Η «ηθοποιός αμέσου δράσεως» Δέσποινα Στυλιανοπούλου έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών

Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου, η πιο επιτυχημένη «οικειακή βοηθός» του ελληνικού κινηματογράφου, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 έτους. Η δυσάρεστη αυτή είδηση έγινε γνωστή μέσα από την ανάρτηση στο Instagram της ανιψιάς της, Άννας Στυλιανοπούλου.

«Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε ότι έφυγε σήμερα γαλήνια από την ζωή, η πολυαγαπημένη μας αδελφή, θεία και γιαγιά Δέσποινα Στυλιανοπούλου, περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της, που ήταν στο πλευρό της. Καλό ταξίδι αγαπημένη μας. Θα μας λείψεις πολύ» έγραφε χαρακτηριστικά η Άννα Στυλιανοπούλου.

Τον Μάιο η ανιψιά της Δέσποινας Στυλιανοπούλου μιλώντας στην εκπομπή Happy Day είχε αναφερθεί στην υγεία της ηθοποιού λέγοντας:

«Η θεία μου δεν έχει εξαφανιστεί απλά πέρασε και περνάει μια δύσκολη περιπέτεια στην υγεία της. Είχε μια απότομη πτώση στην υγεία της τις τελευταίες 3-4 εβδομάδες και αποφάσισε η οικογένειά της να μπει σε μια κλινική αυξημένης φροντίδας για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά της. Αν δεν την είχαμε μεταφέρει μπορεί να είχαμε μια πολύ άσχημη εξέλιξη σήμερα. Είναι πολύ δύσκολο για όλους μας να τη βλέπουμε έτσι. Είναι δύσκολη η κατάστασή της επειδή είναι ψυχολογικά πεσμένη, επηρεάστηκε πάρα πολύ τους τελευταίους μήνες γιατί έχασε τους φίλους της. Έχει μία λοίμωξη αυτή τη στιγμή που αντιμετωπίζεται. Οι γιατροί μας είπαν ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή. Τη βλέπουμε καθημερινά όλα τα ανίψια της».

Το 2017 σε συνέντευξή της η Δέσποινα Στυλιανοπούλου είχε πει σχετικά με το τι περιμένει από τη ζωή της:

Το μόνο σίγουρο είναι ότι πέρασαν τα χρόνια και ο μόνος επόμενος πρωταγωνιστής θα είναι ο θάνατος πια. Προσπαθώ να μην τον σκέφτομαι τον ρόλο δίπλα του. Με φοβίζει ο θάνατος από την ώρα που έχασα τη μανούλα μου και πικράθηκα. Μόνο ο Θεός και ο Χριστός γνωρίζουν αν θα υπάρξει Δευτέρα Παρουσία και αν θα σηκωθούμε κι εμείς, όπως αναστήθηκε κι Αυτός. Θα ήθελα να ξαναζήσω, όχι ως ηθοποιός, και με τις άσχημες στιγμές που έχω περάσει. Θα χαιρόμουν να ξαναζήσω, αυτό μόνο. Αναρωτιέμαι μονίμως γιατί να πεθάνω. Εκεί τελειώνω, στο γιατί.

Στα social media πάντως, όλοι αποχαιρέτησαν την σπουδαία ηθοποιό, ενώ ο Σπύρος Μπιμπίλας - πρώην πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και νυν βουλευτής με την Πλεύση Ελευθερίας - ήταν από τους πρώτους που είπε «αντίο» στην αγαπημένη ηθοποιό, γράφοντας στην ανάρτησή του:

«Aντίο αγαπημένο μου Δεσποινάκι. Σ' ευχαριστώ για την αγάπη σου, το φως που μου χάριζες, τις στιγμές μας, την ωραία σου καρδιά, το γέλιο που έβαζες παντού και κυρίως στον κόσμο που σε λάτρευε!!! Θα μου λείπεις και θα μας λείψεις πολύ...».

Οι σπουδαίοι ρόλοι της

H Δέσποινα Στυλιανοπούλου σπούδασε φωνητική στο Ελληνικό Ωδείο και θέατρο στη Δραματική Σχολή Δημήτρη Ροντήρη, από την οποία αποφοίτησε το 1959. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο το 1960, στην ταινία «Ξένος της νύχτας» και έκτοτε καθιερώθηκε σε ρόλους κωμικούς.

Ο πλέον συνηθισμένος ρόλος της ήταν αυτός της επαρχιώτισσας οικιακής βοηθού ή της λαϊκής κοπέλας όταν έπαιζε σε μη πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Εάν δεν έκανα τον ρόλο της υπηρέτριας θα ήμουν δυστυχισμένη. Εγώ τον επέλεξα στην πρώτη μου ταινία. Ήθελαν να κάνω μια σέξι σταρ, με βάλανε σε ένα κρεβάτι και μου λένε… γδύσου. Τι να κάνω, λέω… Να γδυθώ; Σηκώθηκα, ντύθηκα κι έφυγα. Και τους λέω ότι θέλω να κάνω τον ρόλο της υπηρέτριας. Ήμουν φοιτήτρια της Νομικής σχολής και αριστούχος της δραματικής σχολής.

