Ο Χάρης Τζωρτζάκης μάς εξηγεί γιατί ο ίδιος του ο χώρος ανεβάζει πανό & έχει εκτοπίσει τον Λιγνάδη 

Η μεγαλύτερη τιμωρία του Δημήτρη Λιγνάδη -και πόσω μάλλον για το υπερεγώ του, είναι ότι το όνομά του ταυτίστηκε με την παιδεραστία και τον βιασμό και όχι με την Επίδαυρο που ο ίδιος πίστευε ακράδαντα πως του ανήκει. Πως είναι το σπίτι του. Αλλά όπως λέει και ο σοφός -κάποιες φορές- λαός, άμα δεν παινεύεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει. Και αυτή τη φορά, ο λαός είχε δίκιο και μάλιστα σε αυτό το σπίτι ήταν που σηκώθηκαν πανό διαμαρτυρίας για την πολύκροτη υπόθεση. Αυτή τη φορά, ο κόσμος δεν χειροκρότησε τον Δημήτρη Λιγνάδη επί συνεχόμενα λεπτά, αλλά έγραψε με μεγάλα γράμματα «βιαστής είναι».

Η ανάρτηση με τα πανό, αναφερόταν στην απόφαση αναστολής στην εκτέλεση της ποινής του Λιγνάδη, και πραγματοποίηθηκε το περασμένο Σάββατο, λίγο πριν ξεκινήσει η δεύτερη παράσταση «Πέρσες» του Αισχύλου. Σε παρέμβαση, προέβησαν και οι ηθοποιοί της παράστασης «Ρίζες από βαμβάκι» που ανέβηκε στη Μικρή Επίδαυρο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Όπως μετέδωσε και το CNN.gr, το κείμενο παρέμβασης διάβασε ο ηθοποιός Χάρης Τζωρτζάκης ο οποίος, μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Οι ελληνικές αποφάσεις εκδίδονται στο όνομα του ελληνικού λαού. Ως εκ τούτου οφείλουν να είναι ευθυγραμμισμένες προς το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Το συγκεκριμένο δικαστήριο, όχι μόνο δεν έκλεισε τον ένοχο και βιαστή στη φυλακή, όχι μόνο δεν δικαίωσε ένα ολόκληρο κοινωνικό κίνημα με ζητούμενο την αξιοπρέπεια και την ελευθερία, αλλά επιπλέον ανέχτηκε επί μήνες, στη δικαστική αίθουσα, να διασύρονται τα θύματα, οι συνοδοί τους, οι μάρτυρες, οι δημοσιογράφοι και ολόκληρος ο πνευματικός κόσμος των καλλιτεχνών ως «επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι», «σκευωροί» και «λαοπλάνοι».

Για την απόφασή του να μιλήσει εκ μέρους όλου του θιάσου και των συντελεστών, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των ανθρώπων της παράστασης, ο κύριος Τζωρτζάκης μίλησε στο Queen.gr τονίζοντας: «Αποφασίσαμε να στηρίξουμε τη θέση του συλλογικού μας οργάνου, του Σ.Ε.Η., η οποία ήταν αυτή η ανακοίνωση που εκφράζει την απορία -νομίζω- όλης της ελληνικής κοινωνίας, για το πώς γίνεται κάποιος που έχει καταδικαστεί για βιασμούς ανηλίκων να αφήνεται την αμέσως επόμενη στιγμή ελεύθερος».

«Υπάρχει μία στήριξη που είναι ακατανόητη»

Όπως υποστηρίζει ο ηθοποιός, ο οποίος και υπηρετεί την τέχνη με ήθος: «Ο ίδιος ο χώρος έχει εκτοπίσει εδώ και καιρό τον Λιγνάδη. Το ζήτημα αυτή τη στιγμή είναι πολύ μεγαλύτερο και βαθύτερο. Υπάρχει πρόβλημα στην απονομή της ελληνικής δικαιοσύνης, και υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα πολιτικά κέντρα που σφυρίζουν αδιάφορα. Υπάρχει μία στήριξη που είναι ακατανόητη».

