Eurovision 2023: 8 ατάκες του Twitter με το που τελείωσε το act η Σουηδία είχαν κρίνει ήδη τη νίκη

Κάποιοι το αποκαλούν «πανηγυράκι», κάποιοι άλλοι ανυπομονούν κάθε χρόνο να έρθει η στιγμή της διοργάνωσής της. Ο λόγος για το φεστιβάλ τραγουδιού της Eurovision, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σάββατο (13/5) για 67ηφορά, στο Liverpool Arena του Ηνωμένου Βασιλείου, με παρουσιαστές τους Alesha Dixon, Graham Norton, Hannah Waddingham, και Julia Sanina.

Σύνθημά της το- καθόλου τυχαίο- «United By Music», το οποίο συμβολίζει και τη σχέση μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ουκρανίας και της διοργανώτριας πόλης, για τη «μετάδοση του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision σε ακροατήρια σε όλο τον κόσμο και την απίστευτη δύναμη της μουσικής να φέρνει τις κοινότητες κοντά» όπως αναφέρεται στην επίσημη ανακοίνωση. Φέτος τη διοργάνωση ανέλαβαν το BBC, μαζί με την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) και τοUA:PBC, τον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα της Ουκρανίας, η οποία νίκησε στον περσινό διαγωνισμό. Λόγω πολέμου, η πολύπαθη Ουκρανία δεν μπόρεσε να φιλοξενήσει τη Eurovision σε δική της πόλη.

Στο J2US όλοι προσκύνησαν το είδωλο, Καίτη Γαρμπή, & έδωσαν μία καλή ιδέα για την επόμενη Eurovision

Στα δικά μας τώρα και για όσους θυμούνται την Ελλάδα των 00s, η διεξαγωγή της επρόκειτο σίγουρα για ένα τηλεοπτικό γεγονός, θέμα συζήτησης και αναλύσεων για πολύ καιρό πριν και μετά τη μετάδοσή του. Σταδιακά, το ενδιαφέρον των τηλεοπτικών εκπομπών άρχισε να εξασθενεί, μιας και οι συμμετοχές μας γίνονταν όλο και λιγότερο grande λόγω της οικονομικής κρίσης.

Εδώ και μερικά χρόνια ωστόσο, κυρίως μετά την επική εμφάνιση της Ελένης Φουρέιρα με την Κύπρο το 2019 με το «Fuego» -όπου κατέκτησε τη 2η θέση, φάνηκε να συγκεντρώνει και πάλι την προσοχή του κοινού. Παρόλο που φέτος δεν προκριθήκαμε στον μεγάλο τελικό και ο Βίκτωρ Βερνίκος με το «What theysay», δεν κατάφερε να αποσπάσει τις απαιτούμενες ψήφους στον ημιτελικό της Πέμπτης (11/5), η προσοχή μας έμεινε αμείωτη για όλα τα ευτράπελα (και μη) που έγιναν και πάλι στο stage και κάτω από αυτό.

Eurovision 2023: Η Κύπρος έκανε εμφάνιση νικητή ενώ η Ελλάδα μετά από 5 χρόνια έμεινε εκτός τελικού

Η έναρξη της Kate Middleton, η θέση της Κύπρου και η φετινή νικήτρια

Πίσω στον θεσμό που διεξήχθη στο επιβλητικό Liverpool το βράδυ του Σαββάτου (13/5) και τη μετάδοση του μεγάλου τελικού ανέλαβαν η Μαρία Κοζάκου και η Τζένη Μελιτά, ενώ το 12άρι της ελληνικής κριτικής επιτροπής ανακοίνωσε ο Φώτης Σεργουλόπουλος.

Εμφάνιση έκπληξη κατά τη διάρκεια του εισαγωγικού βίντεο, αποτέλεσε η παρουσία της Kate Middleton. Μετά την εμφάνιση του βασιλιά Καρόλου και της βασίλισσας Καμίλα στον Α’ Ημιτελικό και η σύζυγος του William τίμησε τη Eurovision με την παρουσία της, παίζοντας στο πιάνο τη μελωδία του τραγουδιού «Stefania» των Kalush Orchestra ή αλλιώς των περσινών νικητών. Η εντυπωσιακή one shoulder maxi μπλε δημιουργία της δεν θα μπορούσε να μη μαγνητίσει τα βλέμματα.

