Όλες οι φορές που «βγάλαμε το καπέλο» στην Ελένη Ράντου: «Το ταλέντο δεν μπορεί να προσαρμοστεί»

Παρόλο που είναι καθημερινά στις ζωές μας με κάποιον τρόπο- τουλάχιστον στων περισσότερων από εμάς- η Ελένη Ράντου καταφέρνει να παραμένει ακριβοθώρητη. Στα τηλεοπτικά πλατό εμφανίζεται μόνο όταν έχει κάποιο μήνυμα να στείλει ή να προβάλλει τη δουλειά της και το νέο επαγγελματικό βήμα στο οποίο συμμετέχει. Ποτέ για να γίνει αφόρητα αυτοαναφορική, για να διαφημίσει την τέλεια ζωή με τον τέλειο γάμο και την ακόμη τελειότερη καριέρα. Για την ακρίβεια, προσπαθεί με κάθε τρόπο να «αποτινάξει» την τελειότητα από πάνω της.

Μακριά από κοσμικά events, lifestyle αναφορές ή Influencer-ικές τακτικές marketing του εαυτού της, έχει δημιουργήσει το δικό της self branding (κατά πάσα πιθανότητα άθελά της και εντελώς αυθόρμητα, αλλά ναι το έχει κάνει). Από «Γκαρσόνα Α» και «Ελένεθ Βλαχάκοου» μέχρι πολύ απαιτητικούς θεατρικούς ρόλους, αλλά και δικές της θεατρικές παραγωγές, έχει αποδείξει ότι είναι όντως μια μετά- Star.

Ελένη Ράντου: «Πέταξα σενάρια στα σκουπίδια γιατί ταπείνωναν τη γυναίκα, δεν πρέπει να φοβόμαστε»

Εμείς συγκεντρώσαμε παρακάτω όλες εκείνες τις φορές που μας ενέπνευσε, μας έκανε να δούμε τη ζωή αλλιώς και να συμφιλιωθούμε με τα αδύνατα σημεία μας.

«Έχω φτιάξει ένα πολύ τρελό σύμπαν για να μπορέσω να φροντίσω ένα άτομο το οποίο πάσχει από άνοια

Η παραδοξότητα που συμβαίνει σε ένα άτομο με άνοια, αρχίζει και μεταδίδεται παντού. Δηλαδή, έχω φτιάξει ένα πολύ τρελό σύμπαν για να μπορέσω να φροντίσω ένα άτομο το οποίο πάσχει από άνοια. Και σε επηρεάζει, και σε παραλύει, και κοστίζει απίστευτα σε χρόνο, σε πόνο και χρήμα, που δεν μπορούν να το υποστηρίξουν πάρα πολλοί άνθρωποι. Είσαι πολύ μόνος σου. Λυγίζεις. Έχω λίγο διαλυθεί. Μου λες αυτή τη στιγμή ότι με βλέπεις που χαμογελάω και μου φαίνεται περίεργο, γιατί έχω ζήσει ένα καλοκαίρι το οποίο ήταν θρίλερ. Το να φροντίζεις έναν άνθρωπο με άνοια είναι σαν να ζεις ένα θρίλερ καθημερινά, με την ένταση που δεν ξέρεις πότε θα σου κοπεί η ανάσα. Τρομακτική ασθένεια, συμβαίνει πια σε πολύ κόσμο, δεν υπάρχει καμία πρόοδος της επιστήμης πάνω σε αυτό, σηκώνουν όλοι τα χέρια ψηλά, είσαι αβοήθητος και είσαι αβοήθητος και από οποιαδήποτε έρευνα, δεν υπάρχει καν χώρος να υποδεχτεί αυτά τα άτομα", εξομολογήθηκε πρώτα στον ANT1 και το "Πρωινό" με τον Γιώργο Λιάγκα, για τη μάχη που δίνει η μητέρα της με την άνοια.

Συνήθως το κάστρο απειλείται όταν η μία είναι λιγότερο δυνατή προσωπικότητα από την άλλη και καταπιέζεται».