Γνωστός για τις θέσεις και τις απόψεις του, ο Χάρης Τζωρτζάκης τονίζει πως: «Η απόφαση τού να αφεθεί ελεύθερος ο Λιγνάδης δεν έχει συνέπειες μόνο για τον χώρο μας αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία. Με αυτή την απόφαση καθίσταται σαφές ότι όποιος θέλει μπορεί να βιάζει, και ενώ κρίνεται ένοχος, να κυκλοφορεί ελεύθερος μέχρι να παρθεί η απόφαση του Εφετείου. Αυτό το δεδικασμένο δημιουργείται».

Αναφορικά με τη συσπείρωση -που τόσο έχουμε ανάγκη ως κοινωνία, ο ταλαντούχος ηθοποιός είπε: «Νομίζω πως υπάρχει μεγάλη συσπείρωση στον κλάδο των ηθοποιών που δεν αφορά μόνο το κίνημα #MeToo αλλά και τη γενικότερη αντιμετώπιση που έχουμε αυτή τη στιγμή αναφορικά με το πώς βαίνουν τα πράγματα στην Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή, δεν λειτουργεί τίποτα σωστά. Ενώ βγήκαν οι χρηματοδοτήσεις πριν από μερικές ημέρες, η χρηματοδότηση για τα επιχορηγούμενα θέατρα -για τις παραστάσεις οι οποίες είναι μειωμένες κατά 1, 5 εκ. ευρώ, την ίδια αυτή στιγμή, είναι σαν να υπάρχει αντεκδίκηση από πλευράς του Υπουργείου Πολιτισμού, για τη στάση που κράτησαν οι ηθοποιοί. Μας τιμωρούνε με την έλλειψη χρηματοδότησης επειδή πήραμε θέση».

Υποστηρίζοντας πάντα τις θέσεις του με σθένος και πυγμή υπογραμμίζει: «Πρέπει να μιλάμε ελεύθερα και χωρίς φόβο. Δημόσια. Νομίζω, ότι αυτή τη στιγμή ο κόσμος δεν χρειάζεται να ακούσει εμάς. Εμείς έχουμε απλώς ένα δημόσιο βήμα και μπορούμε να μιλάμε και να ακούγεται ο λόγος μας. Νομίζω, ότι αυτή τη στιγμή όλοι ξέρουν τι πρέπει να κάνουνε. Η κοινωνία ξέρει τι πρέπει να γίνει. Δεν χρειάζεται να της πει κάποιος τι πρέπει να γίνει αλλά πρέπει να πάρει την απόφαση να μιλήσει. Θα πρέπει να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα σε αυτή τη χώρα για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω και να γίνουμε επιτέλους ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Αυτό το κράτος που τόσα χρόνια ονειρευόμαστε».

Αναφορικά με το μερίδιο ευθύνης που έχουμε όλοι μας είναι σαφής και περιεκτικός: «Εμένα δεν μου αρέσει να χαϊδεύω τα αυτιά του κόσμου, για να γίνομαι αρεστός. Όλοι έχουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Όλοι μας και ο καθένας ξεχωριστά. Στο γεγονός ότι αφήνουμε τα πράγματα να συμβαίνουνε, γιατί δεν θέλουμε να ασχοληθούμε, διότι φοβόμαστε μη χάσουμε τη δουλίτσα μας, μη στραφούν εναντίον μας. Νομίζω, ότι πρέπει να σηκώσουμε ανάστημα ως πολίτες και ως κοινωνία. Και εμείς είμαστε ένοχοι, διότι έχουμε μια ένοχη κοινωνία. Τόσα χρόνια τα βάζαμε κάτω από το τραπέζι και κάτω από το χαλάκι. Ήρθε η ώρα να ξεσκονίσουμε, να σκουπίσουμε να σφουγγαρίσουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς και μετά να πάμε παρακάτω».