Το 1967 θεωρήθηκε από πολλούς καλλιτεχνικούς κύκλους ως «έτος Στυλιανοπούλου» επειδή η ίδια είχε συμμετάσχει σε 12 διαφορετικές ταινίες μέσα στη χρονιά.

Για πολλά χρόνια υπήρξε θιασάρχης στο θέατρο Αυλαία του Πειραιά, ενώ η αυτοβιογραφία της έχει τον τίτλο «Ηθοποιός αμέσου δράσεως».

Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι όταν πήρα μέρος στην ταινία «Ο τρελός τα ‘χει 400» με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, που τρώω το χαστούκι, γιατί ο κόσμος με ρωτούσε πάντα, αν το χαστούκι ήταν αληθινό και εγώ έλεγα την αλήθεια "επί 3 ημέρες δεν μπορούσα να κάνω γύρισμα, γιατί είχε αποτυπωθεί η παλάμη του στο μάγουλο", αλλά εγώ έβλεπα το σημάδι και χαιρόμουν, διότι δεν ήταν λίγο πράγμα να τρως ένα χαστούκι από τον αγαπημένο σου ηθοποιό και άνθρωπο και να σου δίνει τη δυνατότητα αυτή η σφαλιάρα να κάνεις επιτυχία και να γίνεσαι γνωστή.

Είμαι από τους ελάχιστους ηθοποιούς που έχουν παίξει στο πλευρό όλων των μεγάλων πρωταγωνιστών. Όπως και η συνεργασία μου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν για εμένα το ήμισυ του παντός, ήταν το γούρι μου. Η Αλίκη και ο Δημήτρης με έσπρωχναν μπροστά στη σκηνή για να παίρνω και εγώ το χειροκρότημα του κοινού, να είναι καλά εκεί που είναι και οι δυο τους.

Η φιλία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη

Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου και η Αλίκη Βουγιουκλάκη πέρα από πολύ καλές ηθοποιοί και συνάδελφοι, ήταν και κολλητές φίλες.

Όπως είχε πει η ηθοποιός για τη φιλία τους:

«Το 1966 έχασα την μητέρα μου. Βρισκόμουν σε βαρύ πένθος, έκλαιγα για τη μανούλα μου. Η Αλίκη ζήτησε από τον Μιχαηλίδη να συμμετάσχω και εγώ. "Θέλω να γράψεις ένα ρόλο για την Δεσποινούλα" του είπε. Κάποια στιγμή, χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο Μακρίδης! Μάλιστα, έγινε μια παρεξήγηση. "Η Στυλιανοπούλου;" μου λέει, "Ναι μάλιστα" του απάντησα. "Κύριε Μακρίδη δεν μπορώ να σας πω τίποτε για τη μητέρα μου" του είπα. "Δεν είμαι ο δημοσιογράφος. Είμαι ο επιχειρηματίας Τάκης Μακρίδης του Ρεξ. Σε θέλουμε για ένα ρόλο στον θίασο Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ (σ.σ. αρχικά για το Αχ, αυτή η γυναίκα μου)". Εγώ τότε χτυπιόμουν, πονούσα για τον θάνατο της μητέρας μου. Ένιωσα, ότι η πρόταση αυτή είναι σταλμένη από τον Θεό, για να συνεχίσω την καριέρα μου. Ο ρόλος μου στο "Πιο λαμπρό αστέρι" ήταν μικρός, αλλά αυτό που αγάπησα ήταν η συντροφιά της Αλίκης .Θυμάμαι τη στιγμή που η Αλικούλα μου μού είπε: "Κοίταξε να δεις Δέσποινά μου. Θα γυρίσουμε την ταινία “Το πιο λαμπρό αστέρι”, αλλά ο ρόλος αυτός, δεν είναι μεγάλος για σένα. Εσύ πας για πρωταγωνίστρια". Της απάντησα, με όλη μου την αγάπη "Μην συνεχίζεις, μείνε στο αλλά… και βάλε αποσιωπητικά. Αλίκη και μια καλημέρα να μου ζητούσες να πω στην ταινία, θα το έκανα. Από σήμερα γινόμαστε αυτοκόλλητες" και γελούσε. Οι πιο όμορφες στιγμές μας με την Αλικούλα, ήταν στο Θεολόγο και ψήναμε μπριζόλες στη παραλία. Τραγουδούσαμε με το φεγγάρι. Ζήσαμε αξέχαστες, μοναδικές, συγκινητικές και αγαπημένες βραδιές».