«Ίσως δικαίως οι μανάδες είναι υπερπροστατευτικές στην Ελλάδα, κανείς άλλος δε σε προστατεύει εδώ»
Ο δάσκαλος που αγαπούν όλα τα παιδιά και οι γονείς έκανε το πιο εύστοχο post για την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη.
Τριήμερο εθνικό πένθος κηρύχθηκε σήμερα στη χώρα μας μετά το τραγικό δυστύχημα που σημειώθηκε το βράδυ της Τρίτης (28.02) με την σύγκρουση τρένων στα Τέμπη. Για την ώρα ο αριθμός των νεκρών ξεπερνά τους 44 και αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά.
Ανατριχιαστική ήταν η περιγραφή μιας μητέρας ενός 23χρονου που αγνοείται από χθες και λίγο πριν εξαφανιστεί έκανε το τελευταίο τηλεφώνημα στη μαμά του αναφέροντας: «Μαμά έχει πάρα πολύ κόσμο το τρένο, δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο σε τρένο, θα σε πάρω όταν φτάσουμε να έρθεις να με πάρεις. Όπως αποκάλυψε η μάρτυρας λίγο μετά κόπηκε η γραμμή και από τότε τον αναζητούν, καθώς δεν υπάρχει ούτε στις λίστες των νεκρών ούτε και των διασωθέντων.
O Μάριος Μάζαρης (γνωστός ως @schoolmarius) εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε δημοτικά σχολεία και ο λογαριασμός του στο Instagram μετρά περισσότερους από 96 χιλιάδες ακόλουθους. Καθημερινά ο δάσκαλος που λατρεύουν μικροί και μεγάλοι δημοσιεύει περιεχόμενο που εμπνέει, μας βάζει σε σκέψεις ή μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνες.
Ο δάσκαλος που αγαπούν όλα τα παιδιά είπε την πιο μεγάλη αλήθεια για τον συγγραφέα που συνελήφθη
O Μάριος Μάζαρης είπε την μεγαλύτερη αλήθεια μέσα από ένα post
Πριν λίγες ώρες ο γνωστός εκπαιδευτικός έκανε μια νέα ανάρτηση στους λογαριασμούς που διατηρεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αφορμή την τραγωδία στα Τέμπη, θέλοντας να ευαισθητοποιήσει ολοένα και περισσότερο κόσμο.
«Μεγάλωσα κι εγώ με το «μαμά, θα σε πάρω όταν φτάσω». Δεν το κάνω πάντα, το λέω για να σταματήσει η μάνα μου να ανησυχεί. Και μπαίνω σε τρένα και πλοία και αεροπλάνα. Όπως τόσοι και τόσοι, όπως τόσα και τόσα παιδιά που λίγο πολύ ξέρουμε. Είναι τα ίδια παιδιά που ανεβάζουν οι γονείς φωτογραφίες στο διαδίκτυο να κάνουν μπάνιο σε θάλασσες, να χορεύουν σε πάρτι, να παίρνουν απολυτήριο και πτυχίο, να κάνουν αγκαλιές και καρδούλες και χαρές, είναι παιδιά που ζουν τη ζωή που τους αξίζει, προσπαθώντας να επενδύσουν στην κωμωδία. Η χώρα αυτή όμως έχει μια έφεση στην τραγωδία. Κάθε καλοκαίρι θα κατεβάσει στην Επίδαυρο πάλι και πάλι τις ίδιες, δεν τις βαριέται. Την Ιφιγένεια που θυσιάζουν, την Αντιγόνη που τη θάβουν, τα παιδιά της Μήδειας, έχει συνηθίσει η Ελλάδα να σκοτώνει τα παιδιά της.
Οι τραγωδίες της κρατάνε μέχρι την επόμενη. Πλοία βουλιάζουν, τρένα εκτροχιάζονται, λεβητοστάσια σχολείων εκρήγνυνται, πούλμαν συγκρούονται, δάση και γειτονιές θα καίγονται, τίποτα όμως δεν αλλάζει, τα θύματα γίνονται ένα «κρίμα τα παιδιά», γίνονται ανάρτηση και πάμε μπροστά. Τίποτα δε διορθώνεται. όλα μια τρεχάλα. Ζούμε με ρυθμούς βιασύνης, έναν μανδύα εκσυγχρονισμού πάνω από μια προχειρότητα και μια ασέβεια στη ζωή, με προγράμματα ευρωπαϊκά, κοινοτικά, με ύλη να τρέχει στα σχολεία, με ωράρια ακατάπαυστα, με ζωές που δεν προλαβαίνει να χαρεί η μία την άλλη, με οικογένειες που δεν έχουν χρόνο να ιδωθούν γύρω από ένα κοινό τραπέζι, με γονείς που δεν προλαβαίνουν να χαρούν τα παιδιά τους μέχρι τη μέρα που ίσως τα χάσουν. Η πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου να τηλεφωνήσεις ή να πεις κατά πρόσωπο σε κάποιον «ξέρετε, δε θα δείτε ξανά το παιδί σας». Θα το βλέπετε μόνο σε φωτογραφίες που σώσατε. Aν ήμουν κινητή τηλεφωνία θα χάριζα αυτόματα όλο τον χρόνο και τα δεδομένα του κόσμου σε κάθε άνθρωπο, παιδί ή μεγάλο παιδί, θέλει να καλεί μια μάνα να της λέει «έρχομαι», «θα σε πάρω», «σ’ αγαπώ». Ίσως δικαίως οι μανάδες είναι υπερπροστατευτικές στην Ελλάδα κι ας το κοροϊδεύουμε. Ίσως κανείς άλλος δε σε προστατεύει στη χώρα αυτή».
Το «Πάμε και όπου βγει» και ο θρήνος στις αναρτήσεις των Βούλγαρη, Κοσιώνη και Παλιοσπύρου
Η αλήθεια είναι πως οι φρενήρεις ρυθμοί της καθημερινότητας μας αναγκάζουν συχνά να γινόμαστε κυνικές, ψυχρές και απόμακρες προς τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Θεωρούμε άσκοπο ένα ακόμη τηλεφώνημα της μαμάς ή του μπαμπά κατά τη διάρκεια της ημέρας ή ένα ακόμη sms του συντρόφου μας την ώρα της δουλειάς. Αυτό που αγνοούμε είναι πως ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα είναι η τελευταία φορά που θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε, να αγκαλιάσουμε ή να φιλήσουμε τους οικείους μας γι' αυτό ας εκτιμάμε όλα όσα έχουμε πριν είναι πολύ αργά.
Πηγή κεντρικής: thegreenpost_it
Bloggers