Σχετικά με τα συναισθήματά του και τις εξελίξεις στην υπόθεση Λιγνάδη λέει το εξής: «Εκτός από θυμό αισθάνομαι και φόβο, όταν η κοινωνία δεν μπορεί να προστατέψει τα θύματα. Την ώρα που βλέπουν πως διαπομπεύονται αυτά τα θύματα στο δικαστήριο υπό την ανοχή του δικαστηρίου, κυριαρχεί φόβος διότι λες "και μένα το ίδιο θα μου φερθούνε. Αν βρεθώ εγώ ή τα παιδιά μου σε μια αντίστοιχη θέση, το ίδιο θα φερθούνε και σε εμάς". Επομένως, η συνθήκη είναι τρομακτική. Όταν δεν μπορείς να νιώσεις ως πολίτης ότι υπάρχει μία ασφάλεια σε σχέση με κάποια κεκτημένα -τα οποία θεωρούσαμε δεδομένα μέχρι τώρα. Την υπεράσπιση δηλαδή, την οποία φυσικά και δικαιούται ο κατηγορούμενος καθώς είναι αναφαίρετο δικαίωμα για να μπορέσει να λειτουργήσει μια δημοκρατία, να μπορεί ο κατηγορούμενος να έχει υπεράσπιση, όποιο κι αν είναι το έγκλημά του. Εξίσου αναφαίρετο δικαίωμα έχει και ο καταγγέλλων στο να προστατεύεται. Εδώ είδαμε το αντίστροφο, ότι τα θύματα δέχθηκαν μια ανηλεή επίθεση. Με φράσεις απαράδεκτες, κακοποιητικές και αποτρεπτικές για ανθρώπους που στο μέλλον θα θέλουν να καταγγείλουν αντίστοιχα πράγματα. Θυμάστε που λέγανε όλοι "γιατί τώρα, γιατί δεν μίλησες νωρίτερα;": Ε, να γιατί δεν μίλησαν. Γι΄αυτό τον λόγο δεν μίλησαν».

Απευθυνόμενος στον κόσμο, ο ηθοποιός είπε τα πράγματα με το όνομά τους: «Θα πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας, την ευθύνη της ψήφου μας, την ευθύνη του δημόσιου λόγου μας, την ευθύνη του τι επιλέγουμε τελικά να δούμε στην τηλεόραση. Τι επιλέγουμε να διαβάσουμε, τι επιλέγουμε να ακούσουμε, ποιον επιβραβεύουμε: επιβραβεύουμε κάποιον που δεν μας παρέχει αντικειμενική ενημέρωση; Ή επιβραβεύουμε τα προπαγανδιστικά μέσα τα οποία είναι πληρωμένα για να λένε μόνο τη μία άποψη; Να πάρουμε την ευθύνη μας. Και εφόσον πάρει ο καθένας την ευθύνη του, τότε θα είναι και πιο ενεργός».

«Βιαστής είναι»

Ε ναι λοιπόν. Η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος ο χώρος «ξέρασε» τον Λιγνάδη. Ο Χάρης Τζωρτζάκης ήταν η φωνή όλων των ηθοποιών που γνωρίζουν το νόημα της λέξης του επαγγέλματος που επέλεξαν. Αλλά και όλων των ανθρώπων που εξοργίζονται ακόμα και στη σκέψη πως κάποιος θα έβλαπτε ένα παιδί -και άρα τον οποιονδήποτε εφόσον φτάνει σε τέτοιο σημείο. Η αλήθεια είναι επίσης, ότι σε αυτό το «ξέρασμα» δεν υπάρχει κάποιο Εφετείο της υποκριτικής για επανεξέταση της υπόθεσης. Η υπόθεση αυτή είναι ξεκάθαρη και κρύβει ένα μεγάλο ηθικό δίδαγμα: από την τάση της αναγούλας την επόμενη φορά- ας μιλήσουν όλοι. Δεν χρειάζεται να έρθει το «ξέρασμα» και πόσω μάλλον η αναρρόφηση. Ποτέ άλλοτε η Επίδαυρος δεν ήταν τόσο έτοιμη:

Για το παρακάτω χειροκρότημα