στη δικιά μου την καμπίνα οι συμφοιτητές μου όλοι βαριά τραυματισμένοι. Το δικό μου βαγόνι πήρε φωτιά από την αρχή του».

Πάμε κι όπου βγει: Τα σκίτσα που τρυπάνε καρδιές και λένε την αλήθεια για τα Τέμπη

«Δεν είμαι ήρωας», λέει ακόμα ένας νεαρός που γεννά την ελπίδα

Ο 18χρονος Άγγελος Τσιαμούρας είναι ακόμα ένα παιδί που αποτελεί την ελπίδα πως τούτος ο κόσμος ίσως γίνει λίγο καλύτερος. Ο νεαρός, το Σαββατοκύριακο βρέθηκε στην Πάτρα με την παρέα του για το Καρναβάλι και στον δρόμο της επιστροφής βρισκόταν στο βαγόνι Νο 6 του μοιραίου επιβατικού τρένου. Ο νεαρός, που έσωσε 16 συνεπιβάτες του, περιγράφει στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» τις σκέψεις του για την ανείπωτη τραγωδία.

«Νιώσαμε τρία ταρακουνήματα, το ένα πιο ασθενές σε σχέση με το άλλο κι αμέσως καταλάβαμε σε τι κίνδυνο βρισκόμασταν. Δεν σκέφτηκα τίποτα άλλο, πέρα από το ότι έπρεπε να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου. Μαζί με τον φίλο μου Γιώργο τρέξαμε στα βαγόνια 3 και 4 για να σώσουμε, όσο το δυνατόν, περισσότερο κόσμο και καταφέραμε μαζί με τους διασώστες να βγάλουμε 16 άτομα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι έπρεπε να σώσω ακόμη ένα άτομο. Τίποτα άλλο! Η αδρεναλίνη είχε χτυπήσει κόκκινο. Στο βαγόνι Νο 3 είδαμε πολλούς νεκρούς. Δεν μπορούσες να κάνεις, δυστυχώς, πολλά πράγματα. Η φωτιά είχε επεκταθεί. Το βαγόνι Νο 1 διαλύθηκε αμέσως, το βαγόνι Νο 2 καταστράφηκε από τη φωτιά. Δεν είμαι ήρωας, μη με αποκαλείτε έτσι. Εκανα απλά το καθήκον μου, έναντι των συνανθρώπων μου. Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στις οικογένειες των νεκρών. Ελπίζω η Πολιτεία, πλέον, ν' αναλάβει τις ευθύνες της, για να μην επαναληφθούν παρόμοιες τραγωδίες και στο μέλλον».

«Ήταν σαν μια πύρινη κόλαση»

Ο Άγγελος Τσιαμούρας περιέγραψε στο MEGA τις εφιαλτικές ώρες αλλά και τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να σώσει 16 ακόμη συνεπιβάτες του.

«Εγώ βρισκόμουν στο βαγόνι 6, εκεί το χτύπημα ήταν πολύ μικρό και κανείς δεν έπαθε τίποτα. Όταν βγήκαμε όλοι από το βαγόνι 6 μετακινήθηκα στο βαγόνι 5 και το βαγόνι 4 ώστε να βοηθήσω να βγουν όσοι περισσότεροι άνθρωποι γινόταν. Έπειτα, μαζί με ένα ακόμη παιδί, πήγαμε στο πιο δύσκολο βαγόνι, το βαγόνι 3. Μπορέσαμε και σώσαμε από το βαγόνι 3 τουλάχιστον 5 άτομα που ήταν σε πολύ σοβαρή κατάσταση με τη βοήθεια της ΕΜΑΚ. Αυτό που θέλω να πω είναι πως η ομάδα της ΕΜΑΚ ήταν λίγο ασυντόνιστη. Έπρεπε εγώ να τους δείξω που πρέπει να πάμε. Ήθελαν να δουν πρώτα την κατάσταση και μετά να πράξουν. Δεν υπήρχε νερό και οξυγόνο να δώσουμε στους ανθρώπους που ήταν στο βαγόνι 3. Ήταν σαν μια πύρινη κόλαση… Πάνω στην αδρεναλίνη μου μπόρεσα και τα κατάφερα. Έπρεπε όσο πιο γρήγορα να βγάλουμε τους ανθρώπους από το βαγόνι 3 αλλά χωρίς ψαλίδια και μηχανισμούς που είχαν οι άνδρες της ΕΜΑΚ παίζαμε με τον χρόνο. Εν τέλει τα καταφέραμε. Δε γνωρίζω αν πήρε κάποιος τηλέφωνο. Η ΕΜΑΚ έφτασε πολύ γρήγορα».