Η ατάκα στο story της Κατερίνας Καινούργιου που όλοι πρέπει να ακούσουν σήμερα (και κάθε μέρα)

Η λέξη «αγανάκτηση» φαίνεται μικρή πια για να περιγράψει το τι ακριβώς νιώθουμε για τις εικόνες που βλέπουμε. Ίσως γιατί δεν υπάρχει πια «σωστή» λέξη που να μπορεί να εσωκλείσει όλα τα συναισθήματα για μία κατάσταση που ζούμε κάθε χρόνο σαν ένα σενάριο που επαναλαμβάνεται χωρίς να έχει σκοπό να ρίξει ποτέ το φινάλε του.

Την Τρίτη 18 Ιουλίου, συμπολίτες μας αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους λόγω του φλεγόμενου μετώπου στην Πεντέλη. Πολλοί έπρεπε να δουν τα σπίτια τους, τις αναμνήσεις ετών, τον κόπο τους να παραδίδονται στις φλόγες. Άλλοι, οι τυχεροί -γιατί μόνο θέμα τύχης είναι που το σπίτι σου σήμερα δεν ανήκει στο μέτωπο- ξεκίνησαν να αναρτούν περί προσφοράς βοήθειας για να συμβάλλουν όπως μπορούν μέσα σε αυτήν την απελπιστική αυτή κατάσταση.

Οι celebrities αναρτούν ο ένας μετά τον άλλον τα δικά τους μηνύματα για τις φωτιές. Εκφράζουν την οργή τους για τους υπαιτίους, ευχαριστούν τους πυροσβέστες, αναδημοσιεύουν τους τρόπους με τους οποίους μπορεί κάποιος να βρει βοήθεια.

Η Πεντέλη φλέγεται και οι celebrities διερωτώνται, πότε θα διδαχθούμε από τα λάθη μας

Το story της Κατερίνας Καινούργιου

Ανάμεσά τους υπήρξε και το story της Κατερίνας Καινούργιου, μία ατάκα με διαχρονική σημασία που αν πολλοί είχαν στο μυαλό τους, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Για τις φωτιές και για οτιδήποτε σε αυτήν τη ζωή.

«Δεν είναι τα χρήματα. Είναι η εκπαίδευση», ήταν η φράση (της Coco Chanel) που δημοσίευσε η 37χρονη παρουσιάστρια, λίγο πριν δείξει μία φωτογραφία με μία ηλικιωμένη γυναίκα που οι πυροσβέστες έβγαζαν από το σπίτι της.

Πόσο διαφορετικά μπορεί να ήταν τα πράγματα, αν εστιάζαμε στα σημαντικά; Αν ως κοινωνία αφήναμε στην άκρη την εφήμερη ικανοποίηση των χρημάτων και δίναμε βαρύτητα στην παιδεία. Σε κάθε τομέα και με κάθε τρόπο. Παιδεία σε κάθε επίπεδο, από την περιβαλλοντική ενημέρωση και τη σημασία της προάσπισης του καθολικού σπιτιού που μας φιλοξενεί μέχρι την καλλιέργεια ενσυναίσθησης ώστε να προλαμβάνουμε ουσιαστικά, να βοηθάμε και να προχωράμε ως καλύτεροι άνθρωποι, αποτελεσματικότερη κοινωνία και πιο ευτυχισμένος πλανήτης.

Ως τότε, μένουμε να παρατηρούμε τα (ετήσια) τεκταινόμενα, παρακαλάμε να τελειώσει γρήγορα το κακό και σπεύδουμε -εκ του αποτελέσματος- να βοηθήσουμε όπως μπορούμε.