«Θυμόμαστε τα σ' αγαπώ της» - Τα συγκλονιστικά λόγια των 3 παιδιών της Φώφης Γεννηματά

Ένα χρόνο μετά την απώλεια της, η Φώφη Γεννηματά, παραμένει στη συνείδηση όλων μας, ως μία μεγάλη μαχήτρια και μία γυναίκα υπόδειγμα. Ανεξάρτητα από τους πολιτικούς αγώνες της, την αξιοπρέπεια του λόγου της, αυτό που κατάφερε, θα το δεις στα λόγια του συζύγου της Ανδρέα Τσούνη και των 3 παιδιών της, της Αιμιλίας, του Γιώργου και της Κατερίνας. Ήταν ο πυλώνας μίας δεμένης και υπέροχης οικογένειας και προετοίμασε την οικογένεια της για το μετά, με την στάση ζωής που τους δίδαξε. Τα λόγια τους, δεν είναι θρήνος. Είναι ένα μάθημα ζωής και αισιοδοξίας. Γιατί αυτό που κατάφερε η Φώφη εκτός από το να είναι σπουδαία πολιτικός, είναι, να είναι μία σπουδαία μάνα.

«Αν κάτι θα της έλεγα είναι να έρθει πίσω»

Στην εκπομπή Mega Καλημέρα, ο Κώστας Τσουρός είχε το μεγάλο προνόμιο να πάρει συνέντευξη από την οικογένεια της Φώφης Γεννηματά. Και λέμε προνόμιο - εκτός από δημοσιογραφική επιτυχία - γιατί ακόμη και ο ίδιος εισέπραξε τα μηνύματα θάρρους, αισιοδοξίας και δύναμης των πιο κοντινών ανθρώπων της μεγάλης πολιτικού. Ο σύζυγός της Ανδρέας Τσούνης μίλησε για την πρώτη γνωριμία τους το 2002 και τον έρωτά τους.

Ένα βράδυ την συνάντησε σε ένα μπαράκι και εκείνος ανάμεσα στους άλλους φίλους του κόμματος, πήγε να τη συγχαρεί. Δημιουργήθηκε μία ζεστή σχέση μεταξύ τους, μετά ένας κεραυνοβόλος έρωτας, που έφερε τον γάμο τους και αργότερα, την απόκτηση των δύο τους παιδιών, του Γιώργου και της Κατερίνας.

Και όπως δήλωσε χαρακτηριστικά για εκείνη: «Είχε πολλαπλούς ρόλους και τα πήγαινε σε όλα τέλεια. Στο σπίτι με το που έμπαινε με το χαμόγελο, ήταν ο συνδετικός κρίκος για όλους μας. Είχαμε μία πολύ δεμένη σχέση, ο ένας έδινε δύναμη στον άλλον. Τις τελευταίες μέρες πιο πολύ μας έδινε εκείνη κουράγιο, παρά εμείς. Πίστευε ότι θα τα καταφέρει. Αν μπορούσα κάτι να της πω, θα της έλεγα να έρθει πίσω. Η Φώφη ήταν αληθινή, δεν ήταν ποτέ ψεύτικη. Μου έλεγε χαρακτηριστικά «Μη σε νοιάζει τίποτε. Όσο νικάω τον καρκίνο, όλα θα πάνε καλά».

«Για εμάς δεν ήταν η μητέρα μας. Είναι η μητέρα μας. Δεν έχει αόριστο αυτή η σχέση»

Η Αιμιλία Ντέκα, η μεγαλύτερη κόρη της Φώφης Γεννηματά από τον πρώτο της γάμο, ήταν συγκλονιστική: «Αυτός ο χρόνος έχει πολλές ελλείψεις, από τα πολύ μικρά που πίναμε τον καφέ μας το πρωί, μέχρι όλα τα πράγματα που κάναμε μαζί. Λείπει αυτή η περηφάνια της μάνας. Που σε κοιτάει, σε καμαρώνει, απλά επειδή είσαι εσύ. Η συμβουλή που μου έχει δώσει, είναι ένα γράμμα που μου είχε στείλει ένα Πάσχα που δεν ήρθα στην Αθήνα, γιατί σπούδαζα. Όπως όλες οι μαμάδες, μου είχε στείλει γλυκά, φαγητό και ένα γράμμα. Μου έγραφε να κοιτάω πάντα μακριά και να βάζω στόχους, γιατί όσα εμπόδια έχει η ζωή, αν πραγματικά θέλεις κάτι, όλα συνομωτούν υπέρ σου. Και αυτό που μου έχει μείνει, είναι ότι εμείς οι τρεις είμαστε το ζωντανό παράδειγμα, ακριβώς αυτής της φράσης. 'Ηθελε πολύ να κάνει παιδιά, το πίστεψε και τα κατάφερε. Για εμάς δεν ήταν η μητέρα μας. Είναι η μητέρα μας. Δεν έχει αόριστο αυτή η σχέση».

Η μικρότερη κόρη της Κατερίνα, μίλησε επίσης για την απώλεια και το πως το διαχειρίστηκε η οικογένεια τον τελευταίο χρόνο: «Κάποιες μέρες σίγουρα ήταν πιο δύσκολες από τις άλλες. Σίγουρα προσπαθείς να βρεις κάτι δυνατό να πιαστείς, να βρεις κουράγιο, γιατί αυτό που μας έμαθε η μαμά, είναι να έχεις το κεφάλι ψηλά, ό,τι και να γίνει. Μου λείπει η αγκαλιά της, με θυμάμαι από μικρή πάντα κοντά της. Ήταν τρυφερή, μας στήριζε σε όλα, μας έδινε συμβουλές, την είχα πρότυπο σε όλα. Ήξερε πως να διαχειρίζεται την επαγγελματική της ζωή και την προσωπική. Όταν ήταν μαζί μας, ήταν μόνο μαμά».

01

06

Φώφη Γεννηματά: Η προσπάθεια να γίνει μητέρα, τα τρία παιδιά και οι δύο γάμοι

Και ο γιος της Γιώργος, μίλησε επίσης για την τόσο ιδιαίτερη σχέση τους: «Όπως σε κάθε σπίτι, η μάνα είχε πάντα δεμένη σχέση με τον γιο, για αυτό με λάτρευε. Μας είχε μεταφέρει το πείσμα της. Αυτός ο χρόνος που πέρασε είναι μία περιπέτεια την οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλοι. Κατάφερε και την έζησε τη ζωή της και την ζήσαμε μαζί της ολοκληρωμένα. Και μου έμαθε ακόμη και πως να αντιμετωπίσω το πένθος. Μας δίδαξε, όπως όταν έχασε και εκείνη τους δικούς της γονείς με διαφορά έξι μηνών. Ένα μήνα πριν φύγει από τη ζωή, ένα βράδυ, έβλεπα μία ταινία και ήρθε να τη δούμε μαζί. Κάπως το έφερε η συζήτηση και άρχισε να μου μιλάει για την δική της εμπειρία. Και να μου διδάσκει πως να αντιμετωπίζεις παρόμοιες οδυνηρές καταστάσεις. Και μου είπε: «Γιώργο, τη ζωή πρέπει να τη ζεις. Πρέπει πάντα να θυμάσαι ότι η ζωή είναι όμορφη». Σα να με προετοίμαζε, ενώ πίστευε πως θα τα καταφέρει. Aν κάτι σπουδαίο μου άφησε, είναι το χαμόγελό της, το κρατάω σαν φυλαχτό.