Επτά χρόνια μετά την θάνατο της Ζωής Λάσκαρη, η κόρη εξηγεί αυτό που συμβαίνει στις απώλειες

Η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου ή Αίθρα Ζωή Λυκουρέζου όπως επιθυμεί πια να αποκαλείται, όντας ενεργή στο Tik Tok, δημοσίευσε ένα βίντεο στο οποίο εξήγησε όσα προηγήθηκαν το βράδυ της 17ης Αυγούστου, μίλησε για τις τύψεις, τις ενοχές, την απώλεια της μάνας, τα συναισθήματά της στα χρόνια που ακολούθησαν και το πώς νιώθει πλέον επτά χρόνια μετά την απώλεια της Ζωής Λάσκαρη.

Αίθρα Λυκουρέζου: Οι οικογενειακές ιστορίες με τους γονείς της συγκίνησαν το κοινό του TikTok

Να μην ξεχνάμε να λέμε Σ' αγαπώ

🌸💖... Πόρτο Ράφτη 1987

Posted by Θεατρική Σκηνή Ζωή Λάσκαρη on Sunday, April 29, 2018

H 45χρονη κόρη της Ζωής Λάσκαρη και του Αλέξανδρου Λυκουρέζου, μιλάει για το τελευταίο μοιραίο βράδυ πριν την απώλεια της Ζωής και εξηγεί το πιο σημαντικό:

Να μην ξεχνάμε να παίρνουμε τηλέφωνο, να αγκαλιάζουμε, να μη ξεχνάμε να λέμε σε αγαπώ.

«Στις 17 Αυγούστου το βράδυ ήταν να φάμε. Εκείνη την ημέρα δεν ήμουν καθόλου καλά και της στέλνω μήνυμα "Μαμά άκυρο το βράδυ, δεν έχω καθόλου διάθεση θα τα πούμε αύριο".

Δεν την πήρα τηλέφωνο, γιατί σκεφτόμαστε ότι είναι δεδομένο ότι ο άλλος θα είναι εκεί και αύριο. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που έμαθα.

Η μαμά μου σιχαινόταν τα μηνύματα, πάντα σε έπαιρνε τηλέφωνο. Ήταν η πρώτη φορά που δεν με πήρε τηλέφωνο.

Μου έστειλε μήνυμα "Εντάξει αγαπούλα μου, δεν πειράζει".

Την επόμενη μέρα πάω να κολυμπήσω στο Πόρτο Ράφτη και δεν περνάω από το σπίτι γιατί δεν ήμουν γενικότερα καλά. Δεν είχα διάθεση να μιλήσω με κανέναν.

Κολύμπησα και φεύγοντας από το Πόρτο Ράφτη, χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο πατέρας μου.

Μου λέει "Μαρία Ελένη η μαμά δεν ξύπνησε!".

Παθαίνω πανικό, όπως αντιλαμβάνεστε ήταν και έντονο από τον πατέρα μου. Όπως ήμουν δεν θυμάμαι τίποτα, πρέπει να πήγαινα ανάποδα στον δρόμο. Μπαίνω στο σπίτι και βλέπω την μανούλα μου στο κρεβάτι. Ήμασταν όλοι εκεί. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία

Έκανα πολύ καιρό να ξεπεράσω και να μαλακώσει μέσα μου το γεγονός ότι της έστειλα μήνυμα, το γεγονός ότι ακύρωσα, το ότι φέρθηκα έτσι όπως φέρθηκα. Είναι αυτό που λες "γιατί ρε γα@@@ να το έχω κάνει".

Από την άλλη σκέφτομαι ότι έτσι έπρεπε να γίνουν τα πράγματα, ήταν το τελευταίο βράδυ με τον άντρα της, ήταν οι δυο τους στο δωμάτιο, μιλούσαν, γελούσαν και ήταν σε πολύ καλή διάθεση. Μετά κοιμήθηκαν.

Μου πήρε πάρα πολύ καιρό να ξεπεράσω το γεγονός ότι έστειλα μήνυμα και δεν πήρα τηλέφωνο. Χάνουμε στιγμές, χάνουμε πράγματα στη ζωή μας και το τρένο τρέχει, προχωράει και δεν σε περιμένει.

Να μην ξεχνάμε να παίρνουμε τηλέφωνο, να αγκαλιάζουμε, να μη ξεχνάμε να λέμε σε αγαπώ. Να τα λέμε όποτε τα νιώθουμε. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα γίνει» καταλήγει η κόρη της Ζωής Λάσκαρη και τονίζει:

«Μεγάλο σχολείο η ίδια η Ζωή. Οι απώλειες. Ο πόνος. Η θλίψη. Οι κρίσεις. Οι καταστάσεις. Οι ανατροπές. Οι αλλαγές»