Για τον γάμο της με τον εμβληματικό μουσικό της ροκ, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, και τη διάρκειά του στον χρόνο, η ηθοποιός είπε στην εκπομπή «Πάμε Δανάη»: «Το οικοδόμημα της ζωή μας με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου δεν έπεσε ποτέ. Ίσως επειδή είμαστε δυο ισχυρές προσωπικότητες. Συνήθως το κάστρο απειλείται όταν η μία είναι λιγότερο δυνατή προσωπικότητα από την άλλη και καταπιέζεται. Όταν γνωριστήκαμε με τον Βασίλη, εγώ έκανα τα πρώτα μου βήματα, οπότε εκείνος αποδέχτηκε το δικό μου ξεδίπλωμα που ερχόταν σιγά – σιγά. Το θέμα είναι εάν εγώ θα άντεχα το βάρος του “είσαι η γυναίκα του τάδε…”. Όταν γνωριστήκαμε δεν ήμουν “η Ελένη μας”, αλλά “το καινούργιο κορίτσι του Βασίλη. Με στρίμωχνε η ιδέα ότι πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι το “νούμερο 9” ή “νούμερο 10” στη ζωή κάποιου άλλου».

«Οι δαίμονές σου και αυτοί που έχεις φτιάξει «εχθρούς» σου, αυτά που θεωρούσες ότι είναι απέναντί σου, είναι βαθιά μέσα σου και ας μη το γνωρίζεις. Ό,τι σε πλήγωσε, όσους συμμάχους και αντιπάλους έκανες είναι κομμάτια του εαυτού σου. Προσπαθείς να συμφιλιωθείς, δεν τα αλλάζεις, δεν αλλάζουμε. Μέσα σε αυτό το ταξίδι κατάλαβα ότι δεν μπορείς να κατηγορείς κανέναν, είσαι συμμέτοχος σε ό,τι συνέβη. Αυτήν τη φάση παλεύω, να κατανοήσω τον άλλο που με πλήγωσε ή με διαμόρφωσε», έχει πει σε μια εξομολόγηση αυτογνωσίας στο LiFo.gr.

«Παρόλο που θα την περνούσε κανείς για ιδιαίτερα κοινωνική αι εξωστρεφή, εκείνη αποκαθιστά την αλήθεια στο downtown: "Ο κύκλος μου πολύ περιορισμένος. Είμαι δύσκολη στο να ανοιχτώ, οπότε τα δύσκολα ακόμη δυσκολότερα τα ακουμπάω κάπου. Μόνο η οικογένεια μου μπορεί να τα κουβαλήσει – και αυτό αναγκαστικά, γιατί δεν μπορώ να τους αποφύγω. Ζούμε στο ίδιο σπίτι! Ντρέπομαι πολύ για τα σκοτάδια μου. Ντρέπομαι να κάνω κοινωνό κάποιον. Είναι σαν να φέρνω ανθρώπους την ώρα που πάω στην τουαλέτα. Είναι μια πολύ προσωπική στιγμή».

Όσον αφορά το ταλέντο της στην υποκριτική, έχει έναν σίγουρα ιδιότυπο τρόπο να το αντιμετωπίζει: «Αναπηρία είναι το ταλέντο. Αναπηρία για τον ίδιο τον άνθρωπο που μπορεί να έχει κάποιο ταλέντο. Είναι μια κατάσταση που δεν την ελέγχεις, αλλά σε ελέγχει αυτή. Μια εμμονή, κάτι που αν δεν το ακολουθήσεις δεν μπορείς να πορευτείς. Αναπηρία χαρακτηρίζω κάτι που είναι απροσάρμοστο. Το ταλέντο δεν μπορεί να προσαρμοστεί. Γίνεσαι λοιπόν απροσάρμοστος και είσαι συμβατός σε μια μόνο συνθήκη. Αυτό είναι απόλυτα περιοριστικό. Ο άνθρωπος είναι και πρέπει να είναι προσαρμοστικό ον. Ο καλλιτέχνης δεν είναι. Κι αν είναι, τότε μάλλον δεν είναι πολύ καλλιτέχνης».

Διάβασε τη συνέντευξη της ηθοποιού στο Queen.gr εδώ.