Η συμμετοχή της Κύπρου με τον νεαρό Andrew Lamprou μάγεψε το κοινό συγκεντρώνοντας αποθεωτικά σχόλια και στο Twitter, ωστόσο ο τραγουδιστής συγκέντρωσε 126 πόντους κι έτσι βρέθηκε στη 12η θέση ανάμεσα στις 26 χώρες.

Νικήτρια χώρα αναδείχθηκε η Σουηδία

Η Σουηδία με τη Loreen και το «Tattoο» είναι η μεγάλη νικήτρια του διαγωνισμού της Eurovision 2023. Η 40χρονη κοπέλα πήρε τη νίκη 11 χρόνια μετά το Euphoria.

Η Σουηδία σάρωσε σε 12άρια συγκεντρώνοντας 583 συνολικά πόντους από κριτικές επιτροπές και κοινό.

Ας δούμε τα πιο εύστοχα tweets που είχαν αναδείξει νικήτρια τη Loreen με το που τελείωσε το act:

01

08

Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Σουηδία αναδείχθηκε για 7η φορά νικήτρια του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovisionκαι η Loreen έγινε η πρώτη γυναίκα που κερδίζει για τη χώρα της τον διαγωνισμό για δεύτερη φορά μετά το Euphoria του 2012.

Η Loreen είναι επίσης ο δεύτερος άνθρωπος στην ιστορία της διοργάνωσης που κερδίζει δεύτερη φορά μετά τον Johnny Logan.

Η φετινή νικήτρια της Eurovision γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1983 στη Στοκχόλμη και μεγάλωσε στο Västerås. Έγινε για πρώτη φορά γνωστή στο σουηδικό κοινό, μετά τη συμμετοχή της στο «Swedish Idol» το 2004, όπου και συστήθηκε ως Lorén Talhaoui. To 2012 τη γνωρίσαμε αφού κατέκτησε και πάλι την πρωτιά με το Euphoria.

Η κατάταξη αναλυτικά

Η Φινλανδία ήρθε δεύτερη αφού απέσπασε 526 συνολικά πόντους, η Κύπρος συγκέντρωσε 126 πόντους ενώ τελευταία βγήκε η Γερμανία με 18 συνολικά πόνους από κριτικές επιτροπές και κοινό.

Σουηδία: Loreen – Tattoo / 583 βαθμοί

Φινλανδία: Käärijä – Cha Cha Cha / 526 βαθμοί

Ισραήλ: Noa Kirel – Unicorn / 362 βαθμοί

Ιταλία: Marco Mengoni - Due vite / 350 βαθμοί

Νορβηγία: Alessandra – Queen of Kings / 268 βαθμοί

Ουκρανία: Tvorchi - Heart of Steel / 243 βαθμοί

Βέλγιο: Gustaph – Because of You / 182 βαθμοί

Εσθονία: Alika – Bridges / 168 βαθμοί

Αυστραλία: Voyager – Promise / 151 βαθμοί

Τσεχία: Vesna – My Sister’s Crown / 129 βαθμοί

Λιθουανία: Monika Linkytė – Stay / 127 βαθμοί

Κύπρος: Andrew Lambrou – Break a Broken Heart / 126 βαθμοί

Κροατία: Let 3 – Mama ŠČ! / 123 βαθμοί

Αρμενία: Brunette – Future Lover / 122 βαθμοί

Αυστρία: Teya & Salena – Who the Hell is Edgar? / 120 βαθμοί

Γαλλία: La Zarra - Évidemment / 104 βαθμοί

Ισπανία: Blanca Paloma - Eaea / 100 βαθμοί

Μολδαβία: Pasha Parfeni – Soarele şi Luna / 96 βαθμοί

Πολωνία: Blanka – Solo / 93 βαθμοί

Ελβετία: Remo Forrer – Watergun / 92 βαθμοί

Σλοβενία: Joker Out – Carpe Diem / 78 βαθμοί

Αλβανία: Albina & Familja Kelmendi – Duje / 76 βαθμοί

Πορτογαλία: Mimicat – Ai Coração / 59 βαθμοί

Σερβία: Luke Black – Samo Mi Se Spava / 30 βαθμοί

Ηνωμένο Βασίλειο: Mae Muller - I Wrote A Song / 24 βαθμοί

Γερμανία: Lord Of The Lost - Blood & Glitter / 18 βαθμοί

Λίγα λόγια για τον θεσμό

Αφού είδαμε αναλυτικά την κατάταξη, ας κάνουμε ένα σύντομο «Eurovision- ικό μάθημα» για το πιο viral «πανηγυράκι» ευρωπαϊκού βεληνεκούς.

Ο διαγωνισμός λοιπόν διοργανώνεται από την E.B.U. (European Broadcasting Union), ενώ Eurovision είναι το δίκτυο δορυφόρων και επίγειων σταθμών, που μεταφέρει το σήμα της E.B.U. σε περισσότερα από 1.000.000 σπίτια.

Μέλη της E.B.U., είναι οι δημόσιες τηλεοράσεις των χωρών της Ευρώπης, και όχι μόνο: Περιλαμβάνει ακόμη και δημόσιες τηλεοράσεις της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής. Μάλιστα, συμμετοχή σε αυτή δεν λαμβάνουν αποκλειστικά ευρωπαϊκές χώρες, αφού εκτός από το Ισραήλ, που παίρνει τακτικά μέρος, πλέον συμμετέχει και η Αυστραλία, ενώ στο παρελθόν είχε διαγωνιστεί και το Μαρόκο.

Για πρώτη φορά διοργανώθηκε το 1956, ως ένα μήνυμα ενότητας της Γηραιάς Ηπείρου που είχε πληγεί από δύο παγκοσμίους πολέμους. Στις 24 Μαΐου εκείνου του έτους, τον διαγωνισμό φιλοξένησε το Λουγκάνο της Ελβετίας, κινούμενο στα πρότυπα του Μουσικού Φεστιβάλ του ιταλικού Σαν Ρέμο. Σε αντιδιαστολή με τον σύγχρονο «ορυμαγδό» χωρών, τότε πήραν μέρος μόνο επτά χώρες: Η Γαλλία, η (τότε) Δυτική Γερμανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και φυσικά η Ελβετία.

Ένα σημείο κομβικής σημασίας για τον θεσμό ήταν η διάλυση του κομμουνιστικού στρατοπέδου, που επέτρεψε σε όλες τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης να εισέλθουν και εκείνες στην E.B.U. Έως το 2004, δεν υπήρχαν ημιτελικοί, μιας και ο αριθμός των συμμετεχόντων δεν το απαιτούσε. Ωστόσο, το έτος εκείνο (μία χρονιά πριν τη νίκη της Ελλάδας με την Έλενα Παπαρίζου δηλαδή), καθιερώθηκε και η διεξαγωγή ενός προκριματικού γύρου, ενώ από το 2008 η διεξαγωγή δύο προκριματικών γύρων.

Τυπικά (και η Ευρώπη τηρεί πάντα τους τύπους), ένα τραγούδι για να πληροί τις προϋποθέσεις συμμετοχής θα πρέπει να διαρκεί έως τρία λεπτά, οι εκτελεστές του επί σκηνής να μην ξεπερνούν τους 6 και να έχουν συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας τους (οριακά δηλαδή μπόρεσε να διαγωνιστεί ο Βίκτωρ Βερνίκος). Από το 1999, δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός όσον αφορά τη γλώσσα στην οποία είναι γραμμένο το τραγούδι. Κάθε χώρα μπορεί να ψηφίσει έως 10 τραγούδια (εκτός φυσικά από το δικό της), στην κλίμακα 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10 και 12.

Η Ελλάδα πήρε μέρος για πρώτη φορά το 1974, με το τραγούδι των Κατσαρού/Πυθαγόρα «Κρασί, θάλασσα και τ' αγόρι μου» και ερμηνεύτρια τη Μαρινέλλα, που κατέκτησε την 11η θέση. Έκτοτε, έχει λάβει μέρος σε όλους τους διαγωνισμούς, εκτός από αυτούς των ετών 1975, 1982, 1984, 1986, 1999 και 2000. Το 2006 ήταν η πρώτη και η τελευταία (μέχρι τώρα) χρονιά, που η Ελλάδα ανέλαβε τη διοργάνωσή της, μετά τη νίκη του«My Number